Blogs & columns
Blog

Een rustige ziel

Plaats een reactie

Bijna 90 jaar is hij en komt heel af en toe bij me op de praktijk. Een klein tanig mannetje met lieve ogen en iets te grote oren. Hij komt even stoom afblazen. Ze hebben het goed samen hoor, zo is het niet, maar ja, ik weet hoe ze kan zijn… Inderdaad, dat denk ik wel te weten.

Als ik bij hen op huisvisite kom, vertelt ze me altijd vol trots dat ze alles nog zelf doen in huis. Alles. Ja op de knieën om ook achter de wc-pot schoon te maken. Eens per maand wordt de koelkast naar voren getrokken om daarachter eens duchtig te schrobben. Nee, daar kan geen thuiszorg tegenop, dat kunnen ze zelf nog heel goed. ‘Dat kan ík nog heel goed’, verzucht hij me, want hij is degene die dat allemaal moet doen. Boodschappen, bed verschonen, alles. Alleen koken niet, dat doet zijn vrouw. ‘Ja’, zegt hij, ‘als ik dat ook nog moet doen, dan kan ik haar net zo goed wegdoen, want wat heb ik er dan nog aan?’

Een beetje verbouwereerd luister ik ernaar. Geen romantiek over zestig jaar huwelijk, meer een soort gedogen van elkaar. En ja, hij is een zeer rustige ziel, rookt af en toe zijn shagje op de galerij, want binnen mag niet. Houdt van vissen en klaverjassen. En zij is veel mondiger, regelt van alles voor hem, gevraagd en ongevraagd. Ze praat en ze praat en ze praat. Dat laat hij zich soms aanleunen en soms ook niet. En zo komt hij een paar keer per jaar hier. Hij vindt het fijn om af en toe iets te kunnen zeggen, hoeft er verder niks mee. Hij is gelukkig goed gezond, en als het hem te veel wordt, gaat hij even weg.

En zo gaat de tijd voorbij. Hij komt bij mij en als er een visite nodig is, is het voor mevrouw.

Totdat zij op een dag belt met de vraag of ik wil komen, het gaat niet goed met hem. Daar word ik wel een beetje ongerust van. En bij aankomst blijkt dat niet onterecht. Hij ligt in bed. Cachectisch. In een paar maanden 15 kilo afgevallen, hij weegt nog 45 kilo. Hij kan me zelf niet goed vertellen wat hij heeft, en ook niet waarom ze niet eerder aan de bel getrokken hebben. Wat te doen? Het ziet er meteen al niet goed uit, zeker niet als je zijn leeftijd meeweegt. Maar omdat hij verder nooit iets mankeerde, toch de geriater gebeld, en deze wil hem gelukkig wel zien om te kijken wat er aan de hand is.

Een week later is hij overleden. Het is heel snel gegaan. In het ziekenhuis bleek een niertumor beiderzijds en binnen een paar dagen was hij al niet meer wakker. Bij visite bij zijn echtgenote thuis verzucht ze: ‘Het was al stil toen hij nog leefde, maar nu zal het wel helemaal stil zijn.’

lees meer van marieke dijkzeul
  • Marieke Dijkzeul

    Marieke Dijkzeul is huisarts in Apeldoorn en rondde een opleiding tot kaderarts palliatieve zorg af. Zij heeft drie kinderen in de tienerleeftijd.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.