Thuis is een pubertuin geworden

Totdat alles in het teken van corona kwam te staan, was ik ‘gewoon’ jeugdarts c.q. stafarts. De jeugdgezondheidzorg bleef alle dagen draaien en de ouders en kinderen bleven gelukkig komen. Het was en is stevig aanpoten om de landelijke richtlijnen te volgen en de werkwijze in de spreek- en wachtkamers coronaproof te houden. Maar er kwamen ook veel meer dagen dat ik vanuit huis kon werken.

In plaats van de spreekwoordelijke kantoortuin werd ‘thuis’ een soort ‘pubertuin’, aangezien 66,6 procent van ons gezin bestaat uit pubers. Net als alle andere ouders werden we een soort docenten om onze kinderen te helpen grip op het online-onderwijs te krijgen. Initieel waren er veel verschillende programma’s en agenda’s die de scholen tegelijk gebruikten en was het zoeken naar het juist pad in deze digi-jungle. Ook werden we de bijlesdocent om leerachterstanden te voorkomen. Wat vooral een uitdaging bleek was het houden van de regelmaat, op tijd naar bed gaan. En wie had ooit gedacht dat je school vanuit je bed kunt volgen? Inmiddels gebeurt dat laatste wel. Het is bijna gewoon geworden.

Buiten school en werk moesten was het ook improviseren. Ik werd bijvoorbeeld kapper voor de hele familie en toen ook maar hondentrimster. Als een personal trainer joeg ik de pubers uit huis voor een partijtje hockey of een rondje rennen in het park. Qua zelfonderhoud; ik kan inmiddels epileren als de beste, ik blijk zonder gellak te kunnen leven (wat een opluchting) en ik kan mezelf ook prima zelf kleuren met een haarverfje uit de drogisterij. Daardoor ben ik nu per ongeluk wel weer brunette. Er werd een naaimachine aangeschaft en we leerden het ding gebruiken; de meiden hebben nog leuke dingen gemaakt ook. We hebben tafeltennismarathons gehouden en een halve garderobe met tie-dye bewerkt. De huishoudelijke hulp kwam van de weeromstuit ook niet meer over de vloer, dus die taken nam ik gelaten over. Ik werd creatiever in de keuken door te koken met restjes want de supermarkt vind ik nu een logistiek labyrint dat ik vermijd totdat er niets eetbaars meer in huis te vinden is. Noem het een vlucht, maar één ochtend in de week ben ik even weg uit deze pubertuin en spring ik bij in het verzorghuis in het dorp als activiteitenbegeleider op de afdeling ouderen met dementie.

Maar de dagen werden weken en de weken maanden. En als ik naar mijn kinderen kijk zie dat de tijd zich op hen begint te wreken. Ze hebben dan misschien hun cijfers netjes op peil kunnen houden, sociaal gezien hebben ze ingeleverd. Een half jaar op een tienerleven is heel veel tijd. De school is als een kloppend hart voor tieners. Ze haten het en ze missen het, allebei even hartstochtelijk. Er vinden hormonale en lichamelijke veranderingen plaats die ze smoezend willen delen met hun vriendinnen, niet via de telefoon. Sommige vrienden zijn zomaar uit het zicht verdwenen. Het puberbrein is gemaakt om samen te zijn met leeftijdgenoten. En om niet thuis op de bank thuis te blijven. Bovendien lijkt de lockdown een vanzelfsprekende overwinning van het internet en de beeldschermen boven het sociale; het lijkt erop dat kinderen deze boodschap onvermijdelijk meekrijgen. Daarnaast slaat de onzekerheid over de toekomst naar binnen, ze worden neerslachtig van het gebrek aan sociale prikkels zonder duidelijk vooruitzicht en slapen slecht door gebrek aan fysieke activiteit en door eindeloos piekeren.

Daarom wil ik hier graag pleiten voor het weer helemaal openstellen van het voortgezet onderwijs. Natuurlijk met in achtnemeing van de veiligheid van de scholieren en docenten maar ook met et oog op het welzijn van deze jeugd. Ze zouden op zijn minst drie of vier dagen op school moeten kunnen zijn.

Met liefde zet ik de uit nood geboren nevenactiviteiten voort, maar ik twijfel of het me gaat lukken er nog meer nieuwe taken bij te nemen. Ik heb de kwaliteiten niet in huis om ook nog de kinderpsycholoog, burn-outcoach, mentor, remedial teacher of enig andere therapeut van mijn kinderen te zijn.

Graag wijs ik ouders en collega’s op deze petitie:

https://middelbareschoolvolledigopen.petities.nl/