Hoe doen die Duitsers dat?
6 reactiesGoed nieuws zou je denken: ‘Duitse ziekenhuizen kunnen inhaalzorg voor een deel overnemen’. In Noordrijn-Westfalen hebben ze ruim driehonderd ziekenhuizen voor een bevolking die qua omvang met de Nederlandse bevolking overeenkomt. Daar staan er in Nederland slechts zo’n negentig ziekenhuizen tegenover. De maandelijkse monitor ‘Toegankelijkheid van Zorg’ van de NZa heeft net laten zien dat er in april 2022 nog zo’n 100 tot 120 duizend mensen wachten op een operatie, en dat vaak al maandenlang. Dus, waar wachten we nog op na zo’n aanbod?
Oké, het klinkt heel mooi, maar is het in de praktijk ook uitvoerbaar? Er komen meteen al sombere tegengeluiden. De VWS-woordvoerder ziet het niet echt als een reële optie: mooi dat zo’n operatie in een Duits ziekenhuis kan plaatsvinden, maar de nazorg moet dan toch in Nederland gebeuren en daar stuiten we ook op een capaciteitsprobleem. Of willen we de mensen heen en weer laten reizen voor de controles en eventuele vervolgbehandeling? En niet onbelangrijk: willen patiënten dat überhaupt wel? Dat laatste vraagt de Patiëntenfederatie zich ook af, maar die vindt wel dat het plan nader onderzocht zou moeten worden. Natuurlijk moet je je wel even afvragen of de geleverde kwaliteit dan aan onze standaarden voldoet, al maak ik me daar als het om de Duitse ok’s gaat niet direct zorgen over. Andere aspecten, misschien een zekere neiging tot overdiagnostiek en als gevolg daarvan overbehandeling, zouden wat mij betreft wel even tot nadenken moeten stemmen. Maar als de indicatie voor de ingreep in Nederland is gesteld, hoeven we daar weer niet zo bang voor te zijn.
De vraag die meteen bij mij opkwam en die wat mij betreft echt aandacht verdient is: waar komt dat grote verschil in zorgcapaciteit vandaan tussen Nederland en Duitsland? Tijdens de coronacrisis hebben Duitse ziekenhuizen ons ook regelmatig uit de brand geholpen door ic-bedden ter beschikking te stellen die zij in ruimere mate hadden dan wij. Ze hebben dus niet alleen meer ic-bedden, maar ook meer ok-capaciteit en bijbehorende bedden. Hoe doen die Duitsers dat? Worstelen zij niet met een gebrek aan personeel? Lopen de zorgkosten bij hen niet uit de hand? We zijn terecht trots op ons gezondheidszorgsysteem, maar de vraag is of we niet af en toe doorslaan in onze hang naar efficiëntie en substitutie. Om maar even een tamelijk recent voorbeeld aan te halen: nadat we op grote schaal de ouderenzorg gereorganiseerd hadden en verzorgingstehuizen in snel tempo gesloten werden, moesten we in allerijl eerstelijnsverblijven opzetten. Moeten we ons niet eens even achter de oren krabben en over de grens kijken?
Meer van Henriëtte van der Horst
T. Müller
Uroloog, Drachten
Ter aanvulling: standaard ziektekostenverzekering 2022 in Duitsland kost 14.6% van het bruto-loon. Plus extra‘s.
T. Müller
Uroloog, Drachten
Ik ben immigrant. In Duitsland gaat men echt voor elk wissiewassie naar de arts en zijn er geen huisartsen zoals Nederland dat kent. Mensen worden structureel voor vage klachten jaren lang invasief gecontrolleerd omdat het vergoedingssysteem per hand...eling betaald. Een normale zorgverzekering kost 1000€ per maand (helft door de baas, helft werknemer). Dat betaal ik per kwartaal voor het hele gezin niet eens in Nederland.
Ondanks het geroep van patienten en enthousiaste artsen moet men zich realiseren dat de levensverwachting niet verschilt tussen de landen. De kans dat je in Duitsland versneden wordt, dwz zinloze en gevaarlijke ingrepen ondergaat, is zeer groot. Er is geen euthanasie en die enorme capaciteit aan IC en bedden betekend ook dat er mensen aan de extremen van wat levensvatbaar is genadeloos technocratisch behandeld worden bis-zum-geht-nicht-mehr. De artsen die dat doen, doen dat niet graag - maar een hierarchische structuur met zoals gezegd een financieel systeem dat handelingen vergoed (en beter vergoedt als de patienten zieker zijn) met grote kliniekconcerns die met winstoogmerk opereren maakt ontsnappen onmogelijk.
In Nederland wacht je vaak te lang. In Duitsland is de kielzoog van de gemaakte urgentie bizar en krab je je achter de oren waar allemaal aan begonnen wordt bij patienten uit een verpleeghuis die midden in de nacht thoracotomiert worden, misschien wordt het nog wat maar het wordt vooral zeer goed betaald. Doe je er als kliniek niet aan mee ga je gewoon failliet.
Uitbreiding van IC capaciteit klinkt goed. Dat zal ook in Nederland enorme gevolgen op alle indicatiestelling downstream hebben.
Es ist nicht alles Gold was glänzt.
H.E. van der Horst
huisarts niet praktiserend en em. hoogleraar huisartsgeneeskunde
Geachte collega Müller,
Ik ben het helemaal met u eens dat er kritische vragen gesteld kunnen worden bij het gezondheidszorgsysteem in Duitsland, net als bij het systeem uit nagenoeg elk land, inclusief dat van ons eigen land. Die 'lichte neiging ...tot overdiagnostiek en overbehandeling' was overigens ironisch bedoeld. Waar het me vooral om gaat, is dat we soms teveel doorslaan in onze hang naar naar efficiëntie en dan uiteindelijk misschien wel duurder en inefficiënter uitkomen. Daarnaast ergert het me soms dat de standaardreactie op zo'n aanbod is, dat het toch niet gaat werken, zonder dat er eerst eens even goed naar gekeken wordt.
Henriëtte van der Horst
F.J. Böhm
Huisarts, Noordwijkerhout
Dank voor deze heldere en verklarende 'inside-information'.
D.E. Adema
Huisarts, Gorredijk
Mooie uiteenzetting!
Oud huisarts, Eefde
Ik ben helemaal niet (meer) zo trots op onze gezondheidszorg. Als je naar harde eindpunten zoals oversterfte kijkt doe we het helemaal niet zo goed. Ook qua kosten doen we het niet denderend. En nu de toegankelijkheid onder druk staat moet je je ern...stig afvragen waarom er zo lang geaarzeld wordt door beleidsmakers om fundamentele veranderingen door te voeren. Een integraal zorgakkoord lijkt leuk, maar is zonder verdere veranderingen gedoemd te mislukken. En hulp van Duitsland is slechts een pleister op een maar niet genezende aandoening, een inherent fout zorgstelsel