Chun Sing Chiu is forensisch arts.
Het werken als forensisch arts is heel dynamisch. Ik werk veelvuldig samen met agenten die ik nog nooit heb ontmoet. Razendsnel moeten we elkaar leren kennen om vervolgens een mogelijk misdrijf te ontraadselen. We rekenen op elkaar en maken gebruik van elkaars expertise.
Laatst ontmoette ik op een feestje een expat. Geamuseerd raakten we aan de praat en spraken we over het leven in Nederland. Hij vertelde over zijn werk als IT’er in de cybersecurity en hoe hij daarmee grof geld verdiende. Ik vertelde hem dat ik arts ben, waarop hij lachend zei: ‘O, you are a huisarts?'
Het is code rood in het forensische land. Donkere wolken pakken zich samen. De donder klinkt al luid. Er zijn te weinig forensisch artsen om de boel draaiende te houden. De nood is hoog.
De opleiding zit er bijna op. Alle punten zijn behaald. Het diploma is bijna ondertekend en de titel binnen handbereik. Korte praktijkbeoordelingen (KPB’s), toetsen, presentaties, essays, praktijkopdrachten en voortgangsgesprekken waren een vast onderdeel van mijn leven. Alles om de entrustable professional activities (EPA’s) te halen. Tijdens de voortgangsgesprekken met mijn opleiders was de centrale vraag of ik klaar ben voor het vak. Maar wat heb ik nou eigenlijk echt geleerd in de afgelopen jaren?
Ik word geroepen om een man te komen schouwen. Hij is overleden en naakt aangetroffen in zijn woning. Vermoedelijk is hij al langere tijd dood. Onderweg in de auto speel ik al verschillende scenario’s af. Wat ga ik aantreffen?
