Bellen met de supervisor
7 reacties
Nachtdienst, kwart voor twee ’s ochtends. De telefoon gaat vijf keer over voordat er wordt opgenomen.
‘Met X, gynaecoloog’, klinkt het – gezien het tijdstip – verrassend helder aan de andere kant.
Ik vloek zachtjes. Verkeerd doorverbonden door de centrale. Ik bied mijn excuses aan – ook voor het vloeken – en hang weer op.
Nieuwe poging. De telefoon gaat vier keer over voordat er wordt opgenomen.
‘Y, cardioloog’, mompelt de juiste supervisor. Vlot bespreken we twee patiënten op de Eerste Harthulp.
Uit mijn droge mond komt slechts ‘Hubrmbrlglop’
Het is een ritueel dat niemand zo eigen is als arts-assistenten: specialisten midden in de nacht wakker bellen voor supervisie. Zelf vind ik dat die slaapdronken stemmen toch altijd ook iets snoezigs hebben. In mijn hoofd ontstaat er altijd meteen een beeld bij: warrig haar dat half over een voorhoofd valt, een lege kop thee op het nachtkastje, autosleutels klaar op het aanrecht. Ik vraag me ook regelmatig af wat voor supervisor ik later word. Ik hoop natuurlijk iemand die – ondanks het tijdstip – altijd meteen goed wakker is, aandachtig weet te luisteren en verstandige dingen zegt.
Geen nieuwe aanmeldingen meer op de Eerste Harthulp, de afdelingen zijn rustig en alle consulten afgehandeld. Ik besluit zelf een dutje te gaan doen.
Een halfuur later word ik door de ringtone van mijn telefoon bruut uit een fijne droom over zonlicht en verse koffie gerukt. Al liggend duw ik het toestel tegen mijn oor om een huisarts te woord te staan. Volledig voornemens iets intelligents te zeggen zoals ‘Anna Verhulst, assistent cardiologie’, komt er uit mijn droge mond niet veel meer dan ‘Hubrmbrlglop, huh?’
Daar heb ik meteen mijn antwoord: zo’n soort supervisor dus.
Clara Verbeek
Huisarts, Hoogeveen
Als ANIOS Chirurgie wel eens wakker gebeld voor een patiënt met wond op de SEH. Aldaar zou ik gehecht hebben, adviezen hebben gegeven over droog houden en wanneer de hechtingen eruit moesten. Althans dat is wat de verpleegkundige mij de volgende ocht...end vertelde toen ik vroeg of ik het nou gedroomd had.
L Boerboom
Orthopeed , Eelderwolde
Heel herkenbaar. Tegenwoordig heb ik als supervisor echt wel enkele minuten nodig om te beseffen dat aan de andere kant van de lijn iets van mij verwacht wordt.
Als ANIOS heb ik in 1993 eens mijn baas gebeld in de nacht vanwege een patiënt met een ...onderbeenfractuur en bedreigde huid: de telefoon werd opgenomen en daarna bleef t stil... en de lijn bezet door een gevallen hoorn.
Na diverse pogingen heb ik uiteindelijk de politie gevraagd om aan te bellen bij de supervisor. Toen die mij terugbelde: “.... d’r staat hier politie.... ik hoop toch wel dat dat nodig is.....”. Een uur later hebben we goed en vooral gezellig geopereerd en was iedereen weer klaarwakker.
Bart Bruijn
Huisarts, Streefkerk
De herkenning van dit stuk en van de reacties is een genot. Heel leuk.
@collega Hannivoort: Precies hetzelfde meegemaakt vóór het digitale tijdperk. En dan, het gesnurk aan de andere kant, jijzelf met een groot probleem (want wél IC) en niet op k...unnen leggen, want dan heb je helemaal geen supervisie meer. Ik zie mezelf nog staan in de hoorn de naam van mijn supervisor schreeuwend en de lachende, maar toch bezorgde gezichten van de verpleegkundigen.
Gelukkig werd zijn echtgenote wakker van mijn geroep, na enige tijd. Hij was toen wel meteen heel wakker.
L Hannivoort
Anesthesioloog, Groningen
Zeker herkenbaar. Als ANIOS IC eens in de nacht een supervisor gebeld. Ik hoor wat half gemompel, wat geruis van lakens/dekens, en dan is het stil. Ik twijfel nog even: is hij nu uit z'n bed gestapt om buiten de slaapkamer mij te woord te staan om zi...jn vrouw niet wakker te maken, of is hij gewoon weer in slaap gevallen? Ik wacht nog een half minuutje, hang op en bel opnieuw, terwijl ik stiekem blij ben dat het al het mobiele tijdperk is, en er niet nu een analoge telefoon van de haak ligt.
S de Rooij
, coassistent
Herkenbaar! Tijdens mijn coschap SEH om 3u15 de AIOS KNO bellen, wat gemompel aan de andere kant: "Ik bel je zo even terug. Even inlezen...". Een kwartier later, een stuk wakkerder: "Ik kom wel even langs, ik ben er over 15-20 minuten".
Als ik zelf ...wakker gebeld word, ben ik niet veel helderder, ben ik bang...
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Ik kan me herinneren dat ik om 03:00 als AIOS neurologie gebeld werd door een AIOS cardiologie. Wat ze vertelde kan ik me niet meer herinneren, aangezien ik driekwart slapend haar verhaal heb aangehoord. Het enige dat ik gezegd schijn te hebben is: "...Schrijf maar een consultje, dan kijken we er morgen wel naar."
Om 04:30 belde ze opnieuw, en zei:"Ik ben er toch niet helemaal gerust op, zou je toch willen komen kijken?" Ik zei: "Dat is goed, maar zou je me nu nog eens willen vertellen wat je me om 03:00 hebt verteld? Ik vrees dat ik dat niet helemaal meegekregen heb." Ze schoot in de lach, en antwoordde:"Nee, die indruk kreeg ik al, omdat mijn verhaal af en toe werd onderbroken door een zacht gesnurk." Ik geloof dat ik wel even gebloosd heb van schaamte.
Gelukkig was het inderdaad niets zorgwekkends, en blijkbaar had ik zelf driekwart slapend toch ergens onbewust meegekregen dat het om iets ging dat geen urgentie was. Nu heb ik daarna tussen pakweg 03:00 en 05:00 wel eens vaker enigszins bizarre antwoorden gegeven als ik gebeld werd, maar altijd als er echte spoed was, was ik meteen klaarwakker. Of hou ik mezelf nu voor de gek?
Vreemd apparaat toch, dat brein...
CM Broere
, AIOS Revalidatiegeneeskunde
Zo herkenbaar! In mijn ANIOS tijd op de neurologie heb ik ooit een collega weggedrukt, toen ik na het warrig ontwaken niet meer wist hoe ik de telefoon op moest pakken. Haha