Hallo dokter, ik ben Leonardo Spinazzola

‘Hallo dokter, ik ben Leonardo Spinazzola.’ Dat klinkt toch anders dan: ‘Hallo dokter, ik ben Marijn Houwert.’ Leonardo speelde tot op heden een weergaloos EK, in een on-Italiaans goed voetballend team. In het dagelijks leven rent hij over de linkerflank in Rome, dit EK draafde hij over de linkerflank namens de Italiaanse ploeg. Er werd vol lof gesproken over zijn harde tackles en zachte voeten. Mede door hem zijn wingbacks de nieuwe sterren in het voetbalheelal. Totdat zijn achillespees het begaf in het duel met onze zuiderburen. Huilend ging hij van het veld, terug naar huis en op weg naar, ongetwijfeld, een operatie.

En nu wordt het interessant. Want hier gaat het uitmaken of er iemand de spreekkamer binnenkomt die profvoetballer is en Leonardo Spinazzola heet, of een traumachirurg die Marijn Houwert heet en op goede momenten een zeer matige amateurvoetballer was. Als we beiden, Leonardo en ik, met dezelfde gescheurde achillespees bij de chirurg komen, willen we namelijk een andere behandeling.

Er is weinig hard bewijs voor het operatief behandelen van achillespeesrupturen. Als je de literatuur op een hoop gooit, wat je doet in een meta-analyse, zie je dat er een kleinere kans is op een reruptuur na operatie. Opereren dus, roepen wij als chirurgen. In mijn opleiding is mij nog wijsgemaakt dat de kans op een reruptuur 20 procent was bij conservatieve behandeling. Dat betekent overigens nog steeds dat 80 procent van de patiënten geen reruptuur krijgt maar die leggen we voor nu maar even naast ons neer.

In het echt blijkt de kans op een reruptuur na operatie 2,3 procent te zijn, in vergelijking met 3,9 procent na conservatieve behandeling. Dat valt dus enorm mee. Opereren is niet zonder risico’s, zelfs niet een kleine operatie zoals het hechten van een achillespeesruptuur. Die risico’s zijn aanzienlijk kleiner bij een conservatieve behandeling. In grote groepen patiënten krijgt 4,9 procent een complicatie na operatie versus 1,6 procent na conservatieve behandeling. We hebben het vrij grondig uitgezocht en gepubliceerd in The British Medical Journal. Dat werd ons overigens niet in dank afgenomen: we zijn zelfs beticht van broodroof.

Maar nu komt het: je bent verplicht als chirurg om Leonardo te opereren als hij voor je neus zit met zijn gescheurde achillespees. Verplicht. Hij moet en zal. En je collega’s staan in de rij om je af te schieten als je het niet doet. Verhalen over atrofie, minder spierkracht en alle bijbehorende spookverhalen zullen je om je oren vliegen. Jij zult degene zijn die zijn sportcarrière om zeep helpt als je hem niet opereert. Rechtszaken en woedende zaakwaarnemers. Het goede nieuws is dat je zeker een collega kunt vinden die hem maar wat graag voor je opereert.

Leonardo is jong, fit en rookt waarschijnlijk niet. Als je hem opereert, zal hij na zes tot negen maanden weer op het veld staan. Ook als je hem laat opereren door de eerstejaars aios overigens, maar dat is onhandig want jij moet wel met de eer kunnen strijken als chirurg. Ik denk dat hij eveneens met een conservatieve behandeling na zes tot negen maanden weer op het veld staat. Maar er is geen weldenkende chirurg die dat aandurft. Er is namelijk niets te winnen met een conservatieve behandeling van de gescheurde achillespees van Leonardo Spinazzola. Alleen maar te verliezen.

Als Marijn Houwert zijn achillespees scheurt, blijft iedere chirurg er met zijn tengels van af. Ik meld me bij onze onvolprezen gipsmeesters en ik weet zeker dat zij mij beter gaan maken. Maar ik hoef geen EK’s te spelen (helaas) en heb geen zaakwaarnemer (gelukkig). Ik hoop dat Leonardo Spinazzola weer snel op het veld staat. Maar bovenal hoop ik dat we patiënten met een gescheurde achillespees vaker conservatief gaan behandelen.