Verpleegkundigen zijn geen wegwerpartikelen - Marcel Slockers
3 reactiesZe kwam bij ons om dood te gaan. Door haar psychose nam ze haar aidsmedicatie niet meer in. En vanwege complicaties bij haar ziekte was ze terminaal geworden. In het ziekenhuis probeerde ze de verpleegkundigen te besmetten. In haar psychose viel ze hen bijna aan met een injectiespuit gevuld met haar bloed. Haar verstandelijke beperking en haar verslaving maakten de situatie zo mogelijk nog complexer. Internisten en psychiaters overlegden intensief en overwogen een rechterlijke machtiging. Het ziekenhuis besloot dat ze niet meer behandelbaar was. Ze werd aangemeld bij onze verpleegafdeling voor daklozen, waar ze zou komen om te sterven.
Onze daklozenverpleegkundigen kunnen goed omgaan met iemand met een verstandelijke beperking, psychose, harddrugverslaving en ernstige somatische stoornis. Ook schrikken ze niet van agressie en zorgweigering. Want ondanks al deze problemen, lukt het ze om contact te maken met de patiënte. Onze oudere verpleegkundigen hebben in de jaren ‘80 en ‘90 genoeg patiënten dood zien gaan aan aids. Voorzichtig vertelden ze haar dat doodgaan aan aids niet aangenaam is; dat doodgaan helemaal niet hoeft! Al gauw begon ze haar aidsmedicatie en antipsychotica weer te slikken. De aidscomplicaties verdwenen, haar psychose klaarde op.
Om patiënten goed te kunnen behandelen heb je deskundig en ervaren personeel nodig. Zorgverzekeraars, de inspectie en het ministerie weten dat. Daarom willen ze bijvoorbeeld dat gespecialiseerde behandelingen alleen in bepaalde ziekenhuizen worden uitgevoerd.
Het werk op onze verpleegafdeling is ook zeer specialistisch en vereist deskundige, ervaren verpleegkundigen. Maar door onduidelijkheden binnen de WMO en stelselwijzigingen in de AWBZ mogen we op onze verpleegafdeling geen verpleegkundigen meer in vaste dienst nemen. Na een tijdelijke aanstelling verloopt hun contract.
Dat geldt niet alleen binnen Havenzicht, dat valt onder het Centrum Voor Dienstverlening, maar ook voor veel andere zorgorganisaties. Door stelselwijzigingen krijgen mensen na een tijdelijke aanstelling geen vast contract meer bij zorginstellingen.
Uitstekende zorginstellingen durven door de bezuinigingen nog amper mensen in vaste dienst te nemen. Daardoor werken er veel tijdelijke onervaren krachten op zware afdelingen, zoals onze verpleegafdeling. Dat is gevaarlijk. Ervaren verpleegkundigen maken deze patiënten beter en Rotterdam veiliger!
Zorgverzekeraar, inspectie en overheid, niet alleen in ziekenhuizen zijn goede teams nodig voor de patiëntveiligheid.
Verpleegkundigen zin geen wegwerpartikelen; ze zijn goud waard!
Marcel Slockers, huisarts/straatdokter
F.P.M. Baar
specialist Ouderengeneeskunde en consulet pa, ROTTERDAM Nederland
"De beschrijving van Slockers wijst op een schrijnend probleem bij verzekeraars en overheid.
De tristesse van de mensen waarvoor hij en zijn verpleegkundigen zich voor inzetten, is helaas niet meer te vermijden, er is zoals hij beschrijft wel veel a...an te doen.
Het meest schrijnende probleem zit echter bij de zorgverzekeraars en de overheid. Die zouden toch beter moeten weten.
In het proces dat Careyn recent tegen Achmea heeft aangespannen blijkt dat verzekeraars en overheid de bizarre gedachte hebben om gespecialiseerde verpleegkundigen af te willen schaffen. "Wijkverpleegkundigen kunnen dat immers ook". De top en de lieden die daar werken lijken echt niet te (willen??) weten wat er op straat gebeurt.
Hoop dat de rechter niet alleen Careyn in het gelijk zal stellen maar de top van Achmea en de ambtenaren ook zal veroordelen voor het verzinnen van onzalige ideeën. Mooie en leerzame werkstraf: een weekje meelopen in Havenzicht. Daar kunnen ze leren hoe je met menselijkheid, vriendelijkheid en respect gekoppeld aan groot vakmanschap kunt omgaan met mensen die in grote problemen zijn verzeild geraakt".
J.A. van Waarde
psychiater MPU Rijnstate, ARNHEM Nederland
Collega Slockers wijst op een zeer belangrijk probleem. In de huidige opgedeelde gezondheidszorg met aparte instellingen voor medisch-specialistische zorg, ggz, verslavingszorg, verstandelijk gehandicaptenzorg, maatschappelijke opvang, vallen patiënt...en - zoals hij hier beschrijft - vaak tussen wal en schip. De opvangafdeling die hij beschrijft probeert hierin een oplossing te bieden maar wordt bedreigd door alle gescheiden regelgeving. Dat is triest en inderdaad zijn verpleegkundigen geen wegwerpartikelen, maar professionals die er toe doen, vaak mensen het leven redden en menswaardiger maken!
Wij pleiten al jaren vanuit Rijnstate voor opheffing van de tweedeling in de gezondheidszorg (ggz en ziekenhuiszorg), dat zal namelijk enorm schelen. Natuurlijk moet een dergelijke patiente als Slockers beschrijft in een goed ziekenhuis opgenomen, gediagnosticeerd en behandeld kunnen worden. Door deskundige verpleegkundigen en artsen, die zowel met de somatische problematiek, de psychiatrische problematiek, de verminderde intellectuele capaciteiten en de verslavingsproblematiek kunnen omgaan. In het uiterste geval met een BOPZ dwangmaatregel. Bij ons in Arnhem kan dat en doen we dat ook dagelijks. Het is triest dat kennelijk in een grote stad als Rotterdam deze vorm van geïntegreerde en uiterst complexe zorg gesitueerd is in de maatschappelijke opvang! Dat lijkt mij niet de juiste plek, met uiteraard alle respect en lof voor de professionals die op die maatschappelijke opvangverpleegplaats werken!
Collega's, ga er vooral mee door, en laat u niet door de regelgeving bedwingen. Maar probeer ook aan te haken bij de instellingen die daar voor zijn: de algemene ziekenhuizen, die medisch specialistische zorg, inclusief verpleging, moeten bieden aan (ernstig) zieke mensen. Wijs die instellingen op hun verantwoordelijkheden! Ik wens u en uw collega's bij Havenzicht veel succes en sterkte, en ik hoop dat er meer steun komt om een oplossing te bieden voor deze situatie.
M.D. Oosterhoff
psychiater, THESINGE Nederland
Treurig , dit zoveelste voorbeeld van het afbraakbeleid van de zorg. Wij kunnen ook het contract van mensen die dan net 3 jaar ervaring hebben niet verlengen en dat wordt nu 2 jaar. Dat laatste is bedoeld als betere bescherming van de werknemer, maar... leidt in de praktijk ertoe dat mensen nog sneller weg moeten. Ik blijf maar hopen dat er ooit eens een eind komt aan dit kortzichtige denken. Het tij zal toch wel eens keren?