Tour de frats
12 reactiesIk heb ’t gehaald. Het eind van de week. Met een weekenddienst, een avonddienst, vijf lange praktijkdagen, en 24/7-beschikbaarheid voor terminale zorg, kan ik een zekere vermoeidheid niet ontkennen. Maar er moet nog een blog uit. Een blog over hoe ik me ontzettend genaaid, genomen, gepiepeld, voor schut gezet, in de steek gelaten, voor jan-met-de-korte-achternaam gehouden, als gekke gerritje beschouwd en gesaboteerd voel. Door zorgverzekeraars en VWS. Ja, als je moe bent wil het er weleens wat ongeremd uitkomen. Maar ik meen dit echt.
Topsport
Ik beschouw mijn dagelijkse werk als topsport. Het gaat over kwetsbare mensen en dan wil je dat wat je levert, 100 procent in orde is. En dus zet je regelmatig nog eens een tandje bij. Investeer je in jezelf, je personeel, je praktijk. Net als bij topsport train je, verlang je iedere dag het beste, en ga je tot het gaatje. En baal je als er toch iets niet goed gaat, maar ben je gelukkig veel vaker trots als je je doel wél haalt. Toen een collega plots ziek werd en er onvoldoende waarnemers bleken te zijn, hebben we dat opgelost, met kunst- en vliegwerk en met een stuk roofbouw op onszelf. Want opgeven? Dat staat niet in ons woordenboek.
Maar als ik in die vergelijking met topsport blijf, voel ik me nu als iemand die verplicht wordt de Tour de France te rijden. Op een tweedehands B-merkfiets met een lekke band. Die er misschien morgen niet is. Maar dan is er gelukkig nog wel een roestige driewieler. Misschien dan hè? Of een bakfiets, maar we weten niet zeker of de remmen ’t wel doen. Maar mogelijk is die er ook niet meer. En dan mag ik bedenken waar ik dan mee rijd. Want er wordt wel verwacht dat ik die etappe ga winnen! Dus. Bedenk iets. Zoek. Het. Maar. Uit.
Bananenrepubliek
Iedere dokter weet nu waar ik het over heb. Het preferentiebeleid. Het inmiddels volledig verziekte medicijnbeleid in Nederland. De bananenrepubliek die we zijn geworden waar het medicijnen betreft. De uitgeknepen citroen die is overgebleven nadat medicijnen goedkoper moesten worden dan het zoetje in uw koffie. Als ik na vele telefoontjes de verantwoordelijke apotheker bij een zorgverzekeraar hierover spreek, zegt die doodleuk: ‘Ach, we horen er weinig klachten over.’ Nee, beste bureauridder, die klachten worden opgelost op de werkvloer, bij de apotheker en in de spreekkamer van de huisarts, die hier allemaal helemaal knettergek van worden! Nou ja, opgelost, de kafkaiaanse gesprekken over dit probleem zijn net zo absurd als dat ze blijk geven van onoplosbaarheid.
Heel veel medicijnen zijn inmiddels zo goedkoop geworden dat fabrikanten doodleuk melden dat ze niet meer leverbaar zijn. Medicijnen uit alle uithoeken van de wereld worden geïmporteerd, met onleesbare doosjes, onuitspreekbare namen en af en toe een kankerverwekkend foutje bij de productie. Maar wél lekker goedkoop! Tien jaar geleden was ik nog gemotiveerd om generiek (op stofnaam) voor te schrijven, en legde ik ook nog wel uit dat het echt hetzelfde middel was. Nu geloof ik er zelf niet meer in. Wat moet ik tegen de persoon zeggen die toch écht bijwerkingen ervaart van het zoveelste veranderde pilletje? ‘Dat kan niet’? ‘U beeldt u dat in’? Of vooral: ‘Zoek ’t maar uit?’ Want eigenlijk moet ik dat zeggen van de mensen achter een bureau…
Vandaag niet
Ik kan hier niet meer tegen. Twaalf uur werken op een dag is niet erg, als je daardoor betere zorg levert. Als je merkt dat twee uur daarvan weggegooid zijn aan stomme uitleg over niks, aan overleg met apothekers over wat dán te geven als essentiële medicijnen niet leverbaar blijken, aan angstige patiënten die weer eens met een medicijnschandaal te maken hebben. Dan zijn dat twee hele frustrerende uren. Als je je kapot werkt om 24/7 zorg te kunnen leveren, terwijl medicijnfabrikanten doodleuk kunnen zeggen: ‘Vandaag geen pillen.’ Waarom zou ik me dan eigenlijk nog zo kapot werken? ‘Vandaag geen dokter’?
Ik hou van een knipoog om van me af te schrijven, zoals in eerdere blogs als 'Steeplechase’ en ‘De generieke preferente piloot’. Maar die humor is steeds moeilijker op te brengen. We worden echt een knollenland op medicatiegebied.
Zorgverzekeraars, VWS: mede namens onze patiënten, luister eens naar ons. Neem je verantwoordelijkheid. Verander dat preferentiebeleid. Stop deze verdomde afbraak. We winnen die Tour de France wel, met het hele peloton. Maar dan wel met goed materiaal!
Bart Schipper
Huisarts, Aalten
Inclusief de frustratie, ben ik het helemaal met Bart eens. Het gebeurt mij inmiddels ook met regelmaat dat een middel niet leverbaar is, terwijl deze in mijn tropentijd gewoon de binnenlanden van Sierra Leone in konden krijgen. En ik dacht ook dat w...e toch echt meer ontwikkeld zijn hier. Leuke suggestie om schriftelijk iets gedaan te krijgen bij een verzekeraar. Maar mijn ervaring is dat dit, net als wanneer je belt, een vrij lomp ‘ nee’ oplevert.
Dit kost ons tijd, patiënten blijven de dupe en gaat op deze manier meer kosten. Stoppen!
Annet Sollie
Huisarts, Carpentras, Frankrijk
Stuitend verhaal. Wat een (kostbare) tijdsverspilling & frustratie allemaal. Het ergste is dat "zoek het maar uit" ! En dat doe je toch want het gaat om jouw patienten. Ben blij dat het hier (Frankrijk) nog bijna niet speelt. Krijg steeds meer zin om... weer in NL te gaan werken...
geert slock
huisarts, sluis
Zeer herkenbare ergernissen van collega Timmers, volledig terecht.
Ik zie alleen beterschap bij een wets- of stelselwijziging waarbij de zorgverzekeraars financieel opdraaien voor hun eigen wanbeleid.
Preferentiebeleid is voor ZN rendabel omdat de ...tijd van de patiënt gratis en die van huisarts en apotheekassistente bijna gratis, met dank aan de vrienden van NZA. Als ze verplicht worden alle perikelen rond preferentiebeleid uurtje factuurtje en marktconform te betalen zal het snel gedaan zijn, in het slechtste geval krijgt iedereen een financiële compensatie voor zijn ergernis.
Petra Allis
verzekeringsarts, Rotterdam
Collega's, ik heb ervaren dat bij het kastje-naar-de-muur gedrag van zorgverzekeraars rondom het preferentiebeleid, het indienen van een klacht bij de zorgverzekeraar wil helpen. Hierbij is dan van belang om bij de fysieke, meer algemene klachtenbrie...f een gesloten envelop met het medisch-inhoudelijke verhaal te voegen, en op die gesloten envelop expliciet te schrijven: medische gegevens, uitsluitend ter inzage van de Medisch Adviseur. Gevolg: er kijkt daadwerkelijk een collega naar het inhoudelijke verhaal. Zo werd het ineens wél mogelijk om zonder het uitproberen van alternatieven terug te kunnen naar het oorspronkelijke middel op grond van uitsluitend 'medische noodzaak' op het recept.
Het andere werkingsprofiel van het bewuste generieke preparaat bleek overigens voor de goede lezer al te destilleren uit de CBG tekst van het middel, waarbij de farmacokinetische eigenschappen duidelijk anders waren. Het farmacotherapeutisch kompas gaf ook al aan dat de verschillende middelen niet zomaar uitwisselbaar waren.
Moraal: niet bellen, maar een schriftelijke klacht, inhoudelijk goed onderbouwd, en ervoor zorgen dat de Medisch Adviseur die onder ogen krijgt. Dat scheelt veel tijd en energie én zorgt ervoor dat de verzekeraar niet méér medische gegevens krijgt dan nodig.
Marjan Kruijer
waarnemend huisarts , Amsterdam
Hear, hear collega!
Peggy van der Lans
Gynaecoloog, Almelo
Helemaal eens. Laten we niet vergeten (nog meer werk!) de bijwerkingen te registreren op lareb
Michael G.W.Barnas
Internist, Amsterdam
Beste Bart, zeer herkenbaar, die humor die steeds moeilijker is op te brengen in de huidige gezondheidszorg. Wees gerust, de patiënten waarderen je enorm in dit tijdsgewricht ondanks alle inmenging van verzekeraars en VWS. Mocht je van dit alles toch... depressief worden, wees dan verzekerd van de goede zorg van de verzekeraar die adverteert met "Mens wat wordt het mooi" en alleen nog maar die zorg vergoedt die volgens hun resultaat heeft opgeleverd. Volgens mij moet de slogan zijn: "Mens wat was het ooit mooi...." Sterkte!
Bart Timmers
Huisarts, 's-Heerenberg
@Jedidja Fortuijn: Helaas heeft dat geen enkele zin. Daar zit een telefoniste die al die mensen ook zat is en standaard uitkomt op: "Maar als uw huisarts vindt dat u een ander middel nodig hebt, kan die dat gewoon aangeven hoor!" Daarbij vergeet te z...eggen dat de apotheker inmiddels ook gewoon wordt afgeknepen en de meerkosten van dat middel niet vergoed krijgt, of dat er minimaal 4 alternatieven geprobeerd moeten worden (!) voor er een specialite mag worden voorgeschreven. Het spreekt vanzelf dat deze ingewikkeldere uitleg weer in de spreekkamer/aan de balie van de apotheek gegeven moet worden en dat veel patienten boos worden. Ik krijg soms wel eens het idee dat mensen na contact met de zorgverzekeraar vinden dat de huisarts/de apotheker niet zo moeilijk moet doen...
Jula-Louise Vladar
Huisarts, Klundert
Helemaal uit het hart gegrepen collega, niets meer aan doen!
Bart Timmers
Huisarts, 's-Heerenberg
@Herman Suichies: Ik ervaar dat als meest stuitend, dat niet luisteren. Gewoon je afkeren van de werkvloer, zoek 't maar uit.
Jedidja Fortuijn
Aios psychiatrie , Haarlem
Adviseer je patiënten vooral ook zelf met hun zorgverzekeraar te bellen. Volgens de logica van dit systeem horen die nl. de belangen te behartigen van hun verzekerden waarbij dan niet alleen naar de kosten, maar ook naar de kwaliteit gekeken zou word...en. Zorgverzekeraar niet goed aanspreekbaar? Overstapcircus begint al bijna weer.
Herman Suichies
Huisarts, Eefde
"Tien jaar geleden was ik nog gemotiveerd om generiek (op stofnaam) voor te schrijven, en legde ik ook nog wel uit dat het echt hetzelfde middel was. Nu geloof ik er zelf niet meer in."
Als zelfs een rasoptimist als jij, die huisartsgeneeskunde bedr...ijft zoals het zou moeten, dit zegt, dan zijn er inderdaad ernstige dingen mis. Het resultaat van een financieel gedreven zorgstelsel wordt helaas steeds duidelijker. Besparen besparen besparen ten koste van kwaliteit. Maar je vraag aan VWS en de ZVaars om te luisteren en verantwoordelijkheid te nemen en het stelsel te veranderen in een zorgedreven stelsel is denk ik aan dovemansoren gericht. Slechts in een andere politieke constellatie zou er iets kunnen veranderen. Het luisterend vermogen bij deze regeringsideologie is helaas uiterst beperkt.