Het juk van de bizarre werktijden
31 reactiesOnze ochtendoppas heeft aangegeven dat ze ermee gaat stoppen. Een kleine ramp. Hoe gaan we nu zorgen dat we beiden op tijd in het ziekenhuis kunnen zijn?
Ze is elke dag stipt om 7.30 uur bij ons thuis om de ochtendshift over te nemen van mijn man. Ik zie haar überhaupt nooit: ik trek om 6.30 uur de deur al achter me dicht, ver voordat de dageraad aanbreekt in ons huis. ‘Dan neem je toch een nanny of ga je dichterbij wonen.’ Beide geen reële optie in deze tijden van woningmarktgekte en reisafstand in twee tegenovergestelde richtingen van de twee hoofdverdieners in het gezin.
Een bevriende medisch specialist waar ik even tegen sta te klagen, geeft aan dat haar kindjes om 7.30 uur op hun eigen school op de voorschoolse opvang terechtkunnen. Lijkt fijn, maar is in haar geval ook problematisch omdat ze dan de overdracht – die ook om 7.30 uur start – niet haalt als haar man de ochtendshift niet kan doen. ‘Dan spijbel ik weleens, in de hoop dat het niet te veel opvalt.’
Vervolgens constateren we dat we allebei aan het einde van de dag het ziekenhuis uit racen om ons kroost vlak voor sluitingstijd (18.30 uur) van de naschoolse opvang te halen, alwaar ze dan vaak als laatste met hun rugzakje om staan te wachten bij de deur. En dat racen gaat onder gejoel van oudere collega’s die vragen of je een middag vrij neemt omdat je het pand voor 19.00 uur verlaat.
Hoe kan het dat we zulke bizarre werktijden hebben die niet verenigbaar zijn met een normaal gezinsleven? En waarom kunnen we dit tij niet keren? Het overgrote deel van de jonge dokters heeft een gezin en redt het net met kunst- en vliegwerk, terwijl dit zwaar drukt op het werkplezier.
De werktijden in het ziekenhuis stammen mijns inziens nog uit de tijd dat de man die zondag het vlees kwam snijden rustig de boel kon overlaten aan zijn van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat thuiszittende vrouw. Die tijd hebben we lang achter ons gelaten nu het merendeel van de jonge medisch specialisten vrouw is met vaak even ambitieuze partners met veeleisende banen. Als je erover nadenkt is het überhaupt een wonder dat alle aiossen en andere jonge dokters met baby’s en ander kroost elke dag op tijd op de overdracht verschijnen, met of zonder gebroken nacht en na het uitoefenen van zware druk op de achterban.
Ik tref geregeld geneeskundestudenten die dit alles achter de oren krabbend gadeslaan en voordat ze in deze onaantrekkelijke achtbaan terecht dreigen te komen, kiezen voor een andere afslag. En je kunt het ze niet kwalijk nemen. Het wordt tijd dat we als ambitieuze jonge dokters de handen ineenslaan om dit juk van bizarre werktijden van ons af te gooien en samen te zoeken naar een duurzame, werkplezier vergrotende oplossing. En tot die tijd: wie kent er nog een lieve ochtendoppas?
Lees ook
J. Bouwmeester
Huisarts , Nijmegen
Bedankt voor het delen van jouw verhaal Susanne. Herkenbaar maar gelukkig met name uit verhalen van collega's.
Toch vind ik het erg jammer dat deze discussie steeds gekaapt wordt door ervaringen van oudere collega's. Mensen wie ongetwijfeld passi...evol zijn over hun vak maar toch scheve vergelijkingen blijven maken. Het vak en de mensen die het beoefenen veranderen. De patiënten(cultuur) is niet hetzelfde als vroeger, de bureaucratie niet en ga zo door. Ook wil deze generatie minder dan vroeger hun identiteit geheel ontlenen aan hun vak. Willen ook minder lange dagen en waarschijnlijk dan ook wel tegen minder loon. Die keuze is er niet door een vastgeroest systeem. Het is daarnaast uit en te na bekend dat langere dagen mensen niet productiever of creatiever maakt. Maar bovenal waarom een normatief juk over "bevoorrecht", "blij mogen zijn dat". We zijn gewoon mensen en (gelukkig) zien patiënten dat ook steeds meer. We hebben een prachtig vak maar zijn geen helden en moeten onszelf ook niet té serieus nemen.
F.H. Zweers-Talsma
huisarts, Holten
Beste Susanne,
Als gepensioneerd huisarts , 68 jaar , ben ik van overtuiging dat we bevoorrecht zijn in ons vak . Beiden met een volledige praktijk, mijn man uroloog in een maatschap met drie collega's en ik in een maatschap met vier huisartsen , ... in jaren zonder huisartsenpost , mét verloskunde hebben we twee kinderen opgevoed. Er was geen zwangerschapsverlof.
Tijdens een nascholingscursus eind jaren '80 deelde ik de kamer met professor huisartsgeneeskunde
Betty Meyboom . In die jaren was er nog geen kinderopvang . Haar advies was : investeer in personeel, zorg dat het thuis geregeld is. Soms zat ik ' s morgens nog bij een partus, moest mijn man naar de OK, bracht de buurvrouw de kinderen naar school. Ons geluk was dat de oppasmoeders , hulpen , iedereen het een voorrecht vonden bij ons te werken. Nu vijfendertig jaar later hebben we nog steeds contact, ze zijn " familie" geworden.
Natuurlijk hebben we momenten gehad, dat het overliep en elkaar begonnen te verwijten. Hoevaak stonden de kinderen nog alleen op het speelplein bij school of vergat ik mijn dochter wel eens op te halen bij haar balletles. Achteraf noem ik het tropenjaren , maar dat geldt voor alle jonge gezinnen. Als huisartsopleider en ook naar coassistenten benoem ik de balans privé -werk . Tijd voor je kinderen is quality-time. Tegenwoordig is kinderopvang beter geregeld.
Nog steeds neem ik waar in huisartspraktijken. Werktijden zijn reeds aangepast, ook in de ziekenhuizen. Ik merk dat het soms lastig is een specialist aan begin of eind van de dag te bereiken. Daar heb ik begrip voor, maar soms schiet het door. Als de specialist er de volgende dag ook niet is , is er geen overleg meer mogelijk.
Ik erger me aan de klaagcultuur . We hebben het voorrecht , een prachtig en goed betaald vak uit te oefenen.
Voor mij zijn mijn dankbare kinderen én patiënten het bewijs!
P.H. Roozen
Psychiater, Terneuzen
Beste Suzanne,
Het is een drama wat je doormaakt. Bizarre werktijden, werk wat altijd door gaat. Altijd onder druk. Een Weer of geen weer, weekend of geen weekend. Altijd emoties. Helaas weet ik uit ervaring dat uw collega's soms om 7-8u 's avonds... nog het telefonisch spreekuur nog moeten afwerken. Een beroep met ongekende verantwoordelijkheid, niet aflatende regelzucht van raden van bestuur, zorgverzekeraars en overheidsinstellingen. Daarnaast vol liefde een jong gezin groot brengen en dan ook nog afgevallen worden door sommige on- en offline collega's.
Anaesthesioloog, Nijmegen
Ik denk niet reageren. Zo zijn ze tegenwoordig. Maar dit stukje ergert me. Alles moet kunnen. Als dat moeizaam gaat probleem elders neerleggen. De raad van bestuur moet, de organisatie moet. We hebben recht op ..
U verdient 4 tot zes keer modaal.... In dit salaris zitten uw inconvenienten. Soms duurt het wat langer.
Hoe doen andere onregelmatig werkers dit? Ruim 4,7 miljoen mensen werken op onregelmatige tijden volgens het CBS. Ik hoop dat die dit stukje nooit lezen.
Wellicht dit probleem regelen met uw medeslachtoffers??
E.C. Denie
huisarts
Wat een vreemde reactie.
Het inkomen dat ze verdienen doet toch niets af aan het feit dat het verdrietig is dat het (bijna) onmogelijk is om hun twee banen te combineren met de zorg voor hun kinderen?
Ik vind het fijn dat ik 'de luxe heb' drie dage...n per week zelf mijn kinderen naar school te brengen, ik gun het Susanne en haar man ook!
Het is toch prima dat er ooit een keer nagedacht wordt over de indeling van werkweken van medisch specialisten?
[Reactie gewijzigd door Denie, Eva op 13-06-2022 21:19]
F.I. Vos
KNO-arts, Arnhem
Collega anesthesioloog, noemt u hierboven het niet-zien van je kinderen nu één van de ‘inconvenienten’?… Al zouden ze me 10x modaal betalen, voor dat ‘inconvenient’ pas ik graag.
S.F.E. Paas
Chirurg, Haren
Ik wacht op het ziekenhuis dat een opvang opent van 06.30 tot 18.30 in plaats van die belachelijk softe tijden die ze nu gehanteerd worden. Hoe kunnen mijn vrouw en ik nu carrière maken als de opvang al om 17.00 uur sluit?
Of zou de Raad van bestu...ur niet door hebben hoeveel we werken?????
S.F.E. Paas
Chirurg
Ik hoop dat men het sarcasme en de knipoog in bovenstaande reactie kan zien.
R.M. Groenteman
Rustend Uroloog., Bentveld
👍👍
Twerda
Jeugdarts KNMG, 's-Gravenhage
Dit was 20 jaar geleden niet anders en voor mij een van vele de redenen om de sociale geneeskunde in te gaan. Zo heb ik namelijk naast mijn werk namelijk ook nog tijd voor het zien van mijn kinderen. Er is nog zoveel meer mogelijk in ons vak waarbij... er wel normale werktijden zijn! Ik zou zeggen, iedereen die hier tegenaan loopt en zich afvraagt of je hier nou echt gelukkig van wordt: kom eens kijken bij de sociale geneeskunde. www.artsmg.nl
A.W.M. van Milligen de Wit
MDL-arts, Breda
Misschien is twee “topsport” banen en kinderen een vrij onmogelijke situatie?
H. Kouwenberg
Fachärztin für Nuklearmedizin und Radiologie, Duitsland
Het is bovendien een situatie die voor alleenstaand ouders evengoed óók een probleem vormt. Niet alleen in het geval er sprake is van twéé ambitieuze ouders.
B.J. Radovits
Reumatoloog , Uden
Ik vind deze opmerking behoorlijk kwetsend en achterhaald. Als hoog opgeleide ambitieuze vrouw kies je meestal een een partner die ook intelligent en ambitieus is. Betekent dat je dan geen recht hebt op een gezin met kinderen omdat de maatschappij en... lees de gevestigde orde eenmaal regels heeft opgesteld die hier niet goed mee samengaan? Deze rebelse blogs zijn juist nodig om eindelijk iets te gaan veranderen.
M. Vendeloo
Internist-Nefroloog, Alblasserdam
Dank voor een mooie column over een heel herkenbaar en invoelbaar probleem! Hierin wordt precies 1 van de zaken beschreven die een groep van jonge artsen bij Zin in Zorg bespreekbaar wil maken en veranderen. Met ook verandering van onze werkcultuur, ...waarin parttime werken (en normale tijden fulltime werken) zelfs niet bespreekbaar is. Terwijl er bovendien veel Jonge Klaren thuiszitten, noodgedwongen van tijdelijk contract naar tijdelijk contract hoppen (met vaak maanden tussenpauze thuis), of zelfs van specialisatie of beroepsgroep veranderen.
Op maandagavond 27 juni houdt ZinInZorg een filmfestival in 'tHart (VVAA te Utrecht). Collega Van der Velde nodig ik hierbij van harte uit om te komen (en iedereen die op tijd een oppas kan vinden). Lukt het niet te komen, bezoek dan eens onze site www.zininzorg.nl of volg ons op LinkedIn!
G.A. Joustra
Huisarts in opleiding, Groningen
Wat fijn dat jij je nek uitsteekt over dit onderwerp! Zeer herkenbaar euvel. Is het niet een idee om collectief wat vaker te 'spijbelen'? Wellicht valt het probleem dan wat meer op.
R.M. Groenteman
Rustend uroloog, Bentveld
Collega Barbé maakt de karikatuur van collega van derVelde nog erger..Wie heeft het over aanrecht?
In de jaren 70 tot 2000 hebben echtgenotes van specialisten ook in zelfstandige beroepen gewekt, maar niet zonodig 11 uur per dag met daarbij nog di...ensten draaiend.
Bovendien heb ik zelden pathogen van half 8 tot 18 u 30 in het ziekenhuis gezien.Die hadden dus tijd voor de opgroeiende kinderen.
Dus minder klagen maar minder werken als de druk te groot wordt.
J.M.C. van Dam
Psychiater, Amsterdam
Tja, collega Groenteman, dit is nu precies waar het om gaat:
Snoeihard werken, “normale” werktijden van 7.30-18.30 uur, dat is 11 uur per dag, dat is niet normaal.
En was het voor de heren vroeger dan niet van belang om kinderen op te voeden?
He...el goed dat aangegeven wordt dat ook voor medisch specialisten arbeidstijden normaal ( dwz 36-40 uur als fulltime) moeten worden.
Dus werk verdelen over meer mensen dan ben je ook af van al die werkloze jonge klaren. Het valt mij op dat in de podcasts van Danka Stuijver vaak gemeld wordt door de medisch specialisten in den vreemde, dat de werk/privé balans zoveel beter is.
Vrouwen accepteren deze idiote werktijden niet meer en heel veel mannen in opleiding ook niet.
Graag grote discussie hierover.
R.M. Groenteman
Uroloog in ruste
Collega van Dam,
Ik kijk met jaloerse blikken naar de huidige vaders die sochtends hun kinderen in de bakfiets naar school brengen en halen en dus meehelpen opvoeden en de leuke dingen meemaken.
Als het vroeger gekund had en financieel haalbaar... dan had ik dat graag gedaan.
E. Barbé
Patholoog/opleider, Amsterdam
Collega Groenteman maakt u nu een (misplaatste) grap? Bedoelt u nu echt tussen de regels door dat vrouwen weer terug moeten achter het aanrecht? Bent u blijven steken in de 17e eeuw? Ik dacht dat dit soort vrouwonvriendelijke uitlatingen wel geweest ...waren, maar nee hoor het bestaat echt nog! Gelukkig bent u inmiddels specialist in ruste want u kunt de huidige veranderingen in de maatschappij blijkbaar echt niet meer bijbenen.
Ik ben overigens zelf al > 20 jaar fulltime werkend patholoog en heb daarnaast ook 3 kinderen opgevoed die best goed gelukt zijn :-)
R.M. Groenteman
Uroloog in ruste, Bentveld
Ik vraag mij na het lezen van dit artikel af waarom collega van der Velde kinderen verwekt heeft.
Is de ambitie om chirurg te worden ,het hoge ontkomen of het grote huis groter dan het plezier in in het verzorgen en zien opgroeien van de kinderen.En... dus laat ze dat over aan een wildvreemde en liefst een in huis wonende betaalde kracht.
En maakt ze een karikatuur van de ouderwetse van de ochtend tot de avond thuiswonende echtgenote.
Mijn advies is,:Ga parttime werken.Goed voor de kinderen ,de jonge klaren en jezelf .
van der Burg
Jeugdarts
Collega Groenteman, heeft u er zelf destijds ook voor gekozen u niet voort te planten ten behoeve van uw functie of had u een toegewijde partner thuis die zijn of haar ambities hierdoor ook moest bijstellen? Of heeft u misschien uw eigen advies om pa...rttime te werken toen ook al opgevolgd?!
Ik merk dat uw reactie me raakt en irriteert. Dit is precies het pijnpunt.
We zouden niet hoeven te kiezen tussen onze ambities en kinderen. Normale werktijden zouden ook echt Normaal moeten zijn en parttime werken een echte keuze zonder je zorgen te maken of het wordt gezien als onvoldoende inzet.
Minder uren, meer collega’s met een baan en wellicht iets minder specialistensalaris lijkt me een eerlijke optie. Nu aan onze generatie om dit te realiseren…
R.M. Groenteman
Uroloog in ruste, Bentveld
Beste collega van der Burg,
Ik raakte geïrriteerd door het oorspronkelijk artikel vandaar mijn commentaar.
Inderdaad hadden veel van mijn tijdgenoten een toegewijde partner ,reden waarom wij met gerust hart kinderen konden krijgen.
En ja ook toen ...waren er lange werktijden maar veel minder vrouwelijke snijdende specialisten,dus het werktijden probleem leefde niet.
In de ziekenhuizen waar ik werkte waren geen vrouwelijke chirurgen of urologen ( 2 in heel Nederland).
Maar als beide huwelijkspartners medisch specialist zijn lijkt mij beide in deeltijd werken toch bespreekbaar.
V.H. Koen
Radioloog, Haarlem
Geachte collega Groenteman,
Parttime werken is geen oplossing als er op de resterende te werken dagen nog steeds om 8uur of vroeger gestart wordt op de werkvloer en de kinderopvang pas om 8uur open gaat en om 18uur weer sluit. Dit verklaart mede wa...arom Nederland achterblijft qua emancipatie in vergelijking met ons omringende Europese landen, ook buiten de zorg speelt dit probleem. Het overschot aan medisch specialisten zorgt er mede voor dat dit probleem in stand blijft. In ons omringende landen (oa. Engeland en Frankrijk) is de georganiseerde kinderopvang veel langer open, is het gebruikelijk dat kinderen daar ook eten en het is bijvoorbeeld binnen de NHS ook mogelijk om te kiezen voor een werkdag die om 9uur start. Overigens kiezen tegenwoordig ook veel mannelijke jonge dokters ervoor om parttime te gaan werken OOK als zij nog single zijn. Jaja schrik er maar van! :)
R.M. Groenteman
Gepensioneerd uroloog, Bentveld
Wat ik in alle commentaren mis,is het belang van de jonge kinderen die het wellicht fijner vinden als ze naar school,zwemles,muziekles of sport gebracht of begeleidt worden door vader of moeder in plaats van een wisselende oppas ,ontbijt, avondeten ...en voorlees hulp.
Alle aandacht gaat er in de commentaren toch weer om, hoe we het voor de hoogopgeleide ambitieuze ouders zo makkelijk mogelijk kunnen maken .
De ouders zelf hoeven niets te veranderen.
R.S. Kuipers
Cardioloog
Mag ik Groenteman erop wijzen dat de crux is dat parttime werken niet geduld noch begrepen wordt door de oudere collega’s die nog immer de scepter zwaaien… dus nee: parttime zou ideaal zijn maar … Regel het maar: dan ben je ongewenst werkloos wegens ...onvoldoende commitment
B.M.F. van der Leeuw
Anesthesioloog , Rotterdam
Wat goed om dit aan te kaarten, publiek geheim en inderdaad een oprecht probleem dat al lange tijd bestaat, maar niet goed om te buigen is.
De loyaliteit en verantwoordelijkheidgevoel van de dokter om het op het werk wel goed geregeld te hebben, maa...kt dat het moeilijk om “nee” te zeggen.
Ligt hiervoor een taak bij de FMS?
A.T. Veenema
Verslavingsarts , Sneek
Ik sluit me aan bij voorgaande reacties. Daarnaast is werken in de verslavingszorg natuurlijk ook een optie. Fantastisch werk met leuke, bijzondere mensen. Bij ons werkt vrijwel iedereen in deeltijd en starten we om half 9 e eindigen om 17 uur. Er is... werk zat, ook voor basisartsen!
F.S. Krikke
huisarts, Arnhem
Het wordt hoog tijd dat dit eindelijk eens verandert. Meer dokters aan het werk in de ziekenhuizen, lost tegelijk het overschot aan werkloze jonge klaren wat op. Dat betekent waarschijnlijk wel dat de gemiddelde zittende specialist financieel zal mo...eten inleveren, omdat de politiek en verzekeraars het plafond niet gaan verhogen. Dit zal niet gewaardeerd worden natuurlijk. Maar in breder perspectief geplaatst vind ik het al jaren niet meer uit te leggen waarom er nog altijd een behoorlijk inkomensverschil is tussen huisartsen en specialisten.....
J.M.C. van Dam
Psychiater , Amsterdam
En aan de andere kant zijn er veel jonge klaren die geen werk kunnen vinden en vervolgens omgeschoold moeten worden of zelfs emigreren.
Daar moet toch iets aan te doen zijn!
A. Pfaff
Anesthesioloog n.p., Maastricht
Al tientallen jaren een probleem. Enerzijds eigen schuld, want door wie laten we (medici, verpleegkundigen, vakbonden) de werktijden bepalen? Het is voor iedereen in de zorg een probleem . De andere oorzaak is het achterlijke Nederlandse kinderopvan...g beleid (inmiddels zelfs grotendeels verkocht aan privaty equity)
B. Bos
Specialist ouderengeneeskunde , Leiden
Ik deel de reactie met collega Pfaff. 30 jaar geleden kwam ik als eerstejaars geneeskunde in de collegebanken terecht. Het probleem was toen al net zo helder uitgekristalliseerd als nu. 30 jaar: ofwel ergens wordt het niet gedeeld door velen? Toen kr...egen we als vrouwelijke artsen van de toekomst ook de opdracht erbij dat we ook babies moesten krijgen op tijd. Slimme moeders slimme kinderen immers: maar kan niet zeggen dat ik ooit in die 30 jaar breed gedragen steun bij onze beroepsgroep heb mogen zien om dit echt eens op te gaan lossen. Toen waren de vrouwelijke studenten al 50% van alle eerste jaars trouwens. Dus ja: goed plan, maar ik heb geen illusies meer daarover. Wie weet lost jullie generatie dit op, maar zou er maar niet op rekenen.