Casper van Koppenhagen is revalidatiearts op de afdeling Rijndam Revalidatie van het Erasmus MC en sportarts np en auteur van de boeken Ik had je gedacht mijn kind en Bram Breedveld, Spits van Oranje.
Het is maart 1996,een vrijdagavond in de winter, ik loop samen met mijn medeco Hamid het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis uit, door het markante ABC-straatje in hartje Utrecht, de gure kou in. Ik ken Hamid pas sinds dit coschap, hij is uit een jaar onder mij, maar een stuk ouder. Bescheiden en wat teruggetrokken, wellicht door zijn nog haperende Nederlands denk ik, maar qua medische kennis een wandelende encyclopedie.
‘Het hoogste goed van een opleiding is jezelf beter leren kennen’, zei mijn opleider sportgeneeskunde Gee van Enst ooit tegen me. Ik vond het nogal individualistisch en egoïstisch bekeken destijds, want we waren er toch om de patiënt te dienen, het ging toch niet om mij? Maar hij had uiteraard groot gelijk. Want om de patiënt goed te kunnen dienen, moet je eerste jezelf wel kunnen doorgronden natuurlijk. Maar zo ‘natuurlijk’ was dat niet, toentertijd.
Ik ben een zondagskind. Opgegroeid in een stabiel gezin met liefdevolle ouders en zussen, wonend in een vriendelijke wijk, met leuke scholen, met veel vriendjes en lekker veel sporten en buiten zijn.
‘Wat wil jij worden?’ ‘Gelukkig’, zegt hij. Gelukkig? Ik ben even van mijn stuk. Aan het einde van een werkcollege ‘De bovenste extremiteit’ neem ik de kans waar voor een ‘ken je de revalidatie- en sportgeneeskunde?’-boodschap. En juist deze student had ik ingeschat op ‘Chirurg!’ of ‘Cardioloog!’ als antwoord.
‘Welkom bij het congres “Langer thuis” van Studio GRZ, we hebben er lang op moeten wachten!’, opent de dagvoorzitter. Niets ironischer dan het leven zelf natuurlijk. Heb ik me sinds een hele tijd weer eens ingeschreven voor een jaarcongres – ditmaal van de geriatrische revalidatie ‘Onderweg naar duurzaam thuis’ – blijkt de ondertitel ‘Langer thuis’ te zijn! En het is volledig online!
