Blogs & columns
Blog

Ongeschikt als psychiater

5 reacties

Ik ben gefascineerd door de psyche. Ik heb alle boeken van Irving Yalom gelezen, geniet van de beschrijvingen van Samuel Shem en heb onlangs René Kahn ontdekt. Dit vertaalt zich overigens ook mooi naar mijn vakgebied: David Ring, niet de minste onderzoeker, doet veel onderzoek naar coping en psyche in relatie tot de uitkomst van de operatie. Het zal u niet verwonderen dat het waarschijnlijk net zo belangrijk is als de operatie zelf.

Ooit was ik een coassistent psychiatrie. Is lang geleden en psychiatrie stond destijds niet hoog op mijn wensenlijst. Wat er wel hoog op stond, was overigens nog volstrekt onduidelijk. Het kon alle kanten op. Dat is ook gebleken. Ik heb mijn omzwervingen door de geneeskunde wel gemaakt. Toch werd mij toen duidelijk gemaakt dat ik geen psychiater ging worden.

Opvallend is dat keuzes vaak worden bepaald door de mensen met wie je samenwerkt, in ieder geval bij mij. Ik had een ontzettend leuke psychiater van de gesloten afdeling.  Kortom, ik werd voorzichtig enthousiast. Maar toen kwam mijn tussenbeoordeling met de opleider. Die had ik daarvoor nog nauwelijks gezien. Met de hakken over de sloot een voldoende en de mededeling dat ik niet geschikt was voor de psychiatrie. Vond ik best knap na drie weken maar ja, als opleider van psychiaters kijk je natuurlijk dwars door mensen heen.

Mijn directe begeleider was het daar niet mee eens. Ik heb een hoop van hem geleerd en vond het vak steeds fascinerender. Toen deed de volgende situatie zich voor: ik zat dus op de gesloten afdeling. Dan loop je van die afdeling naar het station. Een korte wandeling vanuit de kliniek waar ik zat. Kom je, na je werkdag, een patiënt tegen die net van die gesloten afdeling ontslagen was. En die zat daar nou niet omdat hij zo rustig was zullen we maar zeggen; hij brak de boel regelmatig af.

Iets meer uitleg alstublieft. Goed. Stel je voor. Donkere laan, zes uur ’s avonds, winter en koud. Je loopt snel naar het station want je wilt naar huis. Dan komt er iemand op je af van wie je weet dat hij de maand daarvoor nog in de separeercel zat. Deze man loopt niet zomaar op dezelfde weg, hij loopt recht op je af. Je gaat dus aan de andere kant van de laan lopen. Hij ook. Je steekt nog een keer over. Hij ook. Dan denk je: daar gaan we. Dit wordt heel árelaxed. Hij loopt recht op je af en als hij vlakbij is, stapt hij precies 10 cm langs je heen. Blik op oneindig. Ik had de hartslag van een 100-metersprinter. Ter plekke heb ik toen besloten dat ik nooit psychiater zou worden. Levensgevaarlijk.

Soms denk ik nog wel eens aan dat coschap terug. Bijvoorbeeld aan die opleider. Ik vind het sterk om te zeggen dat iemand niet geschikt is. Het is een duidelijk advies en daar hebben mensen meer aan dan om de hete brei heen draaien. Maar dan wel graag stafbreed gedragen en met argumenten onderbouwd. Zomaar uit het niets na drie weken is zelfs voor een traumachirurg wel erg kort door de bocht. Dan is er ook nog zoiets als toeval. De kans dat je als coassistent bijna ondersteboven wordt gelopen door een voorheen agressieve patiënt, is eigenlijk nihil. Het heeft dus zo moeten zijn.

Psychiatrie heeft alles in zich wat leuk is. Nadenken over de psyche, acute zorg, samenwerken, lastige casuïstiek en dito beslissingen. Bovendien kan je als psychiater ook echt mensen beter maken. Is lang niet alle dokters gegeven. Eigenlijk mist alleen het opereren nog.

Uiteindelijk heb ik nu het beste uit twee werelden. Een kwart van onze polytraumapopulatie is bij de psychiater bekend. Van mij wordt verwacht dat ik ze opereer. Dus voor iemand die niet geschikt was om psychiater te worden, ben ik toch best aardig terechtgekomen.

eerder van Marijn Houwert

psychiatrie
  • Marijn Houwert

    Marijn Houwert is werkzaam als traumachirurg in het UMC Utrecht. Hij vindt opereren best leuk, draagt de opleiding een warm hart toe en schrijft af en toe een artikel.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Anita Veenema

    Verslavingsarts , Leeuwarden

    Ach, wellicht was je ‘te normaal’ bevonden. Ik heb namelijk maar zelden een normale psychiater ontmoet....

  • Siep de Groot

    Huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde

    Het is onthutsend dat een opleider zo snel is met een oordeel. Je zou verwachten dat een psychiater er iets langer dan drie weken er over zou doen en niet door je heen zou kijken maar aandacht zou hebben voor je motivatie en daarmee wat je bezielt e...n meer naar je ziel zou kijken.
    Het is fijn dat je belangstelling hebt gehouden voor de psyche van de mens. Dat is in de chirurgie zeer belangrijk. Nog te veel artsen kiezen dit vak omdat ze graag met hun handen bezig zijn, het brein en de geest komen vaak op de tweede plaats. Als ik ooit nog eens opnieuw een auto-ongeval meemaak , hoop ik dat dat vlakbij Utrecht zal zijn om u als psychiatrisch geïnteresseerde op de brancard in het UMC te mogen ontmoeten.
    Siep de Groot, Eelderwolde

  • Rob Kok

    Verzekeringsarts, bestuurder, Rotterdam

    Nu snap ik waar je communicatieve vaardigheden vandaan komen, Marijn :)

  • Erik

    Psychiater, Assen

    Wat jammer dat deze opleider je ontluikende belangstelling voor mijn prachtige vak de grond instampte. Mijn ervaring is dat er geen sprake is van een vooraf / aangeboren geschiktheid voor mijn vak en vast ook niet voor jouw huidige vak. Juist de co-a...ssistenten die pas tijdens een co-schap ervaren hoe bijzonder de psychiatrie is, ontwikkelen zich vaak tot de besten! Maar opereren is vast ook heel leuk.

  • Cas

    Chirurg , Utrecht

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.