Medisch dossier is geen Instagram
2 reactiesTot mijn grote ongenoegen hoor ik geregeld dat medisch personeel het niet zo nauw neemt met een van de essentiële voorwaarden van de geneeskunde: het medisch beroepsgeheim.
Terwijl dit juist maakt dat patiënten ons laagdrempelig consulteren en hun diepste geheimen aan ons durven te vertellen. Patiënten hoeven even niet dat masker op te zetten, maar kunnen bij ons helemaal zichzelf zijn en het achterste van hun tong laten zien. Dat is ook nodig, want zonder informatie van de patiënt kunnen we onze behandeling nergens op baseren of soms zelfs de plank finaal misslaan. Een hoge bloeddruk kan immers verklaard worden door alcoholmisbruik. Duizeligheid door faalangst. Haaruitval door het zelf uittrekken van de haren. Chronische buikpijn door mishandeling. Hoofdpijn door financiële schulden. Slapeloosheid door drugsgebruik. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het zijn geen onderwerpen die je graag op een Instagram-pagina zet. Hoewel er steeds meer wordt gepleit voor openheid van, met name psychische, aandoeningen wil dat nog niet zeggen dat iedere patiënt dit graag wil. Laat ik voorop stellen dat ik het moedig vind dat er patiënten zijn die dit durven en doen. Maar toch zijn alle onderwerpen die in de spreekkamer worden besproken privé. Ook als het realitysterren zijn die hun hele leven al via een vlog de wereld inbrengen. Dat is en blijft de keuze van de patiënt zelf.
Ik wil de laagdrempeligheid graag behouden. Daarom een dringend verzoek: ‘Geachte collega, een medisch dossier is geen Instagram-pagina. Steek uw neus niet ongevraagd in iemands zaken’.
Rianne Reijs
jeugdarts, arts Maatschappij en Gezondheid, Maastricht
Dat ik het heel erg eens met je pleidooi zal menig kind, ouder en co-assistent ooit in mijn spreekkamer aanwezig kunnen beamen. Aan het begin van bijna ieder consult leg ik het beroepsgeheim uit.
Het hoe maar zeker ook het waarom, zoals in jouw col...umn: niet alleen jou geheim nu, maar ieder geheim. Niet alleen vanwege mijn taak nu, maar de betrouwbaarheid van iedere arts en verpleegkundige.
Als arts Maatachappij en Gezondheid werken mijn collega's en ik steeds op plekken waar anderen het beroepsgeheim niet zo in hun vezels hebben.
Ook de beleidswerkelijkheid van ons allemaal (sleepwet en minder groteske zaken) vragen steeds weer een verdediging van onze attitude.
Ik vraag me af waar de aanleiding is van je column hier.
Waar hoor je geregeld dat anderen het er niet zo nauw mee nemen?
Sebastiaan
Student, Rotterdam
Hoewel ik het hartgrondig met je eens ben, had ik soms juist gewild dat men wel de gelegenheid had gekregen om in mijn medisch dossier te kijken. Ik heb het advies gekregen om te stoppen met de opleiding omdat ik autisme zou hebben. Als men in mijn m...edisch dossier had mogen kijken had men uitgebreide rapportages en testen die dit uitsluiten gevonden. Daar had men wellicht meer waarde aan gehecht dan aan mijn woorden. Kortgeleden werd een anti-stigma netwerkbijenkomst voor artsen met autisme georganiseerd. Al is die anti-stigma boodschap ook belangrijk, helaas is die voor sommigen mooier dan de werkelijkheid. Ik zou als medisch professional (al dan niet in opleiding) bang zijn om me aan te melden, eerlijk gezegd: het kan je namelijk je carriere kosten. Wat overigens een bevestiging is van hoe belangrijk het is wat je zegt: Bescherm het medisch beroepsgeheim, en al helemaal in de GGZ! Veronderstelde toestemming voor het delen van gegevens is niet correct. Heel goed dat je de keus voor het delen echt aan de patient laat, en niet doet alsof.