De wrange vruchten van het preferentiebeleid
2 reactiesDe relatieve vakantierust in de meeste huisartsenpraktijken is de afgelopen dagen wreed verstoord door een toeloop van verontruste valsartangebruikers. Het middel dat je kans op een hartinfarct moet verkleinen blijkt door een vervuiling je kans op kanker te vergroten. En hoewel dit risico in de orde van grootte ligt van het eten van één gemiddeld geblakerde barbecuespies per week, is de onrust groot.
Uit de ophef rond het niet helemaal zuivere pilletje kunnen wij conclusies trekken die verontrustender zijn dan de vervuiling zelf.
In de eerste plaats blijkt dat een productiefout bij één producent de tabletten aantast van zes van de acht Nederlandse aanbieders van valsartan. Onze generieke leveranciers maken zelf helemaal geen geneesmiddelen, ze draaien slechts pillen van farmaceutische bulkproducten die ze inkopen op de wereldmarkt. Dat was op zich geen geheim, maar het dringt nu wel op de voorgrond.
In de tweede plaats blijkt uit Duits onderzoek dat de huidige vervuiling mogelijk al jaren aan de gang is. Ze zou veroorzaakt zijn door een vier jaar geleden gepatenteerde aanpassing van het productieproces bij een Chinese producent.
Producenten van bulkgeneesmiddelen, veelal in China, India of Bangladesh, moeten voor de Europese markt hun productieproces en veranderingen daarin ter goedkeuring aanbieden aan de EMA. Dat is een hoofdzakelijk papieren exercitie. De controle op de werkvloer is de verantwoordelijkheid van de producent zelf onder supervisie van de overheden van deze opkomende economieën. Of dat een geruststellende gedachte is weet ik niet.
De concurrentie op de wereldmarkt is moordend en kwaliteitscontrole is een belangrijke kostenpost. In een markt die gedomineerd wordt door prijsdenken is het niet ondenkbeeldig dat een producent in de verleiding komt om te beknibbelen op die dure kwaliteitscontroles.
Al met al beginnen we wrange vruchten te plukken van het financieel zo succesvolle preferentiebeleid van onze zorgverzekeraars. Hun inkopers varen blind op het EMA-stempeltje als garantie voor kwaliteit. Zij concentreren zich op het minimaliseren van de inkoopkosten en dwingen zo de Nederlandse leveranciers naar de kelders van de wereldmarkt.
Dat een veel voorgeschreven medicijn mogelijk al jaren vervuild is zonder dat één controlerende instantie dat in de gaten had zou alarmbellen moeten doen afgaan.
A.G. Sangster
bedrijfsarts, Nijeveen
Goed om dit weer aan de orde te stellen en bedankt heer v.d. Pol voor uw aanvulling. We maken momenteel een reis van 4 weken door China.
Ik zou wat nu zien zeker niet vertrouwen op de interne controle hier en op de overheidsinstanties.
Wim van der Pol
Apotheker niet praktiserend, Delft
Dit probleem is niet nieuw. Al in klassieke oudheid werd toegezien op de kwaliteit van geneeskrachtige grondstoffen en kruiden in officiele Pharmacopeia en Codicis. Apothekers zijn verantwoordelijk voor gehalte en kwaliteit en dienen dit te (laten)on...derzoeken alvorens deze te verwerken in geneesmiddelen en af te leveren. De mondiale geneesmiddelenmarkt ontslaat hen niet van deze taak.
Ik ben nog "grootgebracht" met de eerste editie van de Nederlandse Farmacopee uit 1967. Bijzonder was de opname van maximaal doseringen van de meeste grondstoffen en dat was erg nuttig om de patiënt te wijzen op het risico van een overdosis. Van veel geneesmiddelen weten we dat niet eens meer.
Het zou niet eens zo vreemd zijn, wanneer de drie farmacie-faculteiten in Nederland zouden gaan werken aan een Farmacopee van grondstoffen die in de huidige tijd worden gebruikt, zodat de apothekers met simpele testjes kunnen nagaan of er onzuiverheden in de grondstoffen zitten. Deze valsantan casus en het weesproduct van de VU zijn twee recente voorbeelden hoe nuttig dat is. Je bent apotheker of niet.