Blogs & columns
Blog

De minister en gedeelde besluitvorming - Henriëtte van der Horst

2 reacties

Een maand geleden schreef minister Schippers van VWS weer een brief aan de voorzitter van de Tweede Kamer. Ze zet meteen stevig in met de eerste zin: ‘De gezondheidszorg is er in de allereerste plaats voor patiënten. Wie ziek is, wil zo goed en zo snel mogelijk worden behandeld.’

Het is goed dat het nog maar weer eens zo duidelijk wordt gesteld; we hadden daar de laatste tijd toch wat andere gedachten bij gekregen. Bijvoorbeeld dat de gezondheidszorg eigenlijk gewoon een markt is, waar vraag en aanbod elkaar in evenwicht houden en, en passant, voor de gewenste kwaliteit zorgen. O wacht even, dat laatste gaat toch niet vanzelf, daar hebben we heel veel indicatoren en procedures en toezicht voor nodig. Of dat patiënten eigenlijk niet beter willen worden, lekker in hun ziekenrol blijven zitten en hun verantwoordelijkheid niet nemen, onze adviezen niet opvolgen en dus ook hun leefstijl niet aanpassen.

Maar nee, de gezondheidszorg is er voor de patiënten en voor wie het gemist heeft: patiënten zijn mondiger geworden en willen nu samen met de arts op grond van betrouwbare en toegankelijke informatie beslissen. Volgens de minister moeten we nog wel een flinke inhaalslag maken. We komen van ver; de tijd waarin de patiënt tegenover artsen en zorgverzekeraars zwak stond, ligt nog niet zo ver achter ons – vreemd, ik heb het gevoel dat de tijd dat iedereen tegenover de zorgverzekeraars zwak staat, bepaald nog niet voorbij is.

De minister vindt wel dat we op de goede weg zijn, maar er moet nog veel meer gebeuren. Bij herhaling stelt ze dat ze besloten heeft de regie te nemen, zodat we nu eindelijk serieus werk gaan maken van samen beslissen. Daarvoor zal ze een aantal maatregelen nemen (regeldruk verminderen, het time-outgesprek ruimer bekend maken, ruimte creëren voor innovatie, e-health bevorderen en meer van dat soort zaken), maar we moeten zelf natuurlijk ook aan de bak. Een cultuurverandering is gewenst, samen beslissen vraagt ‘om een andere, gelijkwaardige omgang met de patiënt. Nog niet iedereen staat daar voor open’.

Dat is inderdaad nog wel ‘een dingetje’. Want samen beslissen vereist wel een en ander van de dokter (en ook van de patiënt trouwens) en dan gaat het niet alleen om een andere attitude hebben en meer tijd nemen om alles eens rustig door te praten. Het vergt ook flink wat kennis en communicatieve vaardigheden. Je moet zelf als arts goed op een rijtje hebben wat de mogelijkheden zijn en welke voor- en nadelen daaraan kleven en dat in begrijpelijke taal kunnen uitleggen. Daarnaast moet je ook nog eens zien te achterhalen wat de patiënt nu echt wil en belangrijk vindt, zodat hij samen met jou kan beslissen wat voor hem de beste optie is. Keer op keer blijkt gedeelde besluitvorming niet eenvoudig te zijn, zelfs als we die supermondige patiënten (waar Marcel Levi in zijn column over schrijft) buiten beschouwing laten, want daar is bepaald geen sprake van gezamenlijk beslissen. Werk aan de winkel dus.

Tja, gedeelde besluitvorming in het gezondheidszorgbeleid laat ook nogal eens te wensen over, daar valt eveneens nog wat te verbeteren; wel fijn dat onze minister zo goed beseft dat de gezondheidszorg er in de allereerste plaats voor de patiënten is.

Henriëtte van der Horst

Meer van Henriëtte van der Horst
politiek Schippers
  • Henriëtte van der Horst

    Henriëtte van der Horst is huisarts niet praktiserend en emeritus hoogleraar huisartsgeneeskunde.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • M. Vasbinder

    medico familiar y comunitario, 03725 TEULADA ALIC Spanje

    Het lijkt me eigenlijk vrij simpel. Alle patiënten, op de minister na, want die weet het allemaal al, zouden de medische studie moet voltooien. Dan hebben we geen artsen meer nodig en kunnen de gezondheidszorg en de minister worden afgeschaft.
    Nog s...impeler natuurlijk is alleen de minister af te schaffen.

  • W. van der Pol

    ziekenhuisapotheker en counselor, Delft

    Omdat ik de blog van Henriette niet helemaal begreep, heb ik de originele brief van de Minister eens doorgelezen. Nu begrijp ik er nog minder van. Het heeft het predicaat preventie gekregen, maar dat herken ik niet, net zo min als gedeelde besluitvor...ming in de blog.Wat ik wel lees is een 200 tal populaire woorden, die in de tekst door elkaar zijn gemixt. Een opeenstapeling van redeneringen, die herlezend eigenlijk nietszeggend zijn. Het klinkt als: "dit is een redenering, dus die klopt". Geen enkele evidentie. Wij zijn op de goede weg. Hoe zo?. Het is een stuk van genoegzaamheid die voortkomt uit een gevoel van beheersbaarheid van de kosten en van de kwaliteit. Dat gevoel is mij iets te makkelijk De kosten zijn afgeschoven naar de gemeenten en de kwaliteit is in handen gelegd van de patiënt. Het is eigenlijk een te gek stuk om commentaar op te geven.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.