Blogs & columns
Column

De spiegel boven mijn sofa

4 reacties

Inmiddels is 17 maart achter de rug. Hét moment om mijzelf als lijsttrekker van een gloednieuwe partij op de sofa te ­leggen en samen eens te onderzoeken wat deze fantastische, leerzame, maar ook confronterende periode met mij heeft gedaan.

‘Esther, hoe voel jij je op dit moment?’

‘Ja, eigenlijk wel goed.’

‘Vertel!’

‘Nou, ik ben ongelofelijk dankbaar dat ik zover ben gekomen. Ik heb fantastische mensen ontmoet en samen een prachtige beweging kunnen opbouwen. Nu realiseer ik me pas echt hoe belangrijk samenwerken en steun is. Er hebben 8705 mensen op ons gestemd. Dat zijn stuk voor stuk enorme complimenten en blijken van vertrouwen!’

‘Maar goed, je hebt geen zetel bemachtigd en dat is misschien ook wel teleurstellend?’ probeerde ik de ietwat te enthousiaste overdekking te tackelen.

Ik merkte dat ik even voor me uitkeek en probeerde om dat gekrenkte gevoel om te zetten in iets positiefs.

‘Ach, weet je, doordat ik geen Kamerlid ben geworden, kan ik weer terug naar mijn geliefde spreekkamer.’

Het was even stil en ik probeerde te proeven of dit het eerlijke ­verhaal was.

‘Mmm, ik hoor wat je zegt, maar ik ben ook benieuwd hoe het voor je is dat Nederland blijkbaar nog niet klaar is voor het gedachtegoed van NLBeter?’

Opnieuw probeerde ik mezelf af te leiden van een gevoel dat zich het beste liet omschrijven als kolossaal, zwart en branderig.

‘Tja, het is natuurlijk een feit dat campagnevoeren als nieuwe ­partij met weinig budget in coronatijd heel lastig is. Daar kun je niet zoveel aan doen toch?’

‘Ik bedoel het eigenlijk een niveautje dieper: jij zegt altijd dat ­verandering alleen ontstaat als er een zekere mate van lijdensdruk of ongemak bestaat.’

Ik knikte instemmend.

Ik merkte dat de tranen achter mijn ogen brandden

‘De lijdensdruk die je ziet bij de mensen voor wie je wilt opkomen: zorgmedewerkers, onderwijspersoneel die zuchten onder een onmenselijk systeem.’

Ik vulde aan: ‘Maar ook de mensen aan de onderkant van de samenleving die de dupe worden van verwaarlozing, vermomd als vrijheid. Die nieuwe sociale kwestie waarbij de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt.’

‘Ik zie dat dit thema je echt raakt, klopt dat?’

Verontwaardigd riep ik: ‘Ja, ik vind het inderdaad onbestaanbaar om als comfortabele medisch specialist af en toe eens een stukje te typen over allerlei misstanden, maar er vervolgens niks aan te doen! Dat had ik destijds ook bij het Depressiegala, je kunt eindeloos schrijven over het taboe op depressie, maar hoe zet je woorden om in daden?’

Ik merkte dat de tranen achter mijn ogen brandden en op de een of andere manier voelde ik dat dit ongemak me hoog zat.

‘Wat gebeurt er nu met je, ik zie dat je geëmotioneerd bent, klopt dat?’

Ik antwoordde niet, stond op en keek mezelf indringend aan in de grote spiegel die boven de sofa hing. Plotseling verschenen alle collega’s en greep ik mijn kans om de laatste zin van mijn overwinningsspeech te citeren: ‘Wij gaan er samen voor zorgen dat Nederland over vier jaar warmer, zorgzamer en menselijker is. Het enige wat we daarvoor nodig hebben zijn lef en ongemak!’

Lees meer
psychiatrie Verkiezingen
  • Esther van Fenema

    Esther van Fenema is psychiater met een eigen praktijk. Ze is gepromoveerd op de toepassing van richtlijnen in de ggz. Verder werkt ze bij de crisisdienst, is ze auteur, professioneel violiste en opiniemaker voor onder andere Trouw en de EO.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Ter overdenking bij deze zelfreflectie, als ik zo vrij mag zijn. NL beter heeft naar mijn idee altijd op twee benen gehinkt. Ze wilde tegelijkertijd een beweging zijn (terwijl ze dat nog niet was) én had de ambitie een politieke partij te willen wo...rden ( zonder over de benodigde financiële, organisatorische middelen én apparaat daarvoor te beschikken). Een onhaalbare kaart.

  • Janneke Kuijlen

    Huisarts, Bergen op Zoom

    Beste Esther,

    Ook al heb ik niet op je gestemd, het gedachtengoed van je partij sprak me zeker wel aan. Ik wilde voor nu mijn stem echter laten uitgaan naar een grotere partij. Sommige nieuwe ideeën hebben wellicht ook wat tijd nodig om te landen ...bij een grotere groep.

    Groet Janneke Kuijlen

  • Fons Smeur

    orthopedisch chirurg niet praktiserend, Boxtel

    Geachte collega Fennema,
    Fijn voor u dat u weer naar uw geliefde spreekkamer terug kunt keren, want daar horen curerende artsen thuis, daar zijn ze voor opgeleid en door het tekort aan psychiaters wordt u met open armen al lopend over de rode loper ...ontvangen. Artsen aan/in de politieke macht zijn vaak geen zegen voor de burger gebleken. Dat iedere dokter wel een antwoord heeft op de vraag wat hij/zij zou doen als hij/zij één dag de baas van Nederland was of wat er moet veranderen in de zorg wil niet zeggen dat de dokters zelf aan de knoppen behoren te gaan draaien. De eed van Hippocrates is hier duidelijk over.
    Graag wens ik u een enerverende en stimulerende praktijk toe met goede behandelresultaten.

  • Wim van der Pol

    Apotheker n.p., Delft

    Ik vind dit mooi en schaam me een beetje dat ik niet op jouw partij heb gestemd.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.