Blogs & columns
Blog

Een hoopgevende ontmoeting

Plaats een reactie

Twee meisjes benaderden me of ze me mochten interviewen voor hun werkstuk over de dwangstoornis (OCD) en covid. Op dergelijke verzoeken zeg ik altijd ja, zoals op alles wat bijdraagt aan meer bekendheid voor OCD. Dat levert vaak mooie ontmoetingen op. Kijk eens naar deze aflevering van de Mind Young Academy.

Mind is de overkoepelende organisatie voor patiëntenverenigingen van mensen met een psychische aandoening. Ze gebruiken kennelijk graag Engelse woorden, zoals mind, academy, young en blue monday. Moest ik even zeggen. Mijn moeite daarmee zal wel door de leeftijd komen.  Neemt niet weg dat ik het een hartverwarmende ontmoeting vond met twee jonge vrouwen, die zelf ook met de dwangstoornis te kampen hebben.

Hartverwarmend vond ik ook het gesprek met die twee meisjes. Ze hadden zich bewonderenswaardig goed voorbereid door veel te lezen over wat er al bekend is over de dwangstoornis en covid.

Even terzijde: de lockdown deed er geen goed aan, maar ja, voor wie wel? Wel was het voor mensen met smetvrees, en dan met name de angst anderen te besmetten (besmettingsvrees) extra moeilijk en een enkele keer een drama. Sommige mensen kwamen maanden hun huis niet uit. Doodsbang dat ze corona zouden oplopen en dan een kwetsbaar iemand zouden besmetten, die daaraan zou kunnen overlijden. Het is voor mensen zonder dwang bijna niet voor te stellen hoe sterk zo’n beleving kan zijn.

Terug naar die meisjes. Ze zaten in 6 vwo en hadden voor dit onderwerp gekozen omdat ze interesse hadden in psychische problematiek. Alleen dat al doet me goed. Dat jonge mensen zich daarin verdiepen. Maar in dit geval raakte het me nog meer. Ze spraken heel goed Nederlands, maar wel met een accent, dus ik vroeg naar hun achtergrond. Nou eigenlijk was Nederlands hun derde taal. De een kwam uit Syrïe en was nog maar vier jaar hier. Arabisch was haar moedertaal, Engels de tweede en nu dus ook Nederlands. De ander kwam uit Pakistan, was vijf jaar hier en bij haar was de volgorde Urdu-Engels-Nederlands. Waarom ze in Nederland zijn gekomen weet ik niet, maar zeker van dat Syrische meisje denk ik dat ze vluchteling is. Het raakte me dat ze nu hier een goede opleiding kunnen volgen en hun talenten kunnen ontplooien, ook omdat uit heel hun manier van doen iets zorgvuldigs en consciëntieus sprak. Helemaal mooi dat ze interesse hebben in psychische aandoeningen. Begrip daarvoor is in Nederland al niet optimaal, maar in andere culturen vaak nog veel verder te zoeken. Wie weet wat ze daarin nog kunnen betekenen. Denk maar aan Birsin Basar, een Nederlandse jonge vrouw met een autismespectrumstoornis. Ze heeft een Turkse achtergrond en doet veel om in haar cultuur meer begrip voor autisme te genereren.

Bij deze meisjes blijft het misschien bij dit ene werkstuk. Maar zelfs al is dat het, dan nog vond ik de ontmoeting waardevol. Misschien wel omdat het zo in contrast stond met het door psychische aandoeningen veroorzaakte lijden dat dagelijks aan mij voorbijtrekt. Dat is soms zo uitzichtloos, zo donker, dat het moeilijk valt nog lichtpuntjes te vinden. Deze ontmoeting raakte me omdat ik het hoopgevend vond. En we weten: hoop doet leven.

Meer van Menno Oosterhoff

  • Menno Oosterhoff

    Menno Oosterhoff is (kinder- en jeugd)psychiater eninitiatiefnemer van www.ocdnet.nl en www.ocdcafe.nl. Hij maakt de podcast ‘God zegene de greep’ over de dwangstoornis. Daarover gaat ook zijn boek ‘Vals alarm´ waarin ook zijn eigen dwangstoornis aan de orde komt. Zijn boek ‘Ik zie anders niks aan je’ gaat over psychische aandoeningen in het algemeen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.