Mag het een beetje leuk zijn?

Cv-building, promotiedruk en excelleren: drie begrippen waar de laatste tijd veel aandacht voor is. De millenniumarts is van alle markten thuis. Alleen dokter-zijn is allang niet meer genoeg. Dus slaat mijn LinkedIn-feed uit van de publicaties, bestuursfuncties, vrijwilligerswerk, commissarissen interne zaken, externe zaken, algemene zaken en andere titels.

Met nevenactiviteiten kun je jezelf onderscheiden van de rest. Maar als iedereen een bestuursfunctie heeft, hoe onderscheidend is het dan nog? Niet. Dus wordt er gezocht naar meer, naar iets wat de anderen niet hebben. Maar mag de keuze van een nevenactiviteit niet simpelweg afhangen van wat bij jou past? Waar jij gepassioneerd voor bent? Kunnen we ons dat permitteren?

Bij meerdere specialismen is promoveren voor of tijdens je opleiding meer vaste prik dan een keuze. ‘Wat vond je achteraf van je PhD-traject?’ vroeg ik een vierdejaars-PhD-student. ‘Ik dacht van tevoren dat het niets voor mij zou zijn, en dat was het ook niet. Maar ik heb wel veel geleerd.’ Wetenschappelijk onderzoek kan prachtig zijn als je hiervoor een passie hebt. Alleen heeft niet elke arts die passie en doet een grote groep onderzoek omdat het nodig is om toegelaten te worden tot een specialisme.

Hoe kies je je eerste baan na het afstuderen? Hier gaan veel voordelen-nadelenlijsten en overwegingen aan vooraf. Ik hoor hierin vooral het argument welke anios-plek een handige keuze is voor de uiteindelijk gewenste opleidingsplek. Dat is uiteraard een goed punt, maar er leiden meerdere wegen naar die opleidingsplek. ‘Waar zou je maandag zin hebben om te beginnen?’ vraag ik een vriendin. Het is een vraag die snel naar de achtergrond verdwijnt. Een vriendin die mogelijk voor de huisartsopleiding wil gaan, kiest een baan op de ic als voortraject en niet het aangeraden verpleeghuis. Dat vind ik dapper, en alleen al om het durven maken van die keuze hoop ik dat ze wordt aangenomen.

Als je iets doet omdat jij het belangrijk vindt en je het graag doet, is dat makkelijker vol te houden en voelt het minder belastend. Maar hoe kies je voor dingen die bij jou passen zonder je eigen glazen in te gooien? Na een druk bezochte cv-workshop twee jaar geleden, was mijn conclusie als volgt: minder dan waar je voor kiest, maakt het uit dat je kunt motiveren waarom je het gedaan hebt. Misschien moeten we minder gaan voor wat het beste lijkt om zo snel mogelijk carrière te maken. ‘Ik heb er zin in’ zou een zwaarwegender argument mogen zijn. Dat we kiezen voor de dingen die ons trots maken en bij ons passen, in plaats voor primair te gaan voor wat ons hogerop brengt.