Endorfinenmachine

Eén op de vijf aiossen in Nederland ervaart dusdanig veel spanning dat hij of zij klachten heeft die passen bij een burn-out. Dat is de confronterende uitkomst van een enquête onder aiossen die De Jonge Specialist afgelopen week bekendmaakte. Het valt me al langer op dat veel specialisten (in opleiding) goochelen met hun tijd en een gehaaste indruk maken.

Het functioneren onder continue druk en het uitvoeren van meerdere taken tegelijk is eerder regel dan uitzondering. De vaak lange werkdagen en onregelmatige diensten kunnen van ons vak een uitputtingsslag maken als je niet oppast. Zeker als er op persoonlijk vlak ook iets van je wordt gevraagd, zoals in het geval van een verhuizing, ziekte of druk gezin. De conclusie van een audit in de kliniek waar ik werk, was dat de aiossen ‘permanent in de vijfde versnelling staan’. Als collega’s onder elkaar is het vaak de norm om hard te werken en valt het meestal niet eens op. Daar komt nog bij dat de gemiddelde dokter gekenmerkt wordt door een hoge dosis verantwoordelijkheidsgevoel en streeft naar een grote mate van controle over het werk.

We zijn nu eenmaal geen Duracell-konijntjes

Maar dat streven kan soms ook wel wat minder. Want ik krijg de indruk dat we zelf een disbalans laten ontstaan in wat we aan kunnen en in hoe we ons weer opladen voor een nieuwe dag. We zijn nu eenmaal geen Duracell-konijntjes die de hele dag maar door kunnen gaan. Voor het leren behouden van een gezonde balans tussen werk en privé zou in de medische vervolgopleidingen meer aandacht mogen zijn.

Ik merkte zelf ook dat ik behoefte had aan extra energie in mijn dagelijks werk en vond de milieuvriendelijke oplossing in een elektrische fiets. Wat een uitvinding is dat. Het was een simpele maar ook rigoureuze beslissing om één van onze twee auto’s weg te doen en er een geavanceerde speedbike voor terug te kopen. Het ding kan 45 kilometer per uur en daarmee leg ik de 20 kilometer naar mijn werk bijna even snel af als met de auto. Op de terugweg als er files staan ben ik zelfs vaak sneller. De fiets zelf is een fantastisch apparaat en het geeft een soort voldoening om op geluidloze wijze de scooters op het fietspad in te halen, terwijl de dagelijkse beslommeringen van het werk van je afwaaien. Natuurlijk is het oppassen geblazen met die snelheid, maar de verplichte helm bij de fiets is zo groot dat hij een brandweer niet zou misstaan.

Dus als de woon-werkafstand het toelaat: overweeg eens zo’n endorfinenmachine. Volgens mijn man kom ik een stuk vrolijker thuis dan voorheen. Een beter humeur begint bij jezelf!