Gemist
4 reacties‘Zou het kunnen dat je toch iets gemist hebt?’ Mijn maat vraagt het heel voorzichtig. Mevrouw Jansen is dit weekend dood gevonden in haar huis en ik ben de laatste dokter die bij haar geweest is, op vrijdagmiddag. De GGD-arts dacht dat ze meer dan 24 uur dood was, dus dat zou betekenen dat ze op zaterdagmiddag al was overleden.
O, wat vreselijk, er schiet van alles door mijn hoofd, vooral allerlei vragen die beginnen met ‘wanneer ik’, ‘als ik’ en ‘had ik’. Ik vraag wat er precies gebeurd is. Nou, ze had niet meer de telefoon opgenomen en toen is de politie gebeld, en die had haar gevonden, in de gang. Zij hebben daarna de GGD gebeld.
Ik wist de visite nog precies, mevrouw was al jaren patiënte bij ons. Een vriendelijke, bescheiden, kwetsbare vrouw, met ook al wel een behoorlijke medische voorgeschiedenis, en medicatielijst. Ik was bij haar geweest, haar klachten pasten het meeste bij een virale gastro-enteritis, maar ik had wel wat getwijfeld, wist ik nog. Ze woonde immers alleen. Maar ze had me verzekerd dat ze de kast en koelkast nog vol eten en drinken had, er zou dit weekend nog bezoek komen, ze ging zich helemaal redden en tenslotte wilde ze ook niet naar het ziekenhuis.
En daarna hadden we verder gepraat over haar zorgen en angsten. Had ik me ten onrechte gerust laten stellen? Ik had wel getwijfeld. Waarom twijfelde ik? Ik had haar goed nagekeken, er waren geen alarmsymptomen geweest. Maar toch was ik niet helemaal gerust geweest. Doordat ze zo benadrukte dat ze niet naar het ziekenhuis wilde? Voelde ze dat ze stiekem toch slechter was dan ze zich voordeed? Ik wist het niet. Ik had er niet het hele weekend nog over nagedacht, dus zo erg had ik ook weer niet getwijfeld. Maar nu. Ze was wel overleden. Als ik haar toch had ingestuurd, was dat waarschijnlijk niet gebeurd. Maar ja, dat wilde ze niet. Van de andere kant, als ze had geweten dat ze zou overlijden misschien weer wel. Ik kwam er niet uit.
Ik vertel mijn maat wat ik gezien, gevonden en besproken had, en ook dat er ergens een twijfel was geweest, maar dat ik er niet de vinger op kon leggen waar dat vandaan kwam.
Zo moeilijk, als je wel iets voelt, maar je kunt het geen handen en voeten geven. Naar een niet-pluisgevoel moet je eigenlijk altijd luisteren. Maar soms kun je het weerleggen met feiten. Kan het dan ondanks dat toch nog dit tot gevolg hebben?
Ze zeggen weleens dat iedere dokter zijn eigen kerkhof heeft. Dat klinkt net zo vreselijk als het voelt.
Jacob J. Ennema
Anesthesioloog - SCEN arts, Zwolle
Ik sluit me helemaal aan bij de vorige reacties. Je hebt voor jezelf de feiten goed op een rijtje gezet. Daarna heb je met mevrouw overleg gehad over wat zij wel en wat zij niet wilde en je hebt haar wens gerespecteerd. Dit doen goede dokters al ja...ren, maar het heet nu 'shared decision making.' Sommige mensen voelen dat het einde nabij is en hebben daar vrede mee. Voor degenen die achterblijven kan dit moeilijk zijn, maar naar mijn idee mag je hier met een heel goed gevoel op terug kijken.
Jacob J. Ennema
Anesthesioloog - SCEN arts, Zwolle
Ik sluit me helemaal aan bij de vorige reacties. Je hebt voor jezelf de feiten goed op een rijtje gezet. Daarna heb je met mevrouw overleg gehad over wat zij wel en wat zij niet wilde en je hebt haar wens gerespecteerd. Dit doen goede dokters al ja...ren, maar het heet nu 'shared decision making.' Sommige mensen voelen dat het einde nabij is en hebben daar vrede mee. Voor degenen die achterblijven kan dit moeilijk zijn, maar naar mijn idee mag je hier met een heel goed gevoel op terug kijken.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Ik sluit me aan bij de vorige schrijver: Ondanks (en soms dankzij) de bemoeienis van ons dokters met patiënten is de sterfte uiteindelijk 100%. Deze kwetsbare dame trof een dokter die met haar meedacht en met haar meevoelde en haar wensen en keuzes r...especteerde. En denk je werkelijk dat insturen het sterven had kunnen voorkomen? Ook (en soms juist) in het ziekenhuis gaan mensen dood. Kwetsbare ouderen des te meer.
Ik weet heel goed dat het anders voelt, maar als ik dit zo lees, heb je precies datgene gedaan wat je had moeten doen. Alles zorgvuldig afgewogen, niet alleen naar de lijstjes gekeken maar ook naar de mens die voor je zat. Ja, ze is overleden, maar wel in haar eigen huis en op haar eigen voorwaarden. En de laatste herinnering die ze had was aan een aardige dokter die haar serieus nam en haar wensen respecteerde.
Ik zou zeggen: Hou dat vast!
A. van Hout
Huisarts , Den Haag
Volgens mij heb je gewoon goed gehandeld; alarmsymptomen uitgesloten, je twijfel haar alleen te laten besproken en haar wens thuis te blijven gerespecteerd. Goed dat je je gedachtengangen nog eens nagaat na zulk verdrietig nieuws maar we kunnen niet ...alles voorkomen. Ik zou deze overleden patiënte niet zomaar tot de patiënten in “je eigen kerkhof” rekenen!