Blogs & columns
Blog

Een onverwachte wending

9 reacties

Het is dinsdagavond 20.30 uur, mijn laatste zelfstandige dienst als aios op de hap, als ik de naam roep van de volgende patiënt. Het aantal consulten in de dagpraktijk zijn de laatste weken beperkt geweest en daarom keek ik uit naar deze dienst: eindelijk weer spreekuur! In de computer staat een melding: patiënt is chronisch psychotisch en maakt veel gebruik van de hap in verband met somatische wanen. Nieuwsgierig, maar ook net wat alerter dan anders ben ik naar de wachtkamer gelopen.

Er komt een man neuriënd op mij aflopen en nadat zijn drie tassen verspreid door mijn kamer een plekje hebben gekregen, steekt hij van wal. Er is sinds een aantal jaren sprake van een vreselijke buikpijn ten gevolge van een depot dat onder dwang in zijn dikke darm is geplaatst en vanuit daar dwangmedicatie afgeeft.

Binnen enkele seconden dwalen mijn gedachten af: dit loopt niet volgens MAAS-globaal*, ik hoor geen hulpvraag. En ik graaf naar tools om een breedsprakige patiënt te begrenzen. Ook bekruipt mij het gevoel niks te kunnen betekenen voor deze man, waarbij ik me afvraag of hij dit van mij gaat accepteren. Ik ben heel hard aan het werk, maar luisteren doe ik niet. Waar ik wel mee bezig ben? Mijn eigen agenda; ik probeer een perfect derdejaarsconsult te maken van dit gesprek. Zo een die ik op video opneem en in mijn portfolio upload om zowel mijn opleider als docenten te laten zien dat ik kan begrenzen, de hulpvraag boven kan krijgen en aan ‘shared decision’ doe binnen tien minuten.

Maar zowel mijn opleider als videorecorder zijn thuis en zodra ik dat besef, onderdruk ik een glimlach en leun achterover. Ik luister naar het verhaal over het depot in zijn darmwand, vraag daarop door en we hebben het kort over een flirt die patiënt zojuist had op het parkeerterrein. Ik vraag hem daarna wat hij hoopt dat ik, als dokter op de spoedpost, nu voor hem kan doen, waarop de daadwerkelijke vraag naar boven komt. ‘Is het depot misschien verschoven?’ Het voelt wat zwaar in zijn buik. Na kort lichamelijk onderzoek en het uitsluiten van acute pathologie bedankt hij mij opgelucht voor mijn tijd. Vervolgens plukt hij van onderuit zijn tas een roos en laat deze voor mij achter, omdat ik zo goed naar hem heb geluisterd.

Op een minder mild moment zou ik zeggen: hoe is dit door de triage gekomen? Wat komt hij doen? En zou ik hem aanspreken op het onnodig consumeren van zorg via de spoedpost. En toch, dit zijn de consulten waarna ik besef dat huisarts-zijn het mooiste vak is dat er bestaat. Ik krijg de kans om me te verbinden met de hele maatschappij, ik mag ongegeneerd nieuwsgierig zijn en heb na drie jaar opleiding de tools om toch ook in dit gesprek niet de regie te verliezen. De glimlach blijft de rest van de dienst op mijn gezicht en terwijl ik naar de roos kijk die inmiddels thuis in een vaasje staat, heb ik spijt dat ik dit consult niet op video opgenomen heb. 

* MAAS-globaal: scoringslijst die in de huisartsopleiding gebruikt wordt bij het beoordelen van communicatievaardigheden.
Meer van Eefje Suntjens
  • Eefje Suntjens

    Eefje Suntjens is werkzaam als waarnemend huisarts in de regio Utrecht. Zij rondde in 2020 haar opleiding af tot huisarts aan het Amsterdam UMC, locatie VUmc.  

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.