Blogs & columns
Blog

De vakantiedokter

Plaats een reactie

‘Eindelijk vakantie’, denkt huisarts Mark van Voorn als hij de laadklep van zijn volgepakte Volvo V70 dichtdrukt. Past precies; dat kun je iemand als Mark wel toevertrouwen.

Pfff, wat een jaartje was het weer. Maar nu even de kop helemaal leegmaken. Het gaat hem steeds moeilijker af, die eigen praktijkvoering. Is ie daar nou dokter voor geworden, al dat geregel en gedoe en het aansturen van intussen wel 15 man personeel? En dan die sociaal-maatschappelijke veranderingen. Vanuit de ziekenhuizen wordt tegenwoordig alles op het bordje van de huisarts gegooid, de vluchtelingenproblematiek sinds de opening van het azc bij hem om de hoek met onverzekerde zwaar getraumatiseerde patiënten, het toenemende eisenpakket van de gemiddelde patiënt en dan die nooit aflatende stroom formulieren, meetinstrumenten, formaliteiten, het wordt steeds erger. Gisteravond nog tot 0.45 h bezig geweest met achterstallig onderhoud.

‘Pap, ik moet nog even plassen.’

‘Okay, okay, Sven, maar wel beetje opschieten.’

Sven van 10 jaar rent naar de voordeur, moeder erachteraan met de sleutel. Bij het naar buiten gaan slaat de deur hard dicht, een oorverdovende krijs. Mark spurt erheen, kijkt, wikt en weegt, dikke snee. Hechten of niet? Hij pakt de hechtpleisters uit de EHBO-kit, vakkundig verbandje erom en tot slot een troostende hug. Behandelen als het moet, troosten altijd, het zit in zijn DNA. Twintig minuten later dan gepland rijden ze alsnog de straat uit, op weg naar Zuid-Frankrijk, mompelzuchtend: ‘En nu, even helemaal niets’.

Onderweg kreunt zijn 13-jarige dochter Merel op de achterbank: ‘Ben misselijk.’

‘Heb je je Primatourtje niet genomen, schat? Hier, ik heb er nog een op zak.’

Niet lang daarna, naast hem een diepe zucht van vrouwlief.

‘Ik krijg koppijn, vrees een migraine, Mark’.

‘Oh jee, Marieke, Imigran bij de hand? Ga anders maar slapen, rijd ik gewoon door.’

‘s Avonds op de overvolle camping – rustiek heette het op de website, hectiek komt dichter in de buurt – slaat hij bij het opzetten van de grote tent op zijn duim. Dikke bloeding onder de nagel. Ik moet ‘m ontlasten met een hete naald. Na een onrustige nacht op een veel te dun matje staat Mark de volgende dag wat geradbraakt op. Aan de overkant strompelt een man uit een stacaravan. Quasi ontspannen loopt Mark met zijn toilettasje naar de douches, zijn professionele blik scant de overbuurman. Hij ziet een dikke blauwe enkel.

‘Tjonge, hard gevallen?’

‘Nee, gestruikeld gisteren over een scheerlijn, vannacht eigenlijk. Had een slokkie op, je kent het. Valt tegen verdorie, kan er niet op staan.’

‘Hmm, ik ben Mark, ben huisarts, zal ik even kijken?’

Vijf minuten later adviseert Mark zijn overbuurman toch even naar de SEH te gaan om een breuk uit te sluiten.

‘Ben je gek, nee hoor, ik strompel nog wel wat. En daarbij ik spreek geen Frans en hoe kom ik daar?’

‘Tja, het lijkt mij toch echt verstandiger hoor’

Even overweegt hij weg te lopen. Het strand wacht, heerlijk in het zonnetje niksen, beetje poedelen in de zee. Maar hij zegt: ‘Wacht, ik poets mijn tanden en breng je even naar de SEH, mijn Frans is best ok.’ Vier uur en een gipsen been voor overbuurman Jan verder, appt dochter Merel: ‘Kom snel, het gaat zo regenen’. Met vier smileys en acht kusjes, dat dan weer wel.

Jans vrouw Francien bedankt hem ostentatief, waarop de buurvrouw dáárnaast toesnelt: ‘Oh, wat fijn dat u Jan zo heeft geholpen. Ik zei vannacht nog dat ie moest opletten! Maar u bent dus dokter. Ik durf het bijna niet te vragen, maar ik heb sinds kort een dikke bult op mijn rug, ik maak me zorgen, zou u even willen kijken?’ Mark appt zijn dochter dat het nog wel even kan duren. ‘Eet maar een ijsje met mamma.’ De familie accepteert het maar zijn ‘Jongens, en nu even van de iPad af, verdorie’ wordt die avond gecounterd met ‘Moet jij nodig zeggen, jij bent de hele dag bezig met jouw hobby: doktertje spelen.’

Dit fictieve verhaal is een ode aan de Vakantiedokter, gebaseerd op eigen ervaringen.

Meer van Casper van Koppenhagen

  • Casper van Koppenhagen

    Casper van Koppenhagen is revalidatiearts op de afdeling Rijndam Revalidatie van het Erasmus MC en sportarts np en auteur van de boeken Ik had je gedacht mijn kind en Bram Breedveld, Spits van Oranje.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.