Blogs & columns
Blog

Kiezen voor houdbare zorg

Plaats een reactie

Klinkt logisch, natuurlijk kiezen we voor houdbare zorg, maar het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Gisteren werd het nieuwste WRR-rapport, een lijvig boekwerk van meer dan 400 pagina’s, overhandigd aan minister De Jonge. Via een livestream (positief neveneffect van de covidcrisis – moeten we behouden!) heb ik meegekeken.

De alarmerende boodschap is al lang bekend: als we zo doorgaan moet in 2060 één op de drie mensen van de werkende bevolking in de zorg werken en de kosten van de zorg per hoofd van de bevolking zijn dan verdriedubbeld ten opzichte van nu. We moeten dus prioriteiten stellen, andere prioriteiten, aldus het rapport. We moeten de kwaliteit en de toegankelijkheid versterken – niet verkeerd – en de solidariteit bewaken – helemaal mee eens!

En jawel: de politiek moet meer verantwoordelijkheid nemen en meer gaan sturen. Dat klinkt heel mooi, maar de laatste keren dat de politiek heeft gestuurd en een paar stelselwijzigingen heeft doorgevoerd, heeft dat niet zo goed uitgepakt. Ik zet ze maar even op een rijtje: stelselwijziging ggz in 2014, stelselwijziging jeugdzorg in 2015, stelselwijziging ouderenzorg/langdurige zorg in 2015.

Niet iedereen was blij met die stelselwijzigingen en dat is nog zacht uitgedrukt. En wat blijkt nu? Juist op die drie domeinen, jeugdzorg, ouderenzorg en ggz, blijft de kwaliteit achter en zijn er grote problemen aldus het rapport. Dat moet anders en beter. Er moet een langetermijnvisie komen! Gaat dat echt helpen, vraag ik me dan – cynisch als ik ben – af.

Ook de fragmentatie in de zorg die, mede door de marktwerking aanzienlijk is, moet worden aangepakt. De politiek moet gaan sturen, maar naar wie gaat die politiek dan luisteren? Ze luisterden niet toen – vooral maar niet alleen – professionals waarschuwden dat het niet erg verstandig was om de jeugdzorg over te hevelen naar de gemeenten vooral niet als je dat ook nog koppelt aan een forse bezuiniging. En ook niet toen er kritische en fundamentele vragen werden gesteld bij de invoering van de stelselwijzigingen in de ggz en de langdurige zorg.

Minister De Jonge nam het rapport aan, was er blij mee en zei dat de politiek nu inderdaad niet goed kan sturen omdat er van alles bij andere partijen is belegd. Marktwerking in de zorg is toch niet zo’n verstandig idee. Tijdens de coronacrisis bleek eens te meer dat samenwerking en solidariteit broodnodig zijn om iedereen die dat nodig heeft, zorg te leveren. Ik smolt bijna toen hij beschreef hoe hij bij een werkbezoek aan Bernhoven zag dat de zorgmedewerkers meteen weer de handen uit de mouwen staken, toen een aantal covidpatiënten uit hun ziekenhuis waren overgeplaatst naar elders. Aan de muren hadden ze posters opgehangen met de kop ‘wat willen we behouden uit deze crisis’: samenwerken over de afdelingen en de muren van het ziekenhuis heen. Ja ja, minister, heel fijn. Ik hoop dat dit rapport dan ook werkelijk de basis gaat vormen voor het gezondheidszorgbeleid in het nieuwe regeerakkoord en dat er over deze komende kabinetsperiode heen gedacht wordt. De Jonge heeft beloofd dat hij het WRR-rapport ‘letter voor letter’ gaat lezen. Ik ben benieuwd…

lees meer van henriëtte van der horst
  • Henriëtte van der Horst

    Henriëtte van der Horst is huisarts niet praktiserend en emeritus hoogleraar huisartsgeneeskunde.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.