Beurtbalkje

Op een vroege zondagochtend zit ik met mijn neus in de studieboeken. ‘Countercurrent multiplication, ­pressure natriuresis’, mompel ik zachtjes. Het klinkt als een gebed in een vreemde taal. Voor een aios interne geneeskunde tijdens haar sabbatical, zit ik vanochtend wel erg diep in de nefrologie. Ik zucht.

Dat is natuurlijk wat ik krijg voor mijn eigen hypocrisie. Ondanks mijn principiële bezwaren tegen decentrale ­selectie voor geneeskundestudenten, heb ik me toch laten verleiden tot een bijles voor een kandidaat. Een beetje sparren over nefrologie dacht ik wel even uit mijn mouw te schudden, sabbatical of niet. Dat ik inmiddels op PubMed aan het zoeken ben naar het verband tussen starlingkrachten en oedeemvorming bij het nefrotisch syndroom, was niet helemaal hoe ik me dat had voorgesteld.

De decentrale selectie lijkt meer op intellectuele ontgroening

Ergens tussen ­countercurrent multiplication en starlingkrachten heb ik een kleine exacerbatie van mijn imposter syndrome. Moet ik het umc maar laten weten dat ik nog een jaartje later kom, omdat ik eerst terug de boeken in moet? Wat rugge­spraak in een appgroep met andere ­aiossen stelt me gerust. We zijn het er unaniem over eens dat deze ­vragen ingewikkelder zijn dan die van onze eigen jaarlijkse kennistoets interne geneeskunde.

De decentrale selectie geneeskunde doet op deze manier meer aan als een intellectuele ontgroening dan als een selectiemethode. Een beetje zoals het kunnen benoemen van het ‘beurtbalkje’ tijdens het inburgeringsexamen voor nieuwe Nederlanders. Wellicht moeten we al die lesstof voor kandidaat-studenten geneeskunde ter ijking elk jaar eerst laten bestuderen door de huidige populatie basisartsen.

Het zou in ieder geval een hoop consultvragen ‘oedemen e.c.i.’ voor de interne geneeskunde schelen. Dat zoek je dan maar lekker zelf uit met je starlingkrachten.

Dit is de laatste bijdrage van Anna Verhulst aan de rubriek Veldwerk. De redactie dankt haar voor haar verfrissende inkijkjes in haar aios-loopbaan in het ziekenhuis.