Blogs & columns
Blog

Gelijke zorg of gelijkwaardige zorg?

Plaats een reactie

Het is weer tijd voor de jaarlijkse tropencursus aan de geneeskundefaculteit. Reislustige studenten met ambities voor een internationaal coschap stromen de collegezaal binnen. Vanavond alle aandacht voor international safe motherhood. Om duidelijk te maken dat goede zorg voor zwangere vrouwen van zoveel meer afhankelijk is dan van goede dokters alleen, laat ik een foto zien.

Op het scherm achter mij verschijnt het huidige Nederlands elftal mannenvoetbal. Ik tel zes voetballers met een donkere huidskleur, vijf voetballers met een blanke huidskleur. Een slordige 55 procent heeft een niet-westerse achtergrond. Aan de zaal vraag ik of dit een representatieve weergave is van de Nederlandse bevolking. We zijn het er snel over eens dat deze foto voor de noordelijke provincies, waar onze universiteit staat, niet representatief is. Er blijft in de zaal twijfel over de Randstad. Zelfs in Rotterdam, de stad met de grootste bevolking met een niet-westerse achtergrond, komt het percentage niet hoger dan 38. Van de totale Nederlandse bevolking heeft 13 procent een niet-westerse achtergrond.

Ik vertel dat de foto op het scherm nagenoeg representatief is voor de maternale mortaliteit en ernstige maternale morbiditeit in Nederland. De zaal wordt stil.

41 procent van de maternale sterfte in Nederland komt voor bij vrouwen met een niet-westerse achtergrond. Eerlijk is eerlijk, het is geen 55 procent, maar het voorbeeld geeft pijnlijk weer hoe scheef de verhoudingen zijn. Het risico op overlijden van een vrouw met een niet-westerse achtergrond is ongeveer 60 procent hoger dan bij een vrouw met een westerse achtergrond. Dat een zwangere vrouw, zelfs in een hogelonenland als Nederland, meer kans heeft te overlijden vanwege haar etniciteit is wat mij betreft onacceptabel.

In de praktijk zie ik regelmatig voorbeelden hoe de zorg voor deze kwetsbare groep tekortschiet. Vaak asielzoekers die de taal niet machtig zijn, weinig gezondheidskennis hebben en de Nederlandse gezondheidszorg niet begrijpen. Een vrouw met vaginaal bloedverlies bij een placenta praevia, die pas uren later in het ziekenhuis arriveert omdat de taxi’s midden in de nacht niet reden. Een keizersnede die werd uitgevoerd omdat de vrouw niet te coachen was tijdens de uitdrijving. Een zwangere die een week met verminderde foetale bewegingen rondliep omdat ze onze uitleg niet had begrepen. Het liep gelukkig goed af bij al deze vrouwen. Onnodig gevaarlijk waren deze situaties wel.

Het is de vraag of we streven naar gelijke zorg of gelijkwaardige zorg in Nederland. Gelijke zorg is makkelijk, we bieden iedereen hetzelfde. Gelijkwaardige zorg is veel moeilijker. Daarvoor moeten we meer moeite doen.

We kunnen extra tijd voor een tolkentelefoon nemen. Als een patiënt de weg naar het ziekenhuis niet kent en in nood verkeert, kunnen we een ambulance bellen. En, zoals Efraïm Hart en collega’s onlangs in  Medisch Contact lieten zien, we kunnen de vrouwen in hun eigen omgeving opzoeken (De dokter spreekt in de kerk: https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/de-dokter-spreekt-in-de-kerk.htm).

Ik vind niet alleen dat het kan, maar vooral dat het moet. De ziektelast is onrechtvaardig scheef verdeeld in Nederland. Wat mij betreft hebben wij dokters de taak de zorg daar te krijgen waar deze het hardst nodig is.

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.