Een ingewikkelde teen
7 reactiesHet is een casus die me al een aantal weken uitdaagt, frustreert en dwingt tot reflectie op meerdere vlakken; zowel op het gebied van communicatie en organisatie als professioneel gedrag een ware ‘draak’. Investering tot nu toe? Aanzienlijk. Het resultaat? Deprimerend.
Nog maar een paar weken terug kwam deze 82-jarige meneer met beginnende alzheimer aan de arm van zijn vrouw schuifelend mijn spreekkamer binnen. Het ging zo niet langer. Er was sprake van vergroeiing van de grote teen die al maanden de kwaliteit van leven op een negatieve manier beïnvloedde. Meneer had pijn bij het dragen van schoenen, wat leidde tot meer onrust en agitatie. Of dit niet operatief verholpen kon worden? Er was al een telefoontje gepleegd naar een kliniek in de regio waar een goede voetchirurg zou zitten, ze konden morgen terecht met een verwijzing.
Inderdaad, na het uittrekken van zijn sandaal komt een forse hallux valgus tevoorschijn met een beginnend drukulcus. De diagnose is duidelijk, maar is de aangedragen oplossing van deze kwieke mantelzorgster dat ook? Operatie lijkt een hoopvolle ‘quick fix’, maar toch probeer ik te overtuigen richting conservatief beleid. Met een verwijzing naar de podotherapeut en een controleafspraak over drie weken verlaten zij de spreekkamer. Dat dit consult niet videowaardig zou zijn op gebied van shared decision making tijdens mijn opleiding besef ik direct en ik neem me voor hier tijdens het volgende gesprek meer aandacht aan te besteden.
Een dag later belt mevrouw, ze zijn toch bij de kliniek geweest. Ook zonder verwijzing mochten ze gezien worden mits deze daarna zo snel mogelijk kon komen. De specialist heeft gezegd dat er geopereerd kan worden en er is waarschijnlijk al snel een plek! Patiënt is wilsbekwaam en wil het zelf ook graag. Na een telefoontje met mantelzorgster om aan te geven dat dit niet een gewenste gang van zaken is en vervolgens een gesprek met de desbetreffende kliniek geef ik schoorvoetend toe.
Toch blijft het knagen. Is dit nou goede patiëntenzorg? Heb ik te makkelijk toegegeven? Was het vanwege de drukte die dag? En waarom triggert het mij? Ben ik verbolgen om het feit dat mijn advies in de wind wordt geslagen? Ben ik zo autoritair? Ik leg de vragen naast me neer en troost me met het feit dat er wellicht een goede oplossing komt voor de patiënt, dat is waar het uiteindelijk om gaat.
Afgelopen week kom ik haar tegen en vraag naar de aanstaande operatie. Nou, zegt ze, daarover komt ze volgende week met haar man bij me langs. De specialist gaat opereren, maar heeft aangegeven dat er in de kliniek geen mogelijkheid is tot opname. Aangezien de voet onbelast moet blijven maar de heer beginnend dementerend is, is er sprake van een zogenoemd ‘sociaal probleem’. De specialist heeft geadviseerd de huisarts te vragen een revalidatieopname te regelen voor adequate nazorg. Mevrouw heeft een aantal voorkeuren en wil deze met mij bespreken, zodat het straks allemaal netjes geregeld is.
Verbouwereerd blijf ik achter. Was ik maar nooit aan deze verwijzing begonnen. Spijt, boosheid, zorgen en verantwoordelijkheid voel ik en ik moet me gaan voorbereiden op het aankomende gesprek. Hoe vaak ga ik me nog aan deze (s)teen stoten?
Lees meer van Eefje Suntjens
A. Pfaff
Anesthesioloog n.p., Maastricht
Beseffen jullie huisartsen niet dat jullie de kaarten in handen hebben. Als de hele huisartsen regio weet dat een kliniek/specialist een dergelijk beleid voert, verwijzen jullie toch geen patiënten meer naar deze kliniek/specialist. Dit is ook marktw...erking.
Wessel Vochteloo
Huisarts, Hoogezand
‘Er was al een telefoontje gepleegd naar de kliniek’….. ‘Ze zijn toch naar de kliniek geweest’…..
De handelswijze van de kliniek geeft te denken, het handelen van de patiënt/partner zeker ook. Een goede arts-patiëntrelatie betekent niet dat je als a...rts maar met alle bokkensprongen van je patiënten mee moet gaan. Het gesprek wat gevoerd gaat worden zou wat mij betreft ook over het aandeel wat de patiënt in die relatie heeft moeten gaan en waar jouw grens als huisarts ligt.
Valerie
Huisarts , Den Haag
Deze revalidatie zou ik niet gaan regelen. Ik zou deze partner uitleggen dat ik überhaupt niet achter verwijzing stond omdat ik bij zijn dementie dacht dat een conservatieve behandeling eerst geprobeerd moest worden. En dan de verantwoordelijkheid te... dragen over een revalidatieplek? Dat is iets wat een specialist prima zelf kan regelen met een verpleeghuis. Misschien goed dat deze specialist ook eens de banden aanhaalt met andere specialismen! En dit zo via de patiënt zelf spelen, dat kan echt niet
J. Hulshof
GGZ-arts, Wolfheze
Heel herkenbaar, dit soort acties van sommige klinieken. Helaas alleen maar te verhelpen via toezicht door de ziektekostenverzekeraars, door geen declaraties te vergoeden van deze klinieken voor een eerste consult, als er niet eerst een verwijzing do...or de huisarts had plaatsgevonden.
Boze huisarts
Huisarts, **
Komt steeds vaker voor....volstrekt oncollegiaal, maar voor de patient ook zeer zeker niet de juiste zorg. Verwijzingen achteraf niet maken, levert ruzie met de patient op, dus de specialist zadelt hiermee de huisarts al op met het eerste probleem en... bedenkt totaal niet wat dit met de (vaak jarenlange goede) verstandhouding tussen patient en huisarts kan doen. We hebben toch met zijn allen afgesproken dat er EERST een verwijzing moet komen, voordat de patient gezien wordt? Dat is precies waar het in onze poortwachtersfunctie om draait lieve mensen.
Orthopeed heeft zijn geld snel binnen, wat er daarna met de patient gebeurt; ach, dan boeit niet, dat moet de huisarts of patient zelf maar zien op te lossen......
Het zou zo ontzettend fijn zijn wanneer specialisten ook eindelijk eens zouden nadenken over wat voor extra werk (werk dat niet bij de huisarts thuishoort als de specialist besluit te opereren!!) dit hun collega huisartsen oplevert. Schaamteloos!
Mili
HAIO
Letterlijk tenenkrommend!!!
menno oosterhoff
Psychiater, Thesinge
De betreffende kliniek is degene, die zich niet correct en loyaal opstelt. Zij zien patiënt voordat er een verwijzing is, stellen een operatie voor en zadelen jou nu op met de consequentie, dat er een revalidatie geregeld moet worden. Ik zou hen bell...en en vragen waarom ze dat zelf niet doen.
Dat gaan ze niet doen en uiteindelijk kun jij niet anders dan het dan toch maar doen in het belang van de patiënt. Dit is een voorbeeld van marktwerking in de zorg. Dat heb jij niet bedacht, kun jij ook niks aan doen.