Martine Schrage is huisarts. Ze werd in Leuven opgeleid, werkte twintig jaar in Nederland, waarna ze terugkeerde naar haar Vlaamse roots. Samen met twee Belgische collega’s runt ze een levendige huisartsenpraktijk in Turnhout.
Een heel minipiepklein beetje knaagt het wel aan mijn geweten, mijn recentelijk herwonnen vrijheid, zo midden in de derde golf van de pandemie. Maar dat terzijde is niet werken ongelooflijk genieten.
Vlijmscherp was het oordeel van de Antwerpse rechtbank in de zaak van de lockdownfeestjes. De geïnterviewde persrechter noemde het ‘egoïstisch en asociaal’ gedrag en voegde er nog aan doe dat deze mensen ‘het eigenbelang boven het maatschappelijk belang stellen’.
Ik ben gedumpt per sms. Ik had het nog nooit van mijn leven meegemaakt, maar voor alles is een eerste keer. Ervaringsdeskundige vanaf nu. Middenin de pandemiestorm ben ik uit de maatschap gezet over een blogje dat in het verkeerde keelgat schoot.
'Mama, normaal zit jij te zuchten als je extra moet werken en nu moet jij zoveel meer op de praktijk zijn en ben je nog vrolijk als je thuiskomt.' Tja, ik voel veel voldoening over dit zinvolle werk.
‘Ik ben niet ziek, hoor dokter’ – altijd een goeie binnenkomer op een late vrijdagmiddag – ‘ik kom alleen maar een voorschriftje vragen.’ ‘Dat kan, wat heb je nodig?’
