Feest zonder doden

Vanavond heb ik dienst in de binnenstad tijdens het Amsterdam Dance Event. Dance events betekenen drugsgebruik en ik moet dan vaak terugdenken aan de drugsdoden die ik zelf als schouwarts heb gezien.

Het groepje Italiaanse vrienden dat een bachelorspartij kwam vieren, waarbij de bruidegom omkwam door een toxische combinatie van drugs. Bruiloft werd begrafenis.

De populaire jonge onderwijzer die na veel te veel xtc en alcohol van de betonnen trap op zijn hoofd viel. De toerist die na paddo’s dacht te kunnen vliegen.

Het komt nog maar zelden in de krant. Grote rampen, vooral voor familie en vrienden, maar ze staan ook in mijn geheugen gegrift.

Ik word gebeld, want de politie heeft van een feestterrein een woesteling opgehaald die ‘van het padje’ is. Ik meld me op het hoofdbureau en hoor geschreeuw en gestommel verderop in de gang. Nu zie ik autoriteitsproblemen niet op voorhand als een slechte eigenschap, maar deze man maakt het wel erg bont. Wild schoppend en bijtend probeert hij zes man politie van zich af te houden. Dat lukt natuurlijk niet, ze duwen hem de observatiecel in, veiligheidshalve bekleed met zacht materiaal, dat ook gemakkelijk schoon te maken is. Hij plast meteen de zaak onder. Vanwege zijn gedrag is hij alleen ‘door het luikje’ te beoordelen. Schelden, spugen, wijde pupillen. Ik gok een combinatie van xtc, misschien wat cocaïne en zeker alcohol.

De volgende ochtend als hij wordt heengezonden, houdt hij niet op met excuses maken, vertelt de politie later. Hij heeft geluk gehad en is niet de enige. Er zijn dit jaar, voor zover bekend, geen doden gevallen tijdens het ADE.