Blogs & columns
Blog

Hoe compenseren we ‘onze helden’ in de frontlinie?

6 reacties

Zondagavond. Ik word gebeld door collega Muijs, orthopedisch chirurg bij ons. Heeft net de eerste coronapatiënt geopereerd en is onder de indruk. Heeft veel impact. Met name het ok-team was bezorgd. Zijn belangrijkste vraag: wordt er wel goed voor ons als zorgverleners gezorgd?

Sta me toe een beetje te filosoferen. Dat doe ik graag zwart-wit, ik blijf traumachirurg. We blijven aan het werk. Opereren coronapatiënten en hebben pech: we pakken een vervelende variant, komen op de ic en helaas, we komen te overlijden. Kans is klein, maar zwart-wit had ik beloofd.

Nou ben ik chirurg en mevrouw Houwert psychiater. Ik weet vrij zeker dat ze het buitengewoon ongezellig vindt, maar dood ben ik op dit moment meer waard dan levend. Dus die kleine meisjes kunnen naar school, iets van vervolgopleiding doen en belangrijker voor nu: in hun eigen huis blijven wonen.

Maar: hoe zit dat met de mensen die echt in de frontlinie staan? En wellicht iets minder krijgen (verdienen zeker niet) dan een specialistensalaris? Denk aan anesthesiemedewerkers, ambulancepersoneel, alle verpleegkundigen, praktijkondersteuners bij huisartsen enzovoorts? Wat moeten we hun kinderen vertellen? Half Nederland zat op het strand en mama is overleden omdat ze bezig was de andere helft te helpen?

Als zorgmedewerkers hebben we niet gekozen om met matige bescherming zekere risico’s te nemen, maar we doen het toch. Heeft iets met ethiek en ‘keuze voor dit beroep’ te maken. Onze gezinnen hebben echter zeker niet gekozen voor dit vak en al helemaal niet op deze manier. Wegens de coronacrisis zijn we geneigd de verantwoordelijkheid tegenover ons gezin te vergeten.

De belangrijkste vraag van collega Muijs: hoe moeilijk is het om de mensen die in de frontlinie staan netjes te compenseren als het misgaat? Ze in ieder geval te verzekeren dat, indien ze hun leven geven voor de goede zaak, hun loon gewoon doorbetaald wordt tot aan de pensioengerechtigde leeftijd? Moeten gezinnen van deze mensen, als het misgaat, niet alleen papa of mama missen maar ook nog eens in de financiële problemen komen?

Sinds het begin van de coronacrisis zijn er financiële initiatieven te over. Miljarden voor zzp’er en kleinbedrijf, plannen om Schiphol te ‘redden’. Volkomen begrijpelijk. Maar rondom ‘de kwetsbaren’ in de zorg is het angstvallig stil.

Onze oproep is als volgt: zet een garantiefonds op voor de mensen in vitale beroepen. Als ze komen te overlijden ten gevolge van hun inzet voor de goede zaak, wordt hun gezin in ieder geval financieel gecompenseerd. Dat zou nou eens echt een hart onder de riem zijn van onze regering. Een heel klein beetje zekerheid dus.

Collega Muijs, amen!

Lees het vervolg: ZWiC: nog eens wat anders dan een femurfractuur

Meer van Marijn Houwert
covid-19
  • Marijn Houwert

    Marijn Houwert is werkzaam als traumachirurg in het UMC Utrecht. Hij vindt opereren best leuk, draagt de opleiding een warm hart toe en schrijft af en toe een artikel.  

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.