Even afrekenen

Het was nog een heel gedoe geweest om het codicil tijdig te achterhalen, maar het was gelukt. De verklaring dat hij zijn lichaam ter beschikking stelde van de wetenschap was met veel moeite en telefoontjes nog boven tafel gekomen.

Het was haasten geweest, want het lichaam moet binnen 24 uur worden aangeboden. We waren blij dat we toch nog aan deze laatste wens konden voldoen.

Nu was het moment daar dat de begrafenisondernemer het lichaam kwam ophalen.

Ik ontving ze bij de voordeur: ‘U komt voor het vervoer naar het anatomisch lab.’

‘Nou, meneer. Dat staat nog niet vast’, corrigeerde de man mij.

‘Dat staat nog niet vast?’, zei ik niet-begrijpend.

‘Nee, meneer. We moeten eerst beoordelen of we het lichaam accepteren. Of het geschikt is. Soms is het al te ver heen en dan gaat het niet door.’

‘O, zei ik aarzelend, ‘dat wist ik niet, maar goed. Dan moet u dat eerst maar beoordelen.

Ik liet hen binnen, ging mee naar boven en wees hen de kamer waar de overledene lag.

Het duurde even, maar na een tijdje kwamen ze uit de kamer en lieten weten dat het in orde was.

‘Wie tekent voor het vervoer?’

Tja, wie tekent voor vervoer? Er was geen familie aanwezig. ‘Nou’, zei ik, ‘dat wil ik dan wel doen.’

De papieren werden uit de auto gehaald. Ik keek ze vluchtig door en wilde al tekenen, maar de begrafenisondernemer wees me weer terecht.

‘Het bankrekeningnummer moet nog worden ingevuld, meneer.’

‘Het bankrekeningnummer?’, vroeg ik ongelovig. ‘Waarvoor dat?’

‘Voor de kosten, meneer.’

‘Kosten? Welke kosten?’

‘Van het vervoer, meneer.’

Wat bleek. De overledene die zijn lichaam ter beschikking heeft gesteld, dient zelf het vervoer naar het anatomisch lab te betalen.

Ik kan moeilijk zijn bankrekening invullen zei ik. Dat mag ik niet doen. Hoe gaat dit meestal?

Meestal tekent een erfgenaam, meneer.

Tja, maar die is er nu niet. En ik kan dat niet doen.

Dan kunnen wij hem niet meenemen. meneer. 

Verbijsterd keek ik hem aan. Dan neemt u hem niet mee?

Nee, meneer, dan nemen wij hem niet mee. Het spijt me meneer, maar de schoorsteen bij ons moet ook roken.

Uiteindelijk heb ik een verklaring geschreven dat ik garant stond voor de vervoerskosten. Later heeft de familie die keurig betaald.

Ik heb op internet de voorlichting over het ter beschikking stellen van je lichaam opgezocht. En ja hoor. Onder het hoofdje ‘kosten’ staat keurig:

Hieronder vallen met name de vervoerskosten van het lichaam naar de sectie Anatomie.

Wie bedenkt zoiets?

Naschrift: Niet alle instellingen hanteren dit beleid.