Blogs & columns
Blog

Een goed gesprek over samen beslissen

1 reactie

‘Maar dokter, ik kwam hier alleen maar om te horen wat u mij adviseert!’ De vrouw zit tegenover mij en kijkt me met grote ogen aan. Nadat ik had uitgelegd dat we tijdens het huidige consult samen gaan kijken of een geplande sectio dan wel een vaginale baring het beste bij haar past, bleek dat shared decision making in ieder geval niet de verwachting van deze patiënte was.

Vorige maand is de campagne ‘Samen Beslissen’ gestart, een breed gedragen campagne om meer aandacht te krijgen voor het proces van samen beslissen onder zowel zorgverleners als patiënten. Voor meer therapietrouw, meer patiënten tevreden, bewezen betere kwaliteit van zorg, is het nodig een moment stil te staan bij wat er nou eigenlijk in uw spreekkamer gebeurt.

Wat mij betreft begint samen beslissen bij een geïnformeerde patiënt. Hier zitten al een paar hindernissen. Hoe minder we over iets weten, hoe zekerder we erover zijn (het zogeheten dunning-krugereffect, dat we ook in de covidcrisis veel terugzien). In de jonge, verloskundige-hulp-vragende populatie stappen gelukkig de meeste patiënten voorbereid de spreekkamer in – zij het dat de voorbereiding varieert van het VIVA-forum tot thuisarts.nl of degynaecoloog.nl. Tijdens het consult geef je vervolgens alle noodzakelijke informatie.

Hoe blij ik ook was toen ik een uitgebreid overzicht vol percentages had gemaakt, dat was van korte duur. Patiënten onthouden van alles wat in de spreekkamer wordt gezegd sowieso maar 20 tot 30 procent, en het begrijpelijk uitleggen van kansen is allicht nog de grootste uitdaging. Als je denkt dat het meeste werk na goed informeren gedaan is, komt daarna nog het proces van voorkeuren uitvragen, en als laatste de beslissing nemen. Daarbij speelt nog dat niet elke patiënt altijd wil meebeslissen. Door te kiezen neem je een verantwoordelijkheid op je. En voor sommige patiënten is het ondraaglijk te weten dat ze zelf de keus hebben gemaakt als de uitkomst anders is dan gehoopt.

In de obstetrie zijn er enkele frequent voorkomende counselingmomenten, waaronder keuze voor modus partus na een sectio in de voorgeschiedenis, inleiden bijvoorbeeld bij serotiniteit, en versiepoging en modus partus bij stuitligging. De term shared decision making – het is natuurlijk gewoon ‘gedeelde besluitvorming’, maar dat klonk zo stoffig – kwam frequent langs in mijn basisopleiding (een generatieding). Eerlijk gezegd was het daarna wat naar de achtergrond verdrongen door alle nieuwe kennis en handelingen die je als anios opdoet. En in een 15-minutenconsult waarin je anamnese, bloeddruk, lichamelijk onderzoek, groeiecho, uitgebreide counselingschecklist met voornamelijk risico’s invullen, en eventueel een operatieaanvraag moet doen, raakte het ook wat ondergesneeuwd. Misschien toch even op de campagnesite begineengoedgesprek.nl doorklikken voor wat voorbeeldzinnen.

Lees meer van Anne Janmaat
  • Anne Janmaat

    Anne Janmaat is arts-assistent gynaecologie en verloskunde.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • D. Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg borst- en eierstokkanker, Huissen

    Ik moet een beetje zuchten. De definitie Samen beslissen wordt zo vaak geweld aangedaan. Samen beslissen is NIET: Je noemt voor- en nadelen en laat de patiënt alleen beslissen. Daar is namelijk niks samen aan. Samen beslissen is dat een arts de behan...deling zo goed mogelijk afstemt op de patiënt, diens leven en diens wensen. Natuurlijk wil iedere patiënt dat. Patiënten kunnen alleen niet de hoofdverantwoordelijkheid daarvoor dragen. Suggereren dat dat wel zo is, is gewoon slechte zorg.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.