Blogs & columns
Blog

Veerkracht

Plaats een reactie

Het is maandagochtend eind september en we lopen visite op de medium care. Dat is normaal gesproken vrij technisch, met nadruk op hemodynamiek en respiratie. Ideaal voor extra theoretische scholing van jonge collega’s. Toch raken we aan de praat met meneer Henk en denken we na over heel wat anders.

Meneer Henk is sinds twee jaar met pensioen. Hij was een succesvolle ondernemer. Diploma’s heeft hij nooit gehaald en zijn zaak heeft hij volledig zelf opgebouwd. Geen van zijn kinderen wilde de zaak overnemen, dus die heeft hij maar verkocht. Hij beheert nu nog wat vastgoed en klust aan auto’s.

Meneer Henk heeft alles altijd zelf gedaan en gemaakt. Hij is een selfmade man zoals de Amerikanen zouden zeggen. Tot een jaar geleden gebeurde alles precies zoals hij het had bedacht. Maar toen kwam corona.

Corona nam meneer Henk zwaar te pakken. Financieel niet, zijn bedrijf was net verkocht. Lichamelijk wel. Een maand ic-opname met enkele maanden herstel was zijn deel. Hij werkte zich in het zweet in het revalidatiecentrum en prees zichzelf gelukkig dat hij ‘die griep’ had overleefd. 

Eenmaal hersteld bleef het ongeluk in een klein hoekje zitten. Even niet opletten en je knalt met je wagen van het talud. Een femurfractuur, claviculafractuur en meerdere ribfracturen waren zijn deel. De CT-scan liet de restanten van de covid duidelijk zien. Ook de ribfracturen waren niet te missen overigens. De korte samenvatting is eigenlijk: twee keer bijna dood binnen het jaar. 

Aan het bed is daar weinig van te merken. ‘Ik kijk uit naar mijn herstel en wil zo snel mogelijk weer bij mij vrouw zijn. Ik heb altijd hard gewerkt en soms een klein beetje geluk gehad. Geniet ervan zolang het gaat, maar loop er niet voor weg als het niet gaat. Het leven is niet maakbaar jongens.’ Peinzend lopen we zijn kamer uit.

Afgelopen vrijdag mocht ik spreken op het afscheidssymposium van een gerenommeerd chirurg uit het zuiden des lands. Ik werd geraakt door zijn uitnodiging, zijn verhaal dat een zekere gelijkenis vertoont met d at van meneer Henk, de hartelijke en warme ontvangst (onder de rivieren waarschijnlijk volkomen normaal, echter buitengewoon plezierig voor een Randstedeling als ik) maar ook door het symposium zelf.

Het symposium ging over menselijke zorg. Over winnen en verliezen. Over herstel na een ongeval waarvan niet te herstellen valt. Over ziek-zijn als dokter en hoe je daarmee omgaat. Kortom: over het leven. Eenmaal op de terugweg van het symposium begreep ik pas wat mij zo had aangetrokken in de verhalen van meneer Henk en de gerenommeerde chirurg.

Meneer Henk en de gerenommeerde chirurg hebben veerkracht. Hebben het vermogen op te staan nadat ze keihard gevallen zijn. Veerkracht is niet meetbaar zoals hemodynamiek en respiratie, maar meneer Henk herstelt buitengewoon snel en de kans dat de gerenommeerde chirurg thuis achter de planten gaat zitten, is precies nul heb ik me laten vertellen. Zou het met veerkracht te maken hebben? Ik denk van wel. 

Meer van Marijn Houwert

  • Marijn Houwert

    Marijn Houwert is werkzaam als traumachirurg in het UMC Utrecht. Hij vindt opereren best leuk, draagt de opleiding een warm hart toe en schrijft af en toe een artikel.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.