Blogs & columns
Blog

Vakantie – one happy island

1 reactie

Ik voel me na anderhalf jaar helemaal thuis op vakantie-eiland Aruba. Als ik naar huis rij door de chaos, denk ik inmiddels: mijn chaos. Van kinds af aan had ik al een fascinatie voor de Caraïben, de zee en de piraten. Nu ik op leeftijd ben, vind ik het heerlijk om die jongensdroom te verwezenlijken op het veiligste en rustigste eiland in dit gebied. Je kunt hier gewoon je auto buiten laten staan of stoppen voor een stoplicht in de nacht. Je zult hier niet meemaken dat parlementariërs elkaar op het hoofd slaan. Arubanen zijn vredelievende mensen.

Dat wil niet zeggen dat ze niet veeleisend zijn. Ze hangen erg aan tradities en familieverbanden. Diepdemente patiënten die al een jaar in een foetushouding op bed liggen worden begeleid door de hele familie naar de dokter gebracht voor aanvullend onderzoek. We maken mee dat mensen in een terminaal stadium niet weten dat ze kanker hebben. Dat is dan afgeschermd. Ik heb een keer een serieuze klacht gekregen omdat ik een hoogbejaarde man had verteld dat hij een hersentumor had en hem had aangeraden om in de tuin te gaan liggen en naar de troepial, een zangvogel, te gaan luisteren. Het was in de beleving van de familie een idiote streek om hem te vertellen dat het einde nabij was. Zo doe je dat hier niet.

In dat soort situaties speelt ook altijd een soort wantrouwen. Arubanen, eilandbewoners, denken snel dat het ergens anders beter is. En inderdaad, als je naar een groot ziekenhuis in Colombia wordt gestuurd voor een behandeling die hier onmogelijk is, wordt er alles aan gedaan om het je zo comfortabel mogelijk te maken. Als er een medische indicatie is, betaalt de zorgverzekering royal care. Dat is dan nog altijd goedkoper dan naar Nederland gaan en een fractie van de kosten in de VS, maar de kwaliteit van de verzorging in een Colombiaanse topkliniek (met ruim voldoende verpleging!) geeft mensen al snel het idee dat het op Aruba niets is.

Voor vakantie komen hier vooral Amerikaanse toeristen. Amerikanen zijn gewend om overal voor te betalen en als je levert betaalt een Amerikaan goed. Het hele eiland leeft van inkomsten uit toerisme en ook in het ziekenhuis zien we nogal eens zieke Amerikaanse vakantiegangers. Ik heb gemerkt dat Amerikanen op een cruise of vakantie gaan als Nederlanders met de huisarts gaan praten over de voorwaarden van terminale sedatie en euthanasie. Zij gaan dan hun bucketlist afwerken. Een opname in het ziekenhuis is dan erg naar. En hoewel we soms in Nederlandse ogen zinloos medisch handelen, lukt het vaak om dergelijke patiënten levend op het vliegtuig terug naar de VS te krijgen.

Meer van Emile Keuter

levenseinde
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Wiebe Bosma

    Huisarts, Meppel

    Hallo Emile,
    Goed om te horen, dat jij het daar zo naar de zin hebt.
    Wij== ook onze gezamenlijke patiënten en ik missen jouw deskundigheid nog wel steeds, alhoewel jouw voormalige collegae ook erg goed en betrokken zijn !!
    Vraag , nog plek voor h...uisartsen , die op hun oude dag nog een tijdje wat anders willen ?? -)

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.