Geopend door hypnose

Hier op Aruba hebben we een fantastische vierbaans-highway. Route 1 is bewust ontworpen om (toeristen)verkeer in de lengte van het hele eiland mogelijk te maken. Arubanen kunnen zoiets construeren en onderhouden in de tropen. Je mag er 80 kilometer per uur; het eiland is zo groot als Texel. In plaats van opritten zoals bij een snelweg, zijn er veel rotondes opgenomen in route 1. Gelukkig ben ik er nooit zenuwachtig voor, maar de zes tweebaansrotondes die ik neem op weg naar het ziekenhuis geven me soms wel een flinke orthosympathische opdonder. Je moet heel scherp zijn. En snel.

Het is precies dat deel van je bewustzijn dat je omzeilt om in een hypnotische trance te komen. De netwerken waarin we de buitenwereld en onze positie daarin peilen en interpreteren om daar gedragsmodules voor aan te bieden. De meest essentiële delen van dit executieve systeem zetelen in de hersenstam en de frontaalkwabben. Loslaten. Zolang je scherp bent kom je niet dieper in trance. Hypnose is dan ook iets dat je moet willen, anders gebeurt het niet. Het is overigens niet moeilijk, iedereen kan het. De patiënt uit mijn vorige blogje, bij wie ik hypnose toepaste, is heel aardig opgeknapt. Wat hij nu heeft wil hij beslist geen pijn noemen. Pijnaanvallen heeft hij eigenlijk nooit gehad, het zijn tintelingen. Hij vindt dat hij 50 procent minder last heeft. Ja, ik ga een VAS gebruiken bij nieuwe patiënten, want hij is vergeten dat hij pijn had, hoe hij ten einde raad in mijn spreekkamer zat. Ik sloeg zijn tricepspeesreflex, die verhoogd is, en er ontstond kippenvel rond de elleboog. Hij merkte het niet eens meer.

Ik vroeg hem specifiek wat de EMDR-achtige behandeling van zijn bijna-doodervaring voor hem had gedaan en hij antwoordde in Papiaments dat die hem geopend en ontspannen had. Dat deel van de behandeling is wel klaar. Het zijn vooral de gevoelsoefeningen zonder en met hypnose, in mijn zwembad of op het droge, die helpen. Verder wandelt hij veel en hij vertelt dat hij nu niet meer hoeft te zoeken naar een steen om op te gaan zitten om uit te rusten. Hij kan op het (therapeutisch) werk weer naar de wc, staand plassen, zijn handen wassen en terugwandelen. In de afgelopen tijd heeft hij zijn lichaam wel wat overbelast zodat ik graded activity (cognitieve gedragstherapie) heb ingezet. Ook gaan we de medicijnen afbouwen, omdat de bijwerkingen duidelijker worden.

Volgende keer komt zijn vrouw mee. Ik ben benieuwd hoe zij het effect van de behandeling beoordeelt.