Blogs & columns
Blog

U vraagt, wij draaien niet

2 reacties

Bij alle aandacht voor de Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag is de Tijdelijke commissie Uitvoeringsorganisaties ondergesneeuwd geraakt. Die TCU onderzoekt het reilen en zeilen van de Belastingdienst, het CBR en UWV. Den Haag bedenkt steeds weer leuke nieuwe wetten, die in de praktijk beduidend minder leuk uitpakken. De werkvloer moet daarom meer betrokken worden bij de voorbereiding van nieuwe regelgeving. Een loffelijk streven.

Intussen gaat het ministerie van Sociale Zaken onverdroten door met het verzinnen van moeilijk uitvoerbare regelingen en het stapelen van wetgeving. Precies dat onderzoekt de TCU. Neem een voorgenomen regeling die niet zo is opgevallen (voorgenomen regelingen vallen vaak niet zo op). Hiervoor moet ik, net zoals het ministerie, wat opbouwen.

Transitie

Sinds 2015 bestaat de transitievergoeding. Die is bedoeld als compensatie voor ontslag en moet – het woord zegt het al – de transitie van werk naar werk bevorderen. Deze vergoeding vervangt de oude kantonrechtersformule bij ontslag en is ook lager. Dit jaar vond er een bijstelling naar beneden plaats. Het gaat om een derde maandsalaris per gewerkt jaar. Voor oudere werknemers pakt dat behoorlijk zuur uit. Het kan wel zo’n 50 procent schelen. Aan de andere kant heb je er ook recht op als je al na bijvoorbeeld vier maanden moet vertrekken. Tot zover goed te volgen.

Intussen is in de rechtspraak uitgemaakt dat werkgevers een dienstverband van een zieke werknemer niet slapend mogen houden om onder de transitievergoeding uit te komen. Voorwaarde is dat er geen re-integratiemogelijkheden meer zijn. Ook nog te volgen.

Nu wordt het lastiger. Voor veel werkgevers met een zieke werknemer is de transitievergoeding een flinke financiële aderlating boven op de kosten die al gemaakt zijn: twee jaar loondoorbetaling en re-integratiekosten. Daarom heeft de overheid besloten om werkgevers die een werknemer na twee jaar arbeidsongeschiktheid ontslaan daarvoor te compenseren. Dit kan sinds april dit jaar. Hier begin ik te puffen.

Dood, met pensioen of ziek

Klaar? Nee, er moest vervolgens wéér iets geregeld worden. Wat nou als je als werkgever komt te overlijden, met pensioen gaat of – daar komt ie –  zelf ziek wordt. Dan is het sneu om de vergoeding te moeten betalen.

‘Gaan we ook compenseren, no prob’, zei de minister. ‘Voor kleine werkgevers, dat wel.’

No prob? Als het om ziekte gaat heb je wel een dokter nodig.

‘Dat moeten verzekeringsartsen maar doen dan.’

‘Nou nee, voorlopig niet’, zeiden ze bij UWV. ‘Onze verzekeringsartsen hebben het al druk genoeg met die berg achterstanden.’

‘Jammer, wat hebben we nog?’

‘Bedrijfsartsen.’

‘Nou nee’, zeiden ze bij de NVAB. ‘Zien we niet zitten, we doen trouwens sowieso niet aan beoordelingen.’

Alwetende dokters

De minister verwoordt het zo: ‘bij dit onderdeel moet worden getoetst of de werkgever als gevolg van ziekte of gebreken niet in staat is om zijn werkzaamheden redelijkerwijs voort te zetten binnen een periode van zes maanden. De afgelopen maanden is intensief overleg gevoerd met UWV en de NVAB en NVVG over de vraag op welke wijze deze beoordeling kan worden uitgevoerd. Dat heeft nog niet tot een werkbare uitkomst geleid. De komende tijd worden deze gesprekken vervolgd.’1

Nou is het beoordelen van en adviseren over de arbeidsgeschiktheid van werknemers dagelijkse kost. Het beoordelen van de geschiktheid om een bedrijf te runnen is andere koek. Wat zijn dan ‘zijn werkzaamheden’ precies? Met pijn en moeite is die hobbel misschien te nemen. De idioterie ‘niet in staat om de werkzaamheden voort te zetten binnen een periode van zes maanden?’ Echt niet. Het ongebreideld geloof van politici in de prognostische gaven van artsen blijft aandoenlijk. Je hoeft maar te denken aan een werkgever met een burn-out en de vraag is al niet te beantwoorden.  

Kortom, Koolmees heeft de beoordeling van dat ziektecriterium nog niet kunnen slijten aan de beroepsgroepen. Ik ga ervan uit dat de collega’s de poot stijf houden.

Zoek het lekker zelf uit. Lesje TCU as we speak !

Voetnoot

  1. Kamerbrief Koolmees, Regelingen compensatie transitievergoedingen, 16 oktober 2020

Lees ook
  • Jim Faas

    Jim Faas is verzekeringsarts, jurist, docent en onderzoeker.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Jim Faas

    verzekeringsarts , Amsterdam

    Wat blijkt tussen neus en lippen door? De compensatie van de transitievergoeding bij Langdurige Arbeidsongeschiktheid (CTVLAO) valt 0,3 MILJARD - u leest het goed - duurder uit dan geraamd.
    Dat komt omdat de duur van die dienstverbanden bij ontslag... te laag is ingeschat. Koolmees is naarstig op zoek naar dekking voor deze flop.

    Bron: najaarsnota 2020

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam

    Alweer zo'n ontregelende column van Jim Faas. Alweer een vinger op zere bureaucratische plek.

    En ook hier geldt: iedereen staat erbij en kijkt erna, en praat mee ... en schuift het door. Niemand die een streep trekt en hardop zegt: dit gaat niet... werken !

    We moeten terug naar de kern. En niet doorgaan met aanpassing na aanpassing na aanpassing.

    Want: krom is krom.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.