Blogs & columns
Blog

Konijn en Aap zijn nu in de hemel

Plaats een reactie

Laat me eerst Konijn en Aap introduceren. Aap was de onafscheidelijke knuffel van Esther. Over het lijden en overlijden van Esther schreef ik recentelijk diverse blogs. Aap is met haar meegegaan.

Konijn, de onafscheidelijke knuffel van Sara, is meegegaan met Sara. Ook voor Sara was het leven ondraaglijk. ‘Als watertrappelen met een betonblok aan je voeten’, beschreef ze het. Uiterlijk mankeerde haar niks, maar innerlijk voelde het alsof er een monster in haar huisde, die haar leven vergalde. Zo erg vergalde, dat ze nadat jarenlange behandeling niet effectief was gebleken, zich in april 2021 met haar hoofd naar beneden van een hoogte liet vallen. Ze brak haar nek, maar ze bleef in leven. Hoe radeloos moet je zijn, als je als 18-jarige zoiets doet. Sara wilde na deze mislukte poging nog steeds maar één ding: een eind aan haar leven. Ze vroeg en kreeg euthanasie, ook al was ze nog ontzettend jong. Maar ook ontzettend jong om zo wanhopig te zijn dat je je met je hoofd naar beneden van een hoogte laat vallen. Haar moeder zei bij haar begrafenis:

 ‘Wat ben ik blij dat ze niet op 20 april gestorven is, op het koude, harde fietspad, met zoveel pijn, helemaal alleen.

Het laatste halfjaar was intensief maar vooral heel bijzonder. Wat was het goed en fijn om heel dicht bij elkaar te zijn, om zelf thuis voor haar te kunnen zorgen, om niet meer die druk te hebben dat we het onmogelijke van haar vroegen, en zij van zichzelf, om helemaal aan te kunnen sluiten bij haar behoeftes, om met elkaar naar het afscheid toe te leven, samen de kist te beschilderen, om bij haar in bed te kruipen, heel veel te knuffelen, om het monster zo af en toe een heel klein beetje te kunnen temmen, omdat zij wist: ik mag straks gaan.’

 Esther ging vol vertrouwen. Sara was wel bang. Bang voor de hel. Maar één ding wist ze zeker: Konijn zou nooit en te nimmer naar de hel gaan. Dus als ze konijn bij zich zou houden, dan zou het misschien wel goed komen.

Aap en Konijn zijn nu dus in de hemel, net als Esther en Sara.

En wat de angst voor de hel betreft: ik kan me er ondanks mezelf ook niet altijd aan ontworstelen. Maar mijn ouders zijn al in de hemel, dus het komt vast goed.

 Moeder schreef me nog iets:

‘Wat het warme meeleven dat Esther en haar familie van hun dominee mochten ontvangen betreft, nog het volgende. Ik ben zelf dominee in de PKN. Toen Sara drie jaar geleden voor het eerst over euthanasie sprak was een van mijn reacties: “Als dat de weg wordt, dan zal ik geen dominee kunnen blijven. Dat bleek een vergissing. Ik heb ontzettend veel begrip, waardering en medeleven uit mijn gemeente en andere kerkelijke kringen ontvangen.

Waar ik dat begrip en medeleven bij de ggz verwachtte, stuitte ik juist daar op een muur van onbegrip en afwijzing.’

Ik kan alleen maar zeggen dat ik van ganser harte hoop dat dat de komende jaren verandert.

 De ouders van Esther en de moeder van Sara hebben ingestemd met plaatsing van dit blog. Sara’s vader is overleden.

Lees ook
  • Menno Oosterhoff

    Menno Oosterhoff is (kinder- en jeugd)psychiater eninitiatiefnemer van www.ocdnet.nl en www.ocdcafe.nl. Hij maakt de podcast ‘God zegene de greep’ over de dwangstoornis. Daarover gaat ook zijn boek ‘Vals alarm´ waarin ook zijn eigen dwangstoornis aan de orde komt. Zijn boek ‘Ik zie anders niks aan je’ gaat over psychische aandoeningen in het algemeen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.