Bram Tjaden is huisarts in Zeist en mindfulnesstrainer voor artsen, zie aandachtigedokters.nl.
De practicumbegeleider knoopt zijn laboratoriumjas dicht en begint met zijn instructie. ‘Eerst doe je watten in de erlenmeyer en overgiet je deze met chloroform. Dan pak je de rat achter zijn oren vast en druk je deze tegen de bodem van de kooi. Je schuift de opening van de erlenmeyer over de snuit van de rat en wacht tot deze slaapt, het lichaam wordt dan slap.’
Met belangstelling heb ik uw recente artikel ‘Geaccrediteerde nascholing is punten niet altijd waard’ in de laatste MC gelezen. Daarin maakt u zich zorgen over de accreditatie van nascholing zoals deze door de accreditatiecommissies van de KNMG wordt gehanteerd. U bent van mening dat er punten worden toegekend aan cursussen die de toets der wetenschappelijke kritiek niet kunnen doorstaan.
En opeens weer op Schiphol te staan, in de kille novemberwind. Twee maanden heb ik als vrijwilliger voor Stichting Bootvluchteling in het vluchtelingenkamp op Lesbos gewerkt. In eerdere blogs schreef ik hoe indrukwekkend dat was en hoe het schuurde. Hoe is het om het eiland achter je te laten?
Aan het eind van de avonddienst op de spoedpost van Stichting Bootvluchteling is de debriefing. Een van mijn collega’s vertelt dat ze in de quarantaine-area van het vluchtelingenkamp een patiënt met oorklachten heeft gezien. De patiënt is een 50-jarige, net op Lesbos gearriveerde man.
Zou de volgende patiënt dan eindelijk eens een ‘gelukzoeker’ zijn? Ik heb dienst op de medische post van Stichting Bootvluchteling op Lesbos. Geen ‘echte vluchteling’ maar iemand die met economische motieven naar Europa komt? Ik ben daar nieuwsgierig naar.
