Jeroen Timmerman schrijft vanuit zijn ervaringen als forensich arts in dienst van de GGD in Amsterdam. Naast blogs, schrijft hij bij toerbeurt voor de column Veldwerk. In de column Veldwerk komen verschillende specialismen aan bod.
Wat een nieuws rolde er mijn scherm binnen: minister Grapperhaus blokkeert de benoeming van een lid van een regionale toetsingscommissie. Een toelichting is er nog niet, maar ze is bestuurslid geweest van Stichting de Einder, in de woorden van de NOS ‘een organisatie die mensen adviseert hoe ze op een legale manier zonder betrokkenheid van een arts uit het leven kunnen stappen’.
Op Radio 1 gaat het over minder marktwerking in de zorg. Ik onderdruk een geeuw, dat is nu allemaal wel duidelijk toch? Je moet kiezen tussen marktwerking of samenwerking.
Nu de Nobelprijs weer aan mijn neus voorbij is gegaan, wordt het tijd om mijn columns eens goed tegen het licht te houden.
Tegenover me zit een meisje dat koud een paar weken geleden uit een ver provinciestadje naar Amsterdam is gekomen om te studeren. Ze heeft aangifte gedaan van verkrachting. Ze ging uit met wat ze dacht dat een nieuw vriendje kon worden en het was heel gezellig.
Ergens diep in mij schuilt een dramaqueen en die is – heel theatraal – alvast begonnen om de balans van mijn werk als forensisch arts op te maken. Dat zit zo: de politie heeft in het ‘programma van eisen’ gezet dat de medische arrestantenzorg voortaan gedaan moet worden door huisartsen.
