De mooiste baan van de wereld
1 reactieEen van de grootste voordelen van de psychiatrie is dat het verrassend is. Geen werkdag is hetzelfde. Patiënten laten soms het achterste van hun tong niet zien, maar af en toe is de rem juist zoek. Dat maakt de patiëntcontacten uitdagend. Je kunt er vaak veel voldoening uit halen, en soms ook helemaal geen.
Tijdens de dienst word ik gebeld om een psychotische patiënt te onderzoeken. Naast S1S2 en normale peristaltiek hoor ik nog wat anders tijdens het lichamelijk onderzoek. ‘Lelijke schoenen’, zegt hij eerst zacht, en dan steeds luider. Ik kijk naar mijn felgekleurde Nikes, ideaal om gerust vijftien uur achter elkaar op te werken. ‘Ik vind ze wel heel hip hoor’, zegt de verpleegkundige vriendelijk. ‘Lelijke snotaap’, voegt de patiënt nog toe.
‘Lelijke snotaap’, voegt de patiënt nog toe
Midden in de nacht word ik gebeld: ‘Sorry dat ik je dit moet vertellen’, zegt een verpleegkundige, ‘maar een patiënt heeft het hele washok ondergescheten.’ Eenmaal aangekomen op de afdeling blijkt de patiënt ook de muren van zijn kamer te hebben gestuct met ontlasting. De patiënt slaapt, maar wordt even later wakker en wandelt met een met ontlasting besmeurd hoeslaken als een sjaal om zijn nek over de afdeling. Hij wil het hoeslaken niet afstaan. Hij grijpt een theedoek van de tafel en zet die als een hoofddoek op zijn hoofd. Hij beschuldigt de verpleegkundige van het besmeuren van het washok. Even later slaapt hij verder.
‘Just another day at the office’ in de psychiatrie. Of night, beter gezegd. ‘Je bent een leuke dokter’, zegt een andere patiënt, ‘mijn complimenten dat je komt werken op zondag.’ Ook al ben ik soms een snotaap en stinkt het soms, ik heb de mooiste baan van de wereld.
Meer van Mette Konings
P.J. Mitra
arts en jurist, medisch adviseur, Schaijk
Leuk te lezen over deze ervaringen, ik kijk uit naar toekomstige bijdragen!