Dit was het nieuws

In een week waarin er officieel van een tweede golf gesproken wordt, er in bijna elk gesprek de #ikdoenietmeermee voorbijkomt en bij mijzelf de mail binnenkomt om de ‘zorgtoppers’ met 1000 euro netto te gaan belonen, voel ik me aangesproken hierover een reactie te schrijven. Het was een heerlijke zomer, bijna zorgeloos. Tenminste, als je het hebt over het aantal coronabesmettingen, horecamogelijkheden en de zomerse temperaturen. Onder waarnemend huisartsen was er volop werk; de covidpoli’s moesten zowel overdag als in de ANW-uren bezet worden en praktijkhouders besloten met de versoepelingen toch hun geplande vakanties door te laten gaan. Ik zag zeker met enige regelmaat, volledig gehuld in pbm, benauwde ouderen of hoestende kinderen maar voornamelijk op andere manieren werd ik geconfronteerd met de covidgerelateerde problemen van het voorjaar. Er kwamen ouderen die eenzaam waren geweest. Jongeren die geconfronteerd werden met paniekaanvallen en depressieve gevoelens, onder andere door het missen van eindexamenfeesten en introducties. En ik zag kinderen die het gevoel hebben zich buitengesloten te voelen door het weinige contact met anderen de afgelopen tijd, zich niet realiserend dat ze hierin zeker niet de enigen zijn geweest; fomo 2.0*. Er is stress rondom inkomens, relaties en toekomstperspectief achter vele voordeuren. Kortom, de zwarte wolk die de psychosociale kant van de crisis met zich meebracht werd afgelopen zomer, ondanks een strakblauwe lucht en tropische temperaturen, zichtbaar binnen de muren van de huisartsenpraktijk.

Nu er meer besmettingen zijn en vanuit de overheid nieuwe maatregelen zijn genomen, wordt ook duidelijker dat er mensen zijn die er andere gedachten op nahouden. Ik hoef niet nogmaals het optreden van influencer Famke Louise te benoemen, een filmpje dat op YouTube inmiddels 228K keer bekeken is, net zomin uit te leggen waar de actiegroep viruswaarheid voor staat. Waar ik wel over wil schrijven is dat ik die reactie van afkeur, ongenoegen, en opstandigheid vanuit het huisartsperspectief eigenlijk wel begrijp, precies zoals Diederik Gommers bij Jinek ook zo mooi benadrukte.

Natuurlijk, mijn mond valt open van verbazing als ik zie dat Willem Engel oproept om je huisarts te vragen een medische verklaring te geven zodat je geen mondkapje hoeft te dragen. Nog gekker wordt het dat, mocht je dit verzoek als huisarts weigeren en dus de huidige KNMG-richtlijn volgen, hij oproept om de gegevens van de desbetreffende huisarts door te geven via het contactformulier op zijn website. Viruswaarheid zal dit dan ‘verder oppakken’. Op zijn minst zorgelijk dat op die manier huisartsen recht tegenover hun patiënt gezet worden. Dat er überhaupt vier artsen gevonden zijn die deze aanvragen behandelen zou acuut alarmbellen moeten doen rinkelen. Dit is niet het stukje begrip waar ik het over heb, sterker nog, ik ben verbaasd dat dit gewoon kan en mag bestaan. 

Wat ik meer bedoel te zeggen is dat ik begrijp dat veel mensen onder de huidige tijd lijden, het probleem van ‘de maatschappij’ zoals Famke het beschreef. Het is aan ons hulpverleners de taak om een brug te slaan tussen enerzijds de zorgelijke toename van het aantal besmettingen, en anderzijds de mensen die wij dagelijks zien op ons spreekuur. Hoe dit moet, welke koers we hierin moeten varen en hoe we daarmee voorkomen dat er niet 17 miljoen mensen kapitein willen zijn op het grote covidschip? Ik heb er op dit moment geen echte antwoorden op. Het enige waar ik nu voor pleit is dat juist die mensen die in de unieke positie zitten beiden kanten van de medaille mee te maken zich zichtbaar opstellen op dit keerpunt binnen deze crisis.

En die zorgbonus van 1000 euro? Begrijp me niet verkeerd, het is een welverdiende beloning voor zoveel hardwerkende zorgverleners waar ik volledig achter sta. Echter, ik denk dat met mij velen artsen die beloning voor wat in hun ogen ‘gewoon hun werk’ was graag doorgeven aan diegene die juist nu op dít moment de rust kan bewaren. De mensen die, in acht nemend welke gevolgen deze crisis de komende maanden nog allemaal met zich meebrengt, een tweede vloedgolf gaan voorkomen. Dat is in mijn ogen de volgende generatie zorgtoppers. 

*Fomo: fear of missing out, een term die gebruikt wordt onder jongeren om een angst aan te geven belangrijke of leuke sociale dingen te missen en op die manier buiten de boot te vallen.