Mijn innerlijke leeuw
Plaats een reactieVerwoed trappend fiets ik me het apelazarus om snel weer aan de middagraadpleging te beginnen. Ik heb net een huisbezoek afgelegd in het woonzorgcentrum een dorp verderop en als ik nu heel hard doorfiets, haal ik het misschien nog net om bij een kop koffie de krant in te kijken. Woensdag werd er namelijk een artikel aangekondigd dat ik zeker wil lezen: ‘Waarom we meer moeten lummelen’.
Ik trap en trap en trap, terwijl ondertussen in mijn hoofd de to-do’tjes rond blijven zoemen. Geoefend mediteerder als ik al jaren ben, trek ik inwendig even aan de handrem: ‘Ho Martine, even terug naar je adem, even bezig zijn met wat je nu doet: o ja, fietsen, de pedalen rond duwen.’ En dan schiet ik in de lach: ben ik me nu echt aan het haasten om een artikel over lummelen te lezen? Ja, dat is precies wat ik doe.
Die droge vaststelling is genoeg om weer in het hier en nu te landen. En op een rustiger tempo door te fietsen. Met net genoeg tijd om de krant in te kijken waar het bewuste artikel adviseert: ‘Koester uw innerlijke leeuw’ en stilstaat bij de vraag: ‘Wat winnen we door trager te leven?’
Weet je wat, ik neem er een cappuccino bij.
Want de boog kan niet altijd gespannen staan.
meer van Martine Schrage- Er zijn nog geen reacties