Niet alleen slap ouwehoeren

We zijn uit de pandemie aan het geraken – fingers crossed – en door zowel collega’s als in de privésfeer wordt mij steeds vaker gevraagd hoe ik denk over de rol van de GGD in dezen. Zie ik nog verbeterpunten, tips en tops, hoe gaan we het de volgende keer doen? Alsof ik dat allemaal weet, zeg ik dan meestal. Gevolgd door: hoor ‘ns, ik ben geen infectiedokter. Ik hou de boot maar een beetje af, want het is nog veel te vroeg voor het Finale Oordeel.

Maar natuurlijk heb ik ook hier wel een mening over en tussentijds de meterstand opnemen kan nuttig zijn. In de regel stel ik mij dan op als ‘ambassadeur’ en zelfs reclamezuil van deze organisatie. Kom niet aan mijn GGD, dát werk. Dat ik daar vrij ver in ga, heeft waarschijnlijk te maken met mijn neiging om me als een blind paard ergens in te storten en pas als het helemaal niet meer gaat allerhande vragen te gaan stellen. Niet zeuren, aan de slag, de rest komt later wel. Dat komt dan weer, denk ik zelf, door mijn verleden als roeier. Mijn meest vormende periode, mijn studie daarbij inbegrepen. En in die wereld wordt het op prijs gesteld als je niet alleen maar slap ouwehoert, maar in de boot te allen tijde de longen uit je lijf trapt, zogezegd. Niet kletsen maar knallen.

Zo heb ik mij vanaf het begin van de pandemie ook maar opgesteld: meedraaien in het belteam, zoveel mogelijk spreekuren en diensten laten doorgaan en prikken in de vaccinatiestraat: niet teuten, handjes laten wapperen. En volgens mij werkte het bij iedereen hier wel ongeveer zo, roeier of niet. Ik heb tot nu toe voor onze rol dan ook eigenlijk alleen maar lof. En dat meen ik echt. Natuurlijk, in een crisis is het vallen en opstaan en al doende leren. We missen centrale aansturing als het erop aankomt en die ICT moet echt vlotter worden geregeld, bijvoorbeeld. Maar de enige echte minpuntjes die ik tot nu toe kan vinden, vanaf mijn nederige positie op uitvoerend niveau, zijn het vaccinatietempo en de prioritering in het begin. En dan niet in de laatste plaats van mensen die door hun werk risicocontacten hebben. Dus zorgmedewerkers, politie, OV-personeel enzovoort. Dat moet echt beter de volgende keer. Ook al ligt dat vooral op het niveau van vaccinproductie en -inkoopbeleid, werkvloerkennis bij bestuurders, politieke prioriteit voor het vaccinatieprogramma en andere gebieden waar de GGD geen controle over heeft. Maar verder is mijn tussenstand beslist heel positief. En we gaan zo door, want we zijn er nog lang niet. Lekker doorrammen tot de finish.