Blogs & columns
Blog

‘Ik heb nooit geleerd gedoseerd te remmen’

11 reacties

‘We gaan je intuberen, Coen. Het is voor je eigen bestwil.’ Dat covid-19 heeft mij als zorgverlener nu dus ook fors geraakt. Alles in mij schreeuwt dat ik dit absoluut niet wil. Ik ben bang om dood te gaan, een gevoel dat ik tot vandaag nog niet kende. Bang om niet meer wakker te worden. Als collega’s onder elkaar staan ze me toe nog drie mensen te bellen voordat ik in slaap word gebracht. Alle drie de gesprekken doen me eigenlijk geen goed. Infuus wordt geprikt, intubatiespullen worden klaargemaakt, en ik kan het niet laten me toch nog met wat dingen te bemoeien. En dan gaat het beeld op zwart.

Als mens zitten we allemaal in een auto. Allemaal soorten en kleuren, groot en klein. Sommige mensen kopen een grote SUV zodat ze de kofferbak kunnen gaan vullen met ervaringen, bagage. Andere mensen kiezen bewust voor die kleinere auto, omdat er weinig bagage is.

Mijn eigen levensauto is vanaf de middelbare school plankgas gaan rijden. Afremmen voor tegenliggers of medeweggebruikers? Absoluut niet. Hooguit ontwijken en doorrijden. Altijd maar op die snelweg van het leven te hard rijden.

Soms werd ik geflitst, aan de kant van de weg gezet of kreeg ik een boete tijdens een oudergesprek op de middelbare school of voortgangsgesprek met de opleider. In races werd de finish gehaald met mijn levensauto.

En inmiddels mag ik mezelf gelukkig prijzen dat op de passagiersstoel mijn grote liefde zit, en dat zij mag meegenieten van mijn plankgas reis door het leven.

Maar vanaf het moment dat het beeld op zwart ging staat die auto stil. Hij heeft moeten remmen. En laat ik nu net zo’n type zijn die nooit de verplichte keuringen van mijn levensauto heeft laten uitvoeren. De remmen doen het wel merk ik, maar piepend en knarsend. De handrem is door mijn collega’s van de intensive care ook nog eens aangetrokken tot overmaat van ramp. Die auto komt zeker weten tot stilstand, staat nu ook stil.

Ik open mijn ogen delirant op de intensive care. Weet niet waar ik ben, wat er is gebeurd en waarom ik niets meer kan bewegen. Plafondtegels kan ik nog tellen. Maar zelfstandig uit bed komen lukt niet door het spierverval. Die levensauto is dus echt voor het eerst in vele jaren stilgezet.

Ik als bestuurder beweeg echter nog door in mijn hoofd. Ik schiet vanaf mijn autostoel nog naar voren en wacht af wanneer de autogordel mijn beweging opvangt. Tenminste, ik hoop dat ik die gordel heb omgedaan.

Dagenlang lig ik op de ic en ga erna revalideren met het gevoel dat ik door moet bewegen. Dat ik die levensauto zo snel mogelijk weer aan de praat moet krijgen, zodat ik niet door die voorruit vlieg. Ik heb gewoon nooit geleerd gedoseerd te remmen.

Wat allemaal gebeurd is, dat is nog vers. Er zal nog veel revalidatie en therapie moeten volgen. Fysiek en mentaal. Dus de Toyota Aygo die ik had, is ingeruild voor een grotere auto. Zodat alle bagage die ik vanaf nu met me meedraag ook in de kofferbak van mijn nieuwe levensauto past.

En een ding weet ik zeker. Die extra bagage achter in mijn nieuwe auto gaat me een beter mens maken, en hopelijk ook een nog betere arts. En o ja, deze auto heeft cruisecontrol en geeft een signaal als de gordel niet om is.

meer van Coen Feron

interview

  • Van ic-arts naar ic-patiënt door covid-19

    Het bestaan van anesthesioloog in opleiding Coen Feron (28) kende vele ‘eersten’ de afgelopen weken. Hij was de eerste covid-19-patiënt die levend de ic van zijn ziekenhuis verliet. En de eerste patiënt in de eerste Nederlandse revalidatiekliniek voor covid-19-patiënten. En mogelijk komt hij ook als eerste in aanmerking voor een uitkering uit het zorgverlenersfonds van chirurgen Marijn Houwert en Sander Muijs.

covid-19
  • Coen Feron

    Coen Feron was in opleiding tot anesthesioloog. Na eigen ervaringen als patiënt besloot hij zijn medische ontdekkingstocht buiten het ziekenhuis voort te zetten. Voor Coen is het menselijke contact in de zorg een van de belangrijkste en mooiste dingen, waar hij graag over schrijft.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Kasper Janssen

    Sportarts, UTRECHT

    Beeldend beschreven wat een heftige tijd jij doormaakt Coen! Wat een confrontatie, maar ook een mooi inzicht!

    Ik zie dat je ook sportdokter bent. Als je wat verder bent in je herstel zou ik graag eens met je van gedachten wisselen over waarom veel... artsen zo graag gas geven, maar de rem moeilijk kunnen vinden. Naast sportgeneeskunde heeft beter leren remmen namelijk al lang mijn interesse.

    Sportieve groet!

    Kasper

  • M. Meerman

    Coassistent, Apeldoorn

    Wat een heftig verhaal Coen, veel sterkte met het herstel!

  • Mitchell Windsma

    AIGT in opleiding, Groningen

    Wow Coen, wat een bizarre en heftige ervaring. Knap dat je er over schrijft. Prachtig artikel. Vooral indrukwekkend dat je juist in deze ingrijpende gebeurtenis zo snel levenslessen kan ontwaren en het ook zo sterk weet te verwoorden.

    Ik wens je ...veel sterkte in de komende periode. Even de handrem aangetrokken laten, eerst flink onderhoud aan de nieuwe auto. Ik heb er alle vertrouwen in dat die nieuwe auto jou een beter mens en een betere dokter maakt.

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Oh Coen, wat ben ik blij dat je het na kunt vertellen. Het is zeker en vast extra bagage en die kan alleen maar helpen een betere arts te worden, maar mijn hemel, wat had ik het je graag bespaard. Ik wens je een goed herstel en hoop dat je de tijd en... rust kunt nemen voor dat herstel.

  • Rombout Molenaar

    plastisch chirurg , Hoogeveen

    Beste Coen,
    Zo komt het allemaal erg dichtbij. Als plastisch chirurg heb ik (nog) niet veel professionele bemoeienis met COVID-19, maar dat kan nog komen.
    Wat een vreselijke ervaring moet het voor jou en jouw naasten geweest zijn. Het is wel een g...oede bijvangst (of zou dat het oorspronkelijke doel van de besmetting zijn?) dat de mensheid nu eens gereset wordt, maar de persoonlijke drama’s zijn wel een hoge prijs.
    Veel sterkte met je verdere herstel.

  • Wendy Wolfe

    Huisarts, Hoorn

    Wat een prachtig geschreven afschuwelijke ervaring. Goed herstel gewenst.

  • menno Oosterhoff

    psychiater, Thesinge

    Beste Coen.
    Als collega-blogger wens ik je veel sterkte met je herstel. Dit is niet gering wat je hebt meegemaakt. Je bent vastberaden niet weer de oude te worden maar beter. Prachtig dat het ook beter worden heet.
    Ik wens je nogmaals beter-schap.

  • Josje Brouwer

    Arts-onderzoeker Neurologie en Radiologie, Amsterdam

    Jeetje collega, dit komt wel binnen.... Het lijkt me een gek idee zelf mee te maken wat je patiënten ook mee maken. Liever was het je bespaard gebleven natuurlijk, maar nu dat station gepasseerd is, zal het je ongetwijfeld extra bagage meegeven om ee...n nóg betere versie van je eigen arts zijn te worden. Een voorspoedig herstel gewenst!

  • Rianne

    Arts M&G, Maastricht

    Aon de geng jong.
    Oefenen met remmen. Is meteen aan de schrijf direct dóór, of is het jouw manier van proberen stil te staan? Had je toch al je eigen begin gemaakt met dat kunnen remmen.
    Kom op, zet m op, alle aanmoediging moet hier worden uitgeleg...d, dus met gepaste (of jou passende) snelheid.
    Je gaat er komen, stapje voor stapje. Oh kijk, weer een bruggetje ;-)

    PS ik wil geen competitie aanjagen, maar collega Hannivoort had al gereageerd voor jouw prachtstuk hier stond? Dat is pas snel.

  • Rianne

    Arts M&G, Maastricht

    Aon de geng jong.
    Oefenen met dat remmen. Meteen weer aan de schrijf, is dat juist dóór, of is dat misschien wel perfect jouw manier om stil te staan? Had je toch al wel je begin gemaakt. Alle aanmoediging moet hier uitgeegd worden, kom op, zet m op..., je kunt het, met gepaste snelheid! We nemen ons de tijd. Oh kijk, weer een bruggetje! ;-)

  • L. Hannivoort

    Anesthesioloog, Groningen

    Poeh, heftig hoor! Een 'wat als...' die menig zorgcollega binnen en buiten het ziekenhuis wel een keer door het hoofd is geschoten, maar waar bijna niemand zich echt een voorstelling van kon (en kan) maken. Gelukkig is dit deel van de autoreis achter... de rug, nu de TomTom aanzetten voor de beste route terug naar herstel. Heel veel sterkte en beterschap!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.