Empathisch in het midden
3 reactiesIn mijn spreekkamer staan de patiënt en empathie centraal. Zijn het de feestdagen die eraan komen? Mijn inmiddels ruim over de helft zijnde zwangerschapshormonen? Het feit dat ik in de gezondheidszorg werk? Ignaas Devisch omschrijft het mooi in zijn boek Het empathisch teveel waarin hij treffende voorbeelden schetst waarom de maatschappij niet sec op empathie kan varen. Dit geldt evengoed voor de gezondheidszorg. Patiënten worden er niet beter van. Gezondheidszorgmedewerkers beleven slapeloze nachten. En de kosten worden onbetaalbaar.
Toch blijft empathie in mijn spreekkamer een belangrijk punt. Patiënten moeten zich gehoord voelen en daarvoor zal ik me tot op zekere hoogte moeten inleven. Hoe moeilijk dat soms ook is. Ik durf te zeggen dat met mij vele, zo niet alle, collega’s op dezelfde wijze functioneren. Want ondanks de toename in het aantal klachten en/of tuchtzaken zijn de meeste patiënten gelukkig zeer tevreden over hun dokter. We kregen als huisarts niet voor niks een 7,8 gemiddeld! Dat hebben we echt niet te danken aan een afgestompte werkwijze.
Maar om terug te komen op het onderwerp empathie: hoe voorkomen we dat we doorschieten? Ik kan nu alleen namens mezelf spreken, maar ik ben mijn thuisfront dankbaar voor de dagelijkse relativering. Door werkzaamheden in een volledig andere sector – politie – en de perikelen waar hij regelmatig tegenaan loopt, hebben we de leukste keukentafelgesprekken.
Hij vertelt over een bijtwond bij zichzelf door toedoen van een verdachte. Ik zie een herbeleving vanuit een PTSS. Hij vertelt over achterstallige betalingen van een persoon. Ik zie initiatief-/interesseverlies bij een zwaar gedeprimeerde. Hij vertelt over vernielingen in de openbare orde. Ik zie verslavingsgedrag. Hij vertelt over stelen van voedingsmiddelen. Ik zie armoede en wanhopige daden om de kinderen te kunnen blijven voeden. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
U leest het al. Er is geen politieagente aan mij verloren gegaan. En er is geen excuus, zoals ik mijn blog begon, waarom ik empathisch ben ingesteld. Maar om niet door te schieten heb ik een fantastische wederhelft. We houden elkaar empathisch in het midden.
Het helpt uw patiënt, maar ook uzelf, om niet empathisch te overdrijven. Het houdt ons werk zo mooi als het is. Is dat een haalbaar streven voor 2020? Voor degenen die niet het geluk hebben van zo’n wederhelft: Het empathisch teveel is een absolute aanrader. Maar voor nu wens ik u allen alvast prachtige feestdagen en een goed, gezond, gelukkig, empathisch in het midden 2020.
Peter van Rijn
huisarts gepensioneerd, Rheden
Een duidelijk voorbeeld van doorslaan van empathie geeft Ignaas Devisch in zijn `` Het Empathisch teveel``. Artsen ,die ooit aan hun patiënten beloofd hebben euthanasie op hen toe te passen als ze volledig wilsonbekwaam zijn geworden en dit dan ook ...daadwerkelijk onder dwang uitvoeren , brengt hij onder in de categorie : Levenseindeduwers.
frans derksen
gepensioneerd huisarts , doetinchem
Door mijn wetenschappelijk onderzoek naar empathie ben ik natuurlijk enigszins bevooroordeeld. Toch wil ik er iets over zeggen.
Empathie heeft zeker valkuilen. Echter ook duidelijke voordelen, zoals tevreden patiënten en veel betere informatie over... hun complexe situatie. Beiden hebben positieve invloed op efficiëntie.
Een consult is een ontmoeting, vereist aandacht en presentie en gebeurt tussen gelijkwaardige mensen. Dat lijkt een open deur maar een empathisch gedrag van de arts is daarbij onontbeerlijk. Juist in de toekomstige zorg die steeds schraler lijkt te worden!!
jan Keppel keppel hesselink
pijnarts, Bosch en Duin
Ik wil toch graag nog even onze eigen grootheid de psychiater professor H C Rümke (Leiden, 16 januari 1893 - Zürich, 22 mei 1967) citeren, die inmiddels vergeten lijkt te zijn maar fantastisch werk deed op dit gebied, waar hij zei over het patienten ...contact dat de arts zich most laten leiden door het credo: 'Maximale toenadering met behoud van distantie!' Weet iemand dat nog.....