Blogs & columns
Blog

Toeval in beroepskeuze bestaat niet

1 reactie

Vol blijdschap lees ik het nieuwsbericht over Keghart, die nog maar sinds zes jaar een mede-Nederlander is en summa cum laude is geslaagd. Terwijl ik hier kies voor de benaming mede-Nederlander, maar in het nieuwsbericht enkel wordt vermeld dat hij afkomstig is uit Syrië, vraag ik me meteen af wanneer iemand een mede-Nederlander genoemd kan worden. Is dat vanaf het moment dat iemand Nederland binnenkomt of een status of paspoort krijgt?

Keghart begint dit jaar aan geneeskunde. Hij vertelt dat hij graag hartchirurg wil worden, omdat zijn vader een hartstilstand kreeg op de geboortedag van Keghart en acuut moest worden geopereerd. Wat een heftig toeval, denk ik, waar (nieuw) leven en (bijna) dood binnen eenzelfde gezin samenvallen. Zou het de spanning zijn geweest voor het krijgen van een zoon bij zijn vader of waren de vliezen van zijn moeder vroegtijdig gebroken na de hartstilstand van haar man? In welke volgorde het ook gebeurde, het is voor mij geen toeval dat hij voor dit specialisme kiest.

Vaak heb ik collega’s bewust of onbewust een bepaalde richting op zien gaan. De klassieker is het kind van de chirurg (of ander specialisme) die ook chirurg wordt. Deze klassieker wordt decennialang wereldwijd in stand gehouden door de bijkomende voorkeursbehandelingen. Een goede vriendin van mij begon aan geneeskunde met de motivatie dat alles behalve huisarts een optie was. Ik moest daar vaak om lachen en grapte dat het haar lot was, omdat ik wist dat haar vader een eigen huisartsenpraktijk had. Ze is inderdaad huisarts geworden en ik hoor haar eigenlijk nooit klagen.

Toen ik net drie maanden aan geneeskunde was begonnen is de vader van een jaargenoot plots overleden aan een hersenbloeding. Hij had toentertijd geen idee wat hij wilde worden. Hij is neuroloog geworden, vertelde mijn moeder trots, nadat ze –toevallig – bij hem op het spreekuur was geweest.

In mijn derde studiejaar ging ik als voedingsassistente werken op de afdeling Cardiologie. Er is toen een bijzondere functie gecreëerd voor een jongen die eigenlijk nog te jong was om daar te mogen werken. Hij had een brief geschreven en het ziekenhuis zowaar gesmeekt om daar te mogen werken. Zijn vader was chronisch hartpatiënt, vertelde hij mij, toen ik hem vroeg naar zijn motivatie om daar bijna ieder weekend met mij fluitend om 07.30 uur te starten. Ik heb hem tijdens het schrijven van dit stuk opgezocht op LinkedIn: aios hartchirurgie.

Vorige week werd ik door een bouwkundig adviseur vergezeld bij de oplevering van mijn nieuwe woning. Hij vertelde trots over zijn dochter, die coassistent is. Haar moeder is zij verloren aan kanker, en ik weet bijna zeker dat ze oncoloog zal worden. De intrinsieke motivatie die ontstaat of groeit na het verliezen van een dierbare is zo enorm krachtig, daar kunnen bergen mee worden verzet. Mijn jaargenoot is bijvoorbeeld enkel en alleen voor de opleiding uit de Randstad vertrokken om er vervolgens met zijn gezin weer heel hard naar terug te keren als kersverse neuroloog.

Dit is maar een greep uit de collectie. Zelf ben ik me pas veel later bewust geworden van mijn afslag naar de psychiatrie, terwijl ik als kind had besloten dat ik huisarts wilde worden. Het is, weet ik nu achteraf, absoluut geen toeval geweest. Voor u wel?

Meer van Güler Karaca

  • Güler Karaca

    Güler Karaca is volwassenenpsychiater. Namen van patiënten die mogelijk voorkomen in haar blogs zijn gefingeerd en hun privacy is gewaarborgd.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • menno oosterhoff

    Psychiater, Thesinge

    Leuk blog. Maar er zit wel wat bias in je data, vrees ik. Alle voorbeelden van het tegendeel vallen je mogelijk niet op. Mijn keuze voor de psychiatrie: Het ligt voor de hand die te koppelen aan het feit, dat ikzelf een dwangstoornis heb en toch vraa...g ik het me af.
    Toen ik geneeskunde ging studeren en toen ik de studie afrondde verloor ik een naast familielid aan kanker. Toch werd ik geen oncoloog.
    Maar goed: Je maakt me wel nieuwsgierig wat jou tot de psychiatrie heeft gebracht.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.