Medische misser
7 reactiesIn 2007 ontstond bij baby Jelmer tijdens of direct na een operatie in het Universitair Medisch Centrum in Groningen een ernstige hersenschade door zuurstofgebrek. Het was vier jaar later dat de Nationale Ombudsman ongenadig uithaalde naar zowel het ziekenhuis als de Inspectie voor de Gezondheidszorg IGZ. [1] 'De opstelling van het UMCG komt op mij over als kil, afstandelijk en zelfs berekenend', aldus Ombudsman Brenninkmeijer. Over de inspectie zegt hij: 'Deze ernstige vorm van disfunctioneren ben ik in mijn jarenlange ervaring met het reilen en zeilen van de overheid niet eerder tegengekomen.' En vijf jaar later berichtte het radioprogramma Argos dat er over deze dramatische gebeurtenis nog steeds geen regeling getroffen is vanuit het ziekenhuis richting de ouders. [2]
Door middel van Kamervragen probeerde het lid Leijten schot in de zaak te krijgen. [3] Op minutieuze wijze werd de hele calamiteit uitgevraagd. De minister antwoordde na zes weken (!) op de vragen met te stellen dat de twee rapporten van de IGZ niet openbaar waren en de vragen daarom niet konden worden beantwoord. Wel zegde ze toe dat de “inspectie waar mogelijk zal stimuleren dat de juridische procedures zo spoedig mogelijk worden afgerond.”
Afgelopen jaren vroeg ik me geregeld af hoe het toch mogelijk is dat een ziekenhuis en inspectie zo omgaan met ouders die nu al negen jaar 24 uur per dag een kind thuis verzorgen ten gevolge van een medische misser. Dat betekent een enorme belasting voor het gezin.
Zij moeten daarnaast een ongelijke rechtsstrijd voeren om erkenning van de aansprakelijkheid van het UMC Groningen en een eerlijke financiële compensatie. Dat deze een schikkingsvoorstel deed waarbij het de verzorging van Jelmer berekende op basis van een brutosalaris van tien euro (!) per uur van een derdejaarsleerling om hem te verzorgen, laat zien dat ze er alles aan doen om zo min mogelijk te hoeven betalen. Minimaliseren van de kostenpost boven rechtvaardigheid.
De woorden van Brenninkmeijer, “kil, afstandelijk, berekenend, ernstige vorm van disfunctioneren”, hebben niets aan betekenis verloren. Hoe is het mogelijk dat de inspectie de minister na negen jaar laat wegduiken achter niet openbare rapporten. Dat het ziekenhuis – ook al bood het excuses voor haar handelwijze aan – nog steeds probeert zo een laag mogelijke schadevergoeding te betalen, waarbij kosten noch moeite worden gespaard, is om je diep voor te schamen. De familie van Jelmer voert een eenzame strijd: het ziekenhuis stelt een batterij juristen op om te traineren, de inspectie houdt rapporten nog altijd vertrouwelijk en de minister duikt weg.
Ik hoop van harte dat in deze tijd van goede voornemens zowel het UMCG, de inspectie en de minister zich voornemen om te zorgen dat fouten snel worden hersteld. Erkenning, excuses en een eerlijke compensatie horen erbij.
Laat 2017 ook een goed jaar worden voor de ouders van Jelmer.
[2] http://www.vpro.nl/argos/media/afleveringen/2016/negen-jaar-na-baby-jelmer.html
Jager
Radioloog, Wijchen
Helemaal met van der Pol en Müller eens. Het systeem en de cultuur moeten veranderen. Sidney Dekker (bekijk de films eens op youtube) noemt dit een transitie van een “Just culture 1” naar een "Just culture 2”. Bij de eerste wordt gekeken naar:
• Welk...e regel is overtreden?
• Wie deed het?
• Hoe erg zijn de gevolgen, en welke straf is er nodig?
• En wie gaat erover beslissen?
Dit zijn vaak arbitraire beoordelingen die vaak geen recht doen aan het onvermijdelijke feit dat iedereen wel eens een fout maakt.
Bij Just culture 2 wordt gekeken naar.
• Wie heeft er (mogelijk) schade (hierbij wordt ook gedacht aan de arts die de schade veroorzaakt heeft, z.g. "second victim")?
• Wat is er nodig (bijvoorbeeld aan tegemoetkoming, herstel)?
• Wie gaat dit doen?
• Hoe kunnen we van dit voorval leren?
T Müller
Uroloog, Groningen
Jaja. Het venijn zit m in het staartje "eerlijke compensatie" -wat dat ook maar zijn moge. Zo lang het vergoedingensysteem af wil van mengcalculatie zal het niet meevallen, voor welk ziekenhuis dan ook, om dit geld "ergens" vandaan te halen. Zo lang ...ziekenhuizen en artsen aanspraakelijkheid moeten verzekeren, zit er voordeel in ontkenning, afzwakken en vertragen. Dat heeft niks met moreel te maken. Elke reaguurder, in de rol van bestuurder geplaatst, zou dus met diepe spijt een paar miljoen aan dit compleet ontwrichte gezin mogen uitkeren en vervolgens een kleinere afdeling in dat zelfde ziekenhuis mogen sluiten. En weer.
Als dit systeem niet veranderd - weg van schuld en vergelding vanuit het ziekenhuis zelf, op naar onafhankelijk nationaal waarborgfonds waar de gelden van rechtsbijstand en aansprakelijkheidsverzekering gestort worden - gaat dit zo blijven.
Compensatie zorgschade moet af gesplitst van het instituut waar de schade is gebeurt. Pas dan kan eis van velen naar openheid en inspanning voor herstel werkelijkheid worden.
Cornelis Bruijninckx
chirurg, Rotterdam
De verzekeraar kan het ziekenhuisbestuur niet de wet voorschrijven. Het bestuur kan geld uit trekken en de zaak op eigen titel netjes regelen. Daarna kan het bestuur, wanneer de verzekeraar weigert de rekening op te pakken, naar het Klachteninstituut... Verzekeringen gaan en als dat niet werkt naar de civiele rechter. Intussen is de familie van Jelmer dan eindelijk tenminste financieel gecompenseerd.
W.H. Lionarons
psychiater, Amsterdam
Ik neem aan dat het ziekenhuis zo handelt in opdracht van de verzekering. Dat verzekeringen de schadevergoeding proberen te beperken door traineren (bijv. steeds nieuwe informatie vragen, ook als die al bekend is), bagatelliseren of ontkennen van med...ische feiten (met inzet van partijdige artsen), en door jarenlang procederen, is bekend. Wat kan daaraan gedaan worden?
Sebastiaan
Student, Rotterdam
Wanneer het bestuur van een ziekenhuis haar gedrag wel zou aanpassen i.g.v. een (voor zover er daar van te spreken valt) WIN-WIN situatie, laat het dan duidelijk zijn dat ik - en ik hoop of vertrouw anderen met mij - niet met plezier leren en werken ...voor een instelling die haar waarden mooi verwoordt en vervolgens de sloot in gooit. Een poppenkast zoals hierboven beschreven heeft een negatieve invloed die reikt tot aan de verzuimcijfers (!), TRAILS-uitkomsten en CBS-variabelen. Nu wakker?
wim van der Pol
Foutkundig specialist, Delft
Leren is heel erg moeilijk. Als dat zo is, en de geschiedenis en de foutkunde toont dat steeds meer, dan rest de politiek nog slechts 1 maatregel: voer het no-fault systeem in. In de VS is er een foutcategorie, die dat systeem kent: namelijk geboorte...trauma's. Anders was de verzekering voor een obstetrist onbetaalbaar geweest. Dus SP: er is werk aan de politieke winkel in plaats van goede wensen.
GJ Bonte
neuroloog, Dalfsen
Sting zong het al: "History will teach us nothing". Zeker de inspectie niet. De inspectie hecht alleen waarde aan haar imago. En dat imago is al slecht, laat staan de inhoudelijke kwaliteit van deze papierreus. En ook in het ziekenhuis doet men over ...het algemeen liever het zwijgen toe.
In een casus waar een neuritis optica abusievelijk werd aangezien voor een opticusmeningeoom, hetgeen voor de neurochirurgische ingreep al duidelijk had kunnen en duidelijk had moeten zijn, maar patiënte desondanks een craniotomie onderging die prompt gecompliceerd werd door een subduraal hematoom, vroeg ik aan de oogarts, neuroradioloog, neuroloog en neurochirurg hoe dit zo vreselijk mis had kunnen gaan. Dit omdat patiënt na twee jaar vroeg of de operatie eigenlijk wel nodig was geweest. Ik heb alleen van de oogarts een reactie gehad: Hij had geen zin in het schrijven van lange epistels en was verontwaardigd waarom ik hem een e-mail geschreven had in plaats van een telefoontje. Dàt is de dagelijkse werkelijkheid in het ziekenhuis. Van de andere drie geen antwoord. I rest my case.