Blogs & columns
Blog

Leuk, lang en lekker

Plaats een reactie

Verdwaasd kijk ik die vroege zondagochtend op mijn telefoon als hij gaat. 05.26 wijst de digitale display vrolijk flonkerend aan. Ik probeer vriendelijk de jonge huisarts te woord te staan. Tenslotte kan hij er ook niets aan doen dat hij deze patiënte moet insturen met een bloedneus. Ik spreek mezelf toe: niet mopperen, aardig blijven. In de slaperigheid vergeet ik toch te vragen om wie het gaat en wat ze allemaal heeft. Maar ja, als iets ergens doorheen bloedt moet ik gewoon komen en heeft een uitgebreid vragenvuur geen zin.

Er is geen andere oplossing. Ik strompel uit bed en me ervan bewust dat onze bereikbaarheidsregio groot is, probeer ik in te schatten, al iets meer in de realiteit van deze dag beland, wat ik nog aan mezelf kan doen om er toch binnen het uur te zijn. Zo zie ik, me bewust van ons richtlijnbeleid (binnen het uur aanwezig na eerste contact) toch nog kans om me te scheren, te douchen en snel een boterham te eten. Stel je namelijk voor dat ik de patiënt, die voor mij een raadsel is, moet opnemen of mee naar ok moet. Moet ik iemand uit bed bellen. En als je dan ook nog ongeschoren, niet gedoucht, als vreemdeling op de ok staat weet ik een beter scenario.

Maar als ik nu te laat ben heb ik wel een slecht excuus. Enigszins chagrijnig, wel fris, maar zonder koffie – die is tenslotte op elke EHBO aanwezig – stap ik in de auto. Het tijdverlies kan ruim worden ingehaald op de snelweg (het is hier tenslotte de regio van oehoe-oehoerend hard) en ook de snelheidslimiet op de provinciale weg wordt ruim overschreden. De zon is op, ik zie de ‘witte wieven’ en voor mij opent zich een mooi ochtendscenario; het wordt zowaar een mooie rit. Een klassiek radiodeuntje stemt me bijna vrolijk.

Dan, vijftig minuten na mijn wake-upcall draai ik de eerste hulp op; de slagbomen heten me vriendelijk welkom en ik stap naar binnen. En daar ligt mijn verrassing, in een ouderwetse door bloedvlekken besmeurde pyjama en omringd door drie familieleden. Een tampon van kleindochter in de neus. Door de ‘noaberplicht’ rechtstreeks uit haar aanleunwoning bij de boerderij geplukt. Eenvoudig brand ik uiteindelijk het bloedende plekje op het neustussenschot dicht.

Als ik, met de koffie naast me, de brief aan de huisarts typ, hoor ik haar – een uitermate vitale 91-jarige – tegen de verpleegkundige zeggen: ‘Wat fijn dat deze dokter zo snel komt, en van zo ver en ook nog speciaal voor mij en hij heeft ook nog de drie L’s; Leuk, Lang en Lekker. Lekker was voor mij vooral de koffie en Leuk was deze ervaring. Mijn derde L staat voor Langzamer want zo rijd ik extra nagenietend naar huis.

meer van Robbert Ensink

KNO
  • Robbert Ensink

    Robbert Ensink is kno-arts in Gelre ziekenhuizen (Zutphen). Hij staat voor evidencebased medicine, met gevoel voor de individuele nuance. En is verliefd op Afrika.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.