Blogs & columns
Blog

Voetjes op de vloer

5 reacties

‘En, heb je je de laatste tijd nog opgewonden?’ vraagt een collega tijdens de kerstborrel. We hebben elkaar al een tijdje niet gesproken en dat is best jammer, want tussen alle positieve bijval op mijn ‘opgewonden’ columns zorgt hij soms voor de o zo noodzakelijke voetjes-op-de-vloerbeweging. Als huisarts, bijna met pensioen, dus zeer ervaren, geeft hij mij ongezouten feedback op mijn geroeptoeter. Ik mag mijn collega.

Voor je het weet zit je namelijk in je eigen bubbel en ben je doof voor andere ‘waarheden’. We horen dan nog wel het lawaai en gebonk van anderen, maar luisteren er niet meer naar. Dat vind ik geen plezierige ontwikkeling.

Ik vraag hem of hij niet de opwinding voelt van de omwenteling waar we ondertussen toch middenin zitten. Omdat ons zorgsysteem bezig is te bezwijken onder zijn zelfgecreëerde waterhoofd: niet meer te betalen, niet meer te bemensen en niet meer passend bij de hedendaagse vraag. Bij alle uit de hand gelopen getallen, die soms een nieuwjaarsnachtachtige chaos in mijn hoofd veroorzaken, knalt en suist vooral dat laatste punt als een Rocket shooter 3 tegen mijn schedeldak. Zoveel intelligente, hoogtechnologische zorg, zoveel hardwerkende, goedbedoelende professionals, zoveel geld dat rondgepompt wordt, maar hoeveel schiet de patiënt ermee op?

Een paar jaar geleden, toen ik schoorvoetend uit de sereniteit van mijn palliatieve bubbel kroop, zagen mijn knipperende ogen ineens de grauwe gezichten van de mensen in mijn buurt, het moeizame lopen, de groeven van pijn. Ik hoor hun verhalen, dat ze heus regelmatig naar de dokter gaan, soms best naar tevredenheid, soms mopperend. Maar de klachten blijven, het wordt nooit minder, alleen maar meer, met nog meer medicatie en nog meer bijwerkingen.

Het gebrek, in mijn ogen dan toch, aan een integrale aanpak van chronisch zieken, aan een benadering die wel verbetering brengt, zorgt voor een machteloos gevoel dat ik maar niet kan wegrelativeren. Tot mijn grote opluchting zie ik dit weerspiegeld in de frustratie van steeds meer artsen. En zij doen inmiddels iets. Ze proberen los te breken uit de opgezwollen zorgsysteembubbel, soms zelfs met orkaankracht, zoals ‘Het roer moet om’ en de nieuwe politieke partij NLBeter. De arts als activist, zo ver is het gekomen in Nederland.

Ziekenhuizen en huisartspraktijken beginnen de bakens te verzetten. Ook de minister doet mee. Hij heeft een stelselwijziging aangekondigd met de focus op preventie, integraal maatwerk en regionale samenwerking.

De revolutie is nog niet zover dat alle medisch specialisten de noodzaak tot veranderen zien, sommigen verschansen zich nog in hun eigen ivoren bubbel. Over leefstijl en context van de patiënt zeggen ze bijvoorbeeld: geen tijd, niet mijn taak, daar ben ik te duur voor, dit is voor de verpleging. Maar zijn dit geen flinterdunne smoesjes die als een ijskorst hun onzekerheid over alle nieuwe integrale inzichten bedekken? Roepen ze eigenlijk: help, ik heb twintig jaar aan mijn superspecialisatie gesleuteld, maar dit heb ik niet geleerd? Of snuiven ze: generalistisch, boring?

Als we even teruggaan naar het patiëntperspectief, kunnen we de mooie zinnen in de Nederlandse artseneed anders uitleggen dan dat elke dokter de plicht heeft integraal te kijken? ‘Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. [..]  Ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving.’

‘Nee’, zegt mijn collega glimlachend, ‘dat revolutiegevoel herken ik niet zo.’ Wel ziet hij allerlei veranderingen en inderdaad, die getallen, binnenkort één op de vier werkzaam in de zorg, hij schudt zijn hoofd, het is gewoon niet voor te stellen. ‘Trouwens, in mijn praktijk is onze jongste collega begonnen met ‘Loop met je Dokter.’ Even is het stil, dan zegt hij: ‘En ik heb vorige week meegedaan.’ Lachend schenken we nog eens in, mijn voeten stevig op de vloer.

lees ook
  • Anita Kaemingk

    Anita Kaemingk is onder meer neuropsycholoog en docent consultatie aan de geneeskundefaculteit in Maastricht. Ze heeft het lynchsyndroom en werd in 2013 ziek (vergevorderd stadium van kanker). In het boekje Over Leven heeft ze 25 columns over haar ziekte gebundeld.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Myti van Staveren

    Arts (niet meer praktiserend), volop bezig met onderzoek naar de soms invaliderende, soms ook blijvende bijwerkingen van de fluorchinolone antibiotica. , Amsterdam

    @Antita: sorry dat ik je blog gekaapt heb. "As we speak" zond ik een mail naar de redactie om zelf een publicatie te schrijven over dit syndroom veroorzaakt door de chinolonen antibiotica. Fluoroquinolone toxicity syndrome (FQTs). Of FQAD (fluoroquin...olone associated disability) Nog geen Nederlandse naam voor!
    Overigens worden deze FQT pten ook vaak doorverwezen naar de psycholoog of een revalidatie centrum met als diagnose SOLK. Daar zegt de revalidatiekliniek arts: misschien is het wel fibromyalgie. Of CVS. De psycholoog zegt vervolgens: volgens mij is het toch somatisch, daar heb ik geen verstand van, dat is voor de arts.
    De psychiater zegt vervolgens (zware aanhoudende depressie, aanhoudende insomnia, psychose): Tsjonge die pt is therapieresistent zeg.
    @Jan Bonte: de neuroloog komt ook nog vaak kijken. Want perifere neuropathie van de dunne vezels. Tja, vaak alleen met een biopt (auw!) te ontdekken. En kan ook ECI, of diabetes zijn, toch? Beetje ouderdoms-overgewicht erbij en klaar is Kees. Of toch niet??? Vaak is de uitslag van nog negatief ook.
    @Anita en Jan Bonte "mijn patiënten" dwalen intussen Nederland, Europa, Azië, Zuid-Amerika, Canada laten we zeggen de hele wereld rond. En dan ...bellen ze mij radeloos op. Of ze mailen mij. Of reageren op mijn "dear colleague" brief (2015!). En ik maar luisteren. Gisteren nog. Een wanhopige Nederlandse moeder. Gesprek duurde ruim een uur. S avonds, overdag heb ik geen tijd meer. Haar dochter, 31 jr, is echt wanhopig. Moet nog aan het SOLK traject beginnen. Haar huisarts schreef de ciprofloxacin voor NA de STOP brief over de chinolonen. Die aan bijna alle artsen in Europa verzonden is. Voor een diarree die reeds over was. Voor "alle zekerheid". De zeer zeldzame bacterie was er wel, maar de symptomen waren al verdwenen.
    Ik hoop jullie te zien onder mijn (hopelijk) aanstaande artikel in dit prachtige blad!
    Bedankt voor jullie steun alvast. Groetend.
    Mail: mytivanstaveren@gmail.com. Twitter: @MJDJON

  • Anita Kaemingk

    psycholoog, docent, patiënt, blogger, Maastricht

    @Bonte, Een enkel woord over die terugkerende categorische spraakverwarring, het is een favoriet onderwerp van je, terwijl ik het idee heb dat je zelf aardig integraal denkt ;-), maar toch: Klaus R. heeft natuurlijk helemaal niks met een integrale bl...ik en/of zorg te maken. Dit was een slecht idee slecht uitgevoerd door iemand die niet bekwaam was en niet in een controlerende setting werkte, en dan zeg ik het vriendelijk.
    Integraal kijken betekent meer factoren meenemen dan alleen de beperkte biomedische van een beperkt specialisme. Het betekent meer dan alleen bloedsuiker- of cholesterolniveaus behandelen. Het gaat idd bv over bijwerkingen en iatrogene schade. Er valt tegenwoordig nog maar bar weinig te 'genezen' en daar hoort een andere gezondheidszorg bij met meer resultaat en minder bijwerkingen.
    @Van Staveren, dank je wel voor je bemoedigende woorden. Veel succes met je strijd.

  • Myti van Staveren

    Arts (niet meer praktiserend), volop bezig met onderzoek naar de soms invaliderende, soms ook blijvende bijwerkingen van de fluorchinolone antibiotica. , Amsterdam

    Beste Jan Bonte, we zijn het geheel met elkaar eens hoor. Heel veel integrale, functionele geneeskunde is onzin, geldklopperij, en heel gevaarlijk. Ik denk aan die Nederlandse arts die net over de grens kanker patiënten behandelde. Met vreselijke gev...olgen: doden, veel ziel of fysieke pijn tot gevolg. Arts is godzijdank veroordeeld.
    Mijn hoofdboodschap boven was: luister alsjeblieft. En wel naar de uitingswijze van een complex multi systemisch syndroom: FQAD (fluoroquinolone associated disability) of FQT (Fluoroquinolone toxicity syndroom). Ik heb dagelijks wanhopig zieke patiënten aan de telefoon, op mijn WhatsApp, op mijn mail. Ze weten me helaas van over de hele wereld te vinden. Ook Nederlanders. Wij Nederlanders zijn nogal reislustig. In het buitenland krijg je een chinolone zo! Bij ons over het algemeen tweedelijns. Dus meestal nodig. (Maar: was er informed consent?)
    Ik kan niets anders doen dan: luisteren. Proberen gerust te stellen. Er is geen geneesmiddel, er is geen diagnostische code, er is geen bekendheid. Het is zeldzaam. Maar wel heel ernstig. Jonge mensen (backpackers) kunnen er dood aan gaan, worden krankzinnig en plegen zelfmoord, kunnen niet meer slapen (Centraal zenuwstelsel, FDA). Als ze blijven leven, is het met ondraaglijke pijn aan botten, pezen en gewrichten. Niet meer lopen van de pijn. (collageen zit bijna overal. Publicatie van de Mayo kliniek, afdeling revalidatie. Nooit aan topsporters geven. 2011) Mensen hebben ondraaglijke jeuk. Perifere neuropathie (dunne vezel vaak). En verdagen geen medicatie meer, geen enkele. (mitochondriën, multipele chemische overgevoeligheid. Beatrice Golomb, USA, casuïstiek.)Die patiënten worden in Nederland nog niet ontdekt of herkend. Die patiënten gaan vervolgens supplementen slikken. En voilà, de cirkel is rond. Die supplementen kunnen je nog zieker maken. Het belangrijkste bij dit syndroom is bewustwording. Dit is een oproep aan alle collegae. Van mij! Info: Mytivanstaveren@gmail.com

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Van Staveren: Ja, die integrale geneeskunde is inderdaad wijd en zijd verbreid in Duitsland. En wat heb ik er een hoop ellende van gezien... En veel meer dan een intoxicatie van een aantal mitochondrien vermag...

    Maar harde argumenten helpen niet ...tegen lieden die zo hoog opgestegen zijn dat ze het contact met Moeder Aarde al lang verloren zijn, en zich niet zelden ver verheven voelen boven ons simpele zielen die gebruiken maken van wat fysiologie, een snufje pathofysiologie, wat riekende ervaring en een lepeltje wetenschap.

    Voorbeelden doen het soms beter, zie ook: https://www.trouw.nl/buitenland/de-zaak-die-de-alternatieve-geneeskunde-een-fikse-klap-gaf~bd0cf881/

    Heel erg integraal! En mensen gingen er ook heel erg dood aan... Of is dat de natuurlijke selectie in de geneeskunde?

  • Myti van Staveren

    Arts (niet meer praktiserend), volop bezig met onderzoek naar de soms invaliderende, soms ook blijvende bijwerkingen van de fluorchinolone antibiotica. , Amsterdam

    Tja, die preventie. Ik verbaas me al jaren. Ik geef taalles aan een jonge vrouw uit Peru. Ze wil een baby. Ik wilde iets vertellen over zwangerschap en preventie, maar mijn leerlinge uit Peru wist alles al (foliumzuur, de kattenbak, alcohol, geen rau...w vlees enzovoort.) Eenzelfde ervaring had ik 40 jaar geleden (!) in Frankrijk, Parijs. Toen ik daar woonde.
    Ik publiceerde inmiddels een "Dear Doctor" brief op internet over de verschrikkelijke bijwerkingen van de fluor chinolone antibiotica, (2015). Gebruikt voor een hearing voor de FDA (2015). Ook gebruikt door de EMA (Hearing in Londen 2017),
    Ik werd gehoord als Nederlandse "MD" door Nature, en geciteerd in het daarna gepubliceerde artikel.
    Want, bijna enige arts met kennis van deze intoxicatie van de mitochondriën in heel Europa. Ik benaderde tevergeefs het LAREB, het CTBG, het NTVG, de voorzitter van de Commissie Swaab, de VU, het AMC en Nijmegen, "Radbout center For Mitochondrial Medicine".
    En ook: een revalidatiearts, een farmacoloog gespecialiseerd in bij werkingen van medicatie, een fysiotherapeut, een orthopeed, een reumatoloog, een psychiater,
    Inmiddels stuurde de EMA een persoonlijke rondbrief aan de meeste artsen. Met een grote STOP hand erop. Het middel vergiftigd sommige mensen gewoon namelijk. En is dan echt veel erger dan de kwaal (blaasontsteking, sinusitis, bronchitis).
    En die integrale geneeskunde, die is in Duitsland, ons buurland, echt heel gewoon. Dat weet ik van de patiënten die daar een integrale huisarts bezoeken.
    Die gewone geneeskunde praktiseert met nog dat "beetje" extra...bijvoorbeeld door een een onderzoek te doen/aan te vragen naar de mitochondriën van die Duitse patiënten. Die vergiftigd zijn door de (fluor) Chinolone antibiotica. En die allemaal wanhopig bij mij aankloppen. Er is niets aan het syndroom te doen, er is wrs een verhoogde kans op ALS, Alzheimer en MS. Sorry dat ik je topic kaap, het zit me heel heel hoog. Sterkte met je Lynch. Je bent vreselijk dapper! <3

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.