Blogs & columns
Blog

Regels zijn regels

2 reacties

Op vakantie blijf ik maar denken aan een incident met mijn patiënt. Als hij voor me zit is hij gemarineerd in heroïne en zakt steeds weg. Maar hij is grauw en zijn saturatie belabberd. Ik kan het relateren aan zijn gebruik, maar vertrouw het niet. Op de eerste hulp blijkt hij een ernstige dubbelzijdige longontsteking te hebben. Hij stort in elkaar.

Een paar dagen later zie ik hem tot mijn verbazing op straat slapen. Wat blijkt? Het ziekenhuis kreeg hem opgelapt, maar zijn bed bij de daklozenopvang was vergeven. Die mogen niet leegstaan, nieuwe beleidsregel. Dus werd hij van het ziekenhuisbed, nog herstellende, ontslagen naar straat. Goed voor de cijfers van de opvang, niet goed voor mijn patiënt.

Toen ik moeder werd, ben ik begonnen met werken op de rafelige randen van Rotterdam: ik wilde dit leven beter begrijpen. Verslaafden, verwarden en daklozen wil ik zelf spreken. Cijfers zeggen mij niet veel, vanuit hén zie ik onze samenleving veranderen.

Bijna iedere dag fiets ik tramlijn 24 naar beneden. Met het dalen van de haltes daalt de levensverwachting ook. Je zou denken dat hulpverleners iedere halte harder gaan vechten.

Nee.

Laatst had ik een patiënt huilend aan de telefoon. Drie jaar nadat ze problemen kreeg met het gedrag van haar zoon kon hij eindelijk naar een speciale school. Na twee maanden dreigt hij verwijderd te worden. Moeder komt vaak te laat, een gevolg van de problemen. Maar regels zijn regels.

Ondertussen mailen allerlei instanties over haar op en neer. Worden er zaken vóór haar besloten. Gaan hier duizenden euro’s (per week) naar toe. Het levert vooral stress op.

Mijn conclusie is inmiddels dat de zorgindustrie voor de zorgindustrie zorgt.

Kapitaalmarkten zijn geliberaliseerd en marktwerking is waar het niet moet zijn. Werk is dusdanig opgedeeld dat mensen niet meer bewust zijn dat ze afhankelijk van elkaar zijn. Diensten zijn producten geworden. Dat is makkelijk, meetbaar en negeert wat niet te protocolleren valt: de dialoog tussen mensen. Automatisering lijkt inmiddels in plaats van een hulp- een controlemiddel geworden, hashtag al mijn zieke patiënten zonder burgerservicenummer die glashard zorg wordt geweigerd als ik ze probeer onder te brengen bij mijn collega’s.

Alsof mensenrechten te weinig opleveren.

Maar berekeningen zijn altijd waar: ze zeggen niks over onze wereld. Helaas zit het geld- en efficiëntiedenken zo diep in onze maatschappij dat de problemen ervan niet opgemerkt worden. We denken zelfs dat zo denken onze problemen gaat oplossen, maar het tegendeel is waar: ze veroorzaken ze.

Hebben we nóg meer crises naast een klimaat-, stikstof- en energiecrisis nodig om dit te zien? Meer aardbevingen? Meer inflatie, meer inkomensongelijkheid? Een dramatischer zorginfarct? Meer buitenslapers in Ter Apel in dit welvarende land?

Een nieuw perspectief op een wereld met een nieuw begrip van solidariteit is mogelijk. Maar we moeten snel beginnen.

daklozen Rotterdam
  • Michelle van Tongerloo

    Michelle van Tongerloo is huisarts in Rotterdam-Zuid en straatarts in onder andere de Pauluskerk.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • B.W.S. van Melle

    Huisarts, Rotterdam

    Tja elke maatschappij creëert z’n eigen zelfkant. Het wordt inderdaad steeds grimmiger en kafkaësker. We voelen allemaal aan dat het humaner moet, meer compassie. De werkelijkheid is niet te vangen in strakke regels zeker niet als ze niet passen en a...lleen maar knellen. Dus daarom nu ook weer een zorgcrisis. Had helemaal niet gehoeven als er andere keuzes waren gemaakt. Als alle tussenlagen en controllers er tussenuit en dan kan iedereen ook de patient weer ademen want dan hebben we tijd om te luisteren en te doen wat er moet gebeuren. Bovendien wordt iedereen minder machteloos, en ook minder zelfkant.

    [Reactie gewijzigd door Melle, Bette van op 20-09-2022 14:24]

  • G.R.I. Slock

    huisarts, Sluis

    Zeer terechte observaties, heel triest helaas.
    De zorgindustrie of het zorgsysteem blaast zichzelf jaarlijks verder op, de patiënten onderaan de maatschappelijk ladder die niet mooi in een rendabel vakje passen zij de dupe.
    Onze ultraliberale belei...dsmaker zijn systematisch blind voor de sociale catastrofes die ze zelf veroorzaken door de marktwerking in de zorg, het innovatiecircus dat de grootste problemen moet oplossen is intussen ook big business geworden.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.