Blogs & columns
Blog

Koffiehuis

1 reactie

‘In 2030 bestaan er geen ziekenhuizen meer! Ik riep dat vroeger gechargeerd, maar ik geloof het nu zelf ook’, sprak prof. dr. Leonard Witkamp, oud-dermatoloog en oprichter van Ksyos, de zaal toe. ‘Geen zorgmanagers meer en weg met die stenen!’ Ik kijk om mij heen: verbouwereerde, fronsende en afkeurende gezichten.

Tja, dat is wel even een statement zo om het Congres Netwerkgeneeskunde van de Federatie Medisch Specialisten mee te starten. Het thema van vandaag is netwerken en hoewel ik mezelf bij tijd en wijle een heel hippe whatsapper, facebooker, podcaster en linkedinner voel en volledig modern in contact sta met de buitenwereld, ik ben en blijf een jongen van de generatie Persoonlijk Contact. Er gaat toch niets boven een collega fysiek treffen en een casus face to face bespreken? Dat zal toch niet helemaal verbannen zijn in 2030, daar heb je toch een ziekenhuis voor nodig?

Maar stel dat de zorg zich nou eens echt die kant op ontwikkelt? Geen ziekenhuizen, tjonge. Waar fiets ik dan naartoe in de ochtend? Naar een zorgkeet voor ontheemde dokters? Waar bijvoorbeeld een traumakoffiecorner is ingericht waar de traumatologen, physician assistants, revalidatieartsen, fysiotherapeuten, verpleegkundigen door elkaar (we werken dan immers volgens een holocratisch model zonder bazen) zitten te werken met hun personals. En plots, er wordt ergens geschoten in Utrecht (je verzint het niet, maar het gebeurt) en vanuit alle zorgketen en koffiecorners vliegen de traumachirurgen en verpleegkundigen in naar een instant geprint Calamiteitenhospitaal? Luchtfietsen collega?

Dat woord keet is natuurlijk ook niet zo fraai, maar koffiezorghuis lijkt me nog niet zo gek. Een plek waar we de productiecijfers achter ons laten – dat regelen accountants – met elkaar de zorg delen, een bakkie troost drinken, inloggen op onze personals, door alle binnenstromende data scrollen, overleggen middels onze personal met wijkverpleging, zorgconsulenten, verpleegkundig specialisten, physician assistants en hier en daar een verdwaalde koffiehuisarts om vervolgens onze virtualrealitybril op te zetten en patiënt vanuit de virtuele wereld thuis te onderzoeken, waar nodig. De thuiszorgrobot heeft immers al lichamelijk onderzoek perfect uitgevoerd en aanvullende diagnostiek middels lab en CT-scan uitgewerkt. U geeft advies en schudt elkaar virtueel de hand. Om vervolgens op de fiets te springen (ja hoor es, sommige dingen blijven gewoon bij het oude voor deze Hollandse jongen) voor dat fysieke consult waarmee we het verschil in kwaliteit van leven in de zorg kunnen maken. Met een menselijk, warm en zinvol gesprek.

Hhhm, klinkt eigenlijk zo slecht nog niet. Laat die cappuccino maar doorkomen in dat koffiehuis.

meer van deze blogger
  • Casper van Koppenhagen

    Casper van Koppenhagen is revalidatiearts op de afdeling Rijndam Revalidatie van het Erasmus MC en sportarts np en auteur van de boeken Ik had je gedacht mijn kind en Bram Breedveld, Spits van Oranje.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Leonard Witkamp

    CEO Ksyos, Amstelveen


    Beste Casper,
    Je pakt - op jouw manier - de essentie van mijn verhaal goed over, weliswaar wat gechargeerd? :). Je laatste zin geeft de ware vruchten van digitale transformatie goed weer: "Om vervolgens op de fiets te springen voor dat fysieke co...nsult waarmee we het verschil in kwaliteit van leven in de zorg kunnen maken. Met een menselijk, warm en zinvol gesprek." Daarvoor krijgen we dankzij de digitale transformatie inderdaad weer tijd. Hoe mooi is dat!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.