Met ambulance en brandweer

Die ochtend was hij nog bij me op het spreekuur gekomen, hij voelde zich absoluut niet fit. Had koorts en oorpijn, al een paar dagen, en het knapte maar niet op. Hij was rillerig en had met moeite naar de praktijk kunnen komen. Hij was inderdaad behoorlijk warm met een temperatuur van 39 onder de paracetamol en hij had een knalrood oor, met een enorm bolstaand trommelvlies. Gezien de duur en het ziek-zijn, schreef ik hem antibiotica voor en adviseerde hem dat ook direct bij de apotheek op te halen.

Aan het einde van de middag werd ik gebeld door zijn vrouw, hij was helemaal over zijn toeren, leek wel in de war te zijn, ze wist niet wat ze met hem aanmoest. Heel onrustig zei ze, het leek of hij het allemaal niet meer wist.

Toen ik aankwam trof ik een totaal verwarde man aan, hij wilde niet rustig in bed blijven, maar als hij opstond, viel hij steeds om. Hij wist niet wie ik was en praatte aan een stuk door over van alles en nog wat, zonder dat het met elkaar te maken leek te hebben. Hij was eigenlijk ook niet te onderzoeken. Zelfs voor een meting met een oorthermometer bleef hij niet lang genoeg stilzitten. Wat nu? Hij had duidelijk nog steeds hoge koorts, en hij was in de war, en buitengewoon veel slechter dan een paar uur daarvoor, dus ik belde de internist met het idee dat hij een delier had en om hem in te sturen. Daarna belde ik de ambulance.

Toen zij arriveerden, probeerden we hem naar beneden te krijgen, maar hij kon niet meer op zijn benen staan. Op een stoel bleef hij niet zitten en hij liet zich niet zo maar verplaatsen of vervoeren. We gaven wat medicatie in de hoop dat we hem zo zouden kunnen verdoven dat hij wel vervoerd kon worden met de ambulance. Maar dat hielp niet, het leek alsof hij daar juist nog onrustiger van werd. In overleg met de verpleegkundige van de ambulance belden we toen de brandweer. Zij kwamen vrij vlot en hebben hem toen met vijf man sterk op een brancard gefixeerd en vervolgens zo met vereende krachten de trap af gedragen. Beneden gekomen stond het hele woonerf vol met naar buiten gelopen buren die allemaal even kwamen kijken wat er aan de hand was. En daar ook gewoon naar vroegen. Vervolgens kon hij gelukkig wel met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd worden.

Later bleek dat de heer een meningitis en een sepsis had op basis van een doorgebroken middenoorontsteking. Hij heeft nog geruime tijd in het ziekenhuis gelegen en gerevalideerd en is er bijzonder goed bovenop gekomen. Dat een onschuldig ziektebeeld als een oorontsteking toch ineens zo heftig kan verlopen.